Zależność pełzania
Najprościej można to zrobić przesuwając równolegle krzywą podstawową w ten sposób, aby początek jej posuwał się z góry krzywej prowadzącej (program uprawnienia budowlane na komputer). Krzywe dla różnych parametrów są określone przez odpowiednie (nie zmienione żadną transformacją) odcinki krzywej zasadniczej, wykreślone linią pełną. Należy tu jednak znać równanie krzywej prowadzącej, tj. przyjąć lub określić doświadczalnie pewne dodatkowe parametry, charakteryzujące zależność pełzania od dojrzałości betonu.
Można tego uniknąć w dwóch szczególnych przypadkach, posiadających podstawowe znaczenie w obliczeniach praktycznych:
1) za krzywą prowadzącą przyjąć oś odciętych, ściślej półoś dodatnią,
2) przyjąć za nią oś rzędnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przypadek 1) sprowadza się do założenia niezależności przebiegu pełzania od dojrzałości betonu i był już omówiony powyżej.
Powyższe równanie różniczkowe jest podstawą licznych „technicznych” teorii pełzania, w szczególności najpopularniejszej z nich teorii F. Dischingera. Przebieg odkształceń opóźnionych; odkształcenia pełzania mają charakter odkształceń trwałych, a więc opóźnienie sprężyste nie jest tu uwzględnione.
Przypadek 1) pozwala na zastosowanie transformacji Laplace’a i wykorzystanie znanej w reologii zasady, że wszelkie równania i wzory teorii sprężystości zachowują ważność dla ciała lepkiego sprężysto, jeżeli będziemy uważali je za wzory i równania w obszarze przetransformowanym (uprawnienia budowlane).
Nie możemy tu wdawać się w głębsze rozważania, natomiast w sposób poglądowy uzasadnimy pewną ważną własność odkształceń opóźnionych. Otóż jak pokazano są to, w przeciwieństwie do przypadku 2), odkształcenia w pełni zanikające po czasie nieskończenie długim, a więc mające charakter opóźnienia sprężystego. Rozważmy dowolny przebieg naprężeń w czasie o tej własności, że naprężenia ustalają się po czasie teoretycznie nieskończenie długim. Odkształcenia wywołane do pewnej chwili x po czasie nieskończenie długim zanikają do zera, pozostają więc tylko odkształcenia wywołane stałym (w przybliżeniu) naprężeniem (program egzamin ustny).
Współczynnik uplastycznienia
Wyznaczamy go w praktyce przez pomiar odkształceń długotrwałych przy stałym obciążeniu; przyjmuje się zazwyczaj, że osiąga on wartość ostateczną po 90 dniach. Powyższe zależności posiadają duże znaczenie dla obliczeń praktycznych. W dalszym ciągu będziemy się opierali na wzorze Dischingęra.
W praktyce zamiast funkcji pełzania C ft, T) wprowadza się najczęściej tzw. współczynniki pełzania i uplastycznienia (opinie o programie).
Współczynnik uplastycznienia przedstawia więc stosunek odkształcenia całkowitego n, do odkształcenia sprężystego a/E. Analogicznie współczynnik pełzania wyraża stosunek odkształcenia wywołanego pełzaniem do odkształcenia sprężystego. Rozważając powyższe współczynniki jako funkcje jednej zmiennej, zapisujemy je bez kreski u góry, cp ft), ip ft), a wartość ich po czasie nieskończenie długim (tj. wartość „ostateczną”) oznaczamy cp = cp (oo), ij, = ip (oo).
Współczynnik uplastycznienia. Omówimy tu własności betonu z punktu widzenia odkształceń opóźnionych, zarówno związanych, jak i nie związanych z działaniem sił (segregator aktów prawnych). W szczególności poświęcimy uwagę zjawiskom pełzania i skurczu betonu, zresztą ściśle ze sobą związanym, posiadającym istotne znaczenie dla konstrukcji sprężonych.
Zjawiska powyższe są uzależnione od struktury betonu, mającej charakter bardzo skomplikowany i niezupełnie wyjaśniony, aczkolwiek dzięki zastosowaniu mikroskopu elektronowego poczyniono w tej mierze znaczne postępy. Zgodnie z obecnymi poglądami w stwardniałym betonie wyróżnia się ziarna wypełniacza, grającego pod względem fizyko-chemicznym rolę bierną, przy czym rozróżniamy tu:
a) ziarna grube (kruszywo, żwir, grys),
b) ziarna drobne (piasek) (promocja 3 w 1).
