Zamknięte przekroje rurowe

Zamknięte przekroje rurowe lub wieloboczne sprawdzamy znajdując maksymalne naprężenia powstałe wskutek działania obciążenia mimośrodowego. Przekrój i moment bezwładności przyjmujemy dla przekroju osłabionego otworami. Przy konstrukcji słupowej obliczamy moment bezwładności poszczególnych słupów względem najniekorzystniejszej osi symetrii. Słupy obliczamy na maksymalne obciążenie osiowe uwzględniając wyboczenie. Słupy wyższe są usztywnione pierścieniami, ryglami lub nawet stropami. Należy pamiętać, że pierścienie obwodowe dobrze usztywniają słupy w kierunku obwodowym, natomiast słabiej w kierunku promieniowym i dlatego w tym kierunku słupy powinny być szersze. Lepsze usztywnienie stanowią tu sztywne pierścienie wieloboczne, a całkowicie usztywniają dodatkowe rygle promieniowe lub założone wzdłuż cięciw (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy wysokich trzonach rurowych należy uwzględnić współczynnik dynamiczny dla parcia wiatru, który zależy od częstotliwości drgań własnych. W konstrukcjach cienkościennych (stalowych) należy zwrócić uwagę na dostateczne usztywnienie powłoki trzonu i sprawdzić ją na wyboczenie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy sprawdzaniu naprężeń na grunt należy zwrócić uwagę na to, aby nie przekroczyły one, przy najniekorzystniejszym układzie obciążeń, wartości k dopuszczalnego naprężenia na grunt (PN-59/B-03020 p. 3.2.2.6.). Zbiorniki wyniesione są przeważnie wykonywane obecnie w postaci konstrukcji żelbetowej zwykłej lub sprężonej. Mogą one być monolitycznie związane z konstrukcją nośną lub oddzielone dylatacją. Drugi sposób uniezależnia konstrukcję zbiornika od wpływu zmian temperatury i nierównomiernego osiadania (uprawnienia budowlane).

Zbiorniki samodzielne

Prawie wszystkie zbiorniki wyniesione wykonuje się o rzucie kołowym. Nieliczne zbiorniki prostokątne są albo małe, albo nisko ustawione. Przekroje pionowe stosowanych konstrukcji zbiorników żelbetowych. Zbiorniki samodzielne ustawione są na płycie stropowej lub na ruszcie żelbetowym i mają płaskie dno płytowe. Zbiorniki związane z konstrukcją mają dno wzmocnione żebrami krzyżującymi się, gdy stoją na 3 lub 4 słupach, oraz dno wzmocnione żebrami promieniowymi, gdy podparte są trzonem centralnym i koncentrycznie ustawionym szeregiem słupów. Przy niższych wieżach bywa stosowany również ustrój grzybkowy. Płyty denne w tych konstrukcjach są grube, gdyż żelbet liczymy w I fazie (program egzamin ustny).

Korzystniejsze są dna kopulaste, w których beton jest ściskany, a tylko pierścień skrajny rozciągany. Najbardziej korzystny jest kształt dna zastosowany w zbiorniku typu Intze. Obliczenie w tym przypadku będzie trudniejsze, jeżeli nie dobierzemy wymiarów w taki sposób, aby wypadkowa sił południkowych n_v kopuły dennej i n_v stożka ściętego była skierowana pionowo, tzn. aby pierścień nie podlegał żadnym siłom osiowym. Wzdłuż krawędzi wspólnej między częścią walcową a stożkową należy uwzględnić sprężyste zamocowanie (opinie o programie). Odpowiednie wzory dla stożka zostały. Tak samo oblicza się momenty spowodowane częściowym utwierdzeniem środkowej ściany w kopule dennej. Trzeba wziąć pod uwagę, że mamy do czynienia z górną krawędzią kopuły i dolną walca i że należy uwzględnić odpowiednie stałe całkowania. Bardzo szczegółowo omówione zostały zbiorniki żelbetowe typu Intze w pracy R. Gautrona, który opracował liczne tablice i wykresy ułatwiające obliczenie i konstrukcję oraz podał wyczerpujące dane ekonomiczne dla zbiorników o różnej pojemności i wysokości ustawienia (segregator aktów prawnych).

Zbiorniki typu Intze zmniejszają również koszt konstrukcji nośnej, gdyż średnica pierścienia podporowego jest stosunkowo mała. Są one wykonywane przeważnie w deskowaniu, niemniej zdarzają się konstrukcje, w których ściany
wykonano z elementów prefabrykowanych. Ostatnio wykonuje się zbiorniki monolityczne lub prefabrykowane, których dno i ściany złożone są z łupin skierowanych wypukłością do wnętrza. Przy takim układzie konstrukcji przekrój betonowy w łupinie jest ściskany, a tylko krawędzie zetknięcia się łupin muszą być specjalnie uszczelnione, co uzyskuje się przez nadanie odpowiedniego kształtu żebrom. Rozpór łupin ściennych przejmują żebra, które z kolei przekazują go na pierścienie żelbetowe lub sprężone, rozmieszczone na całej wysokości (promocja 3 w 1).