Zamurowanie wsporników

Najbardziej celowe jest zamurowanie wsporników z żelaza płaskiego lub kątowników o przekroju odpowiadającym ciężarowi sztukaterii (program uprawnienia budowlane na komputer). Należy przy tym stworzyć ze wsporników odpowiednie płaszczyzny wygodne do podparcia odlewu. Sposób polegający na tym, że odpowiednio sformowany odlew gipsowy wypełnia się z tyłu zaprawą gipsową i nasadza na uprzednio wbite w ścianę silne gwoździe lub haki, jest gorszy od opisanego wyżej. Fod pojęciem sztucznego kamienia rozumiemy w języku budowlanym połączenie szlachetnego kruszywa za pomocą spoiwa. Naturalne kruszywo kamienne spojone cementem nazywamy betonem. Jest on sztucznym kamieniem jedynie w znaczeniu naukowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Właściwy sztuczny kamień tworzy dopiero mieszanina grysiku marmurowego, farby i cementu. Jeśli ziarna kruszywa są zdała widoczne, będzie to terrazzo; przy ziarnach drobnych będą to sztuczne kamienie o innych nazwach (uprawnienia budowlane).
Słowo „terrazzo” jest pochodzenia włoskiego. Oznacza ono kamień sztuczny o widocznym na zewnątrz układzie ziarn. Zamiast słowa „terrazzo” używają niektórzy również włoskiego słowa „lastrico”, jednakże pierwsze wyrażenie jest stosowane w Polsce powszechniej i dlatego będziemy je dalej używać.

Dzięki szlifowaniu i polerowaniu powierzchni, ziarna te są widoczne w przekroju. Tym większe dajemy ziarna, im z większej patrzymy odległości. Np. podokienniki (deski parapetowe okien), widoczne z małej odległości, mają uziarnienie drobne, zaś posadzki w dużych pomieszczeniach mają ziarna znacznie większe.
W miarę zwiększenia się ziaren dochodzimy do nowej faktury powierzchni, zwanej mozaiką (program egzamin ustny).
Posadzki terrazzo są dziś tak rozpowszechnione, że powinien je znać każdy inżynier i technik budowlany. Każdy projektujący powinien również opanować zasady stosowania tego materiału. Przykłady posadzki terrazzo.
Jednolite posadzki terrazzowe układa się na podłożu betonowym (opinie o programie).

Grubość posadzki

Od umiejętnego wykonania podłoża zależy w dużej mierze wartość posadzki. Dlatego też należy dokładnie omówić wykonanie podłoża pod te posadzki. niezależności od konstrukcji budynku. Ruchy budynku od osiadania i od obciążeń nie mogą wywoływać zarysowywania się wrażliwej na pęknięcia posadzki terrazzowej. Wwytrzymałości na obciążenie pionowe. Podłoże nie powinno poddawać się i pękać, aby tym samym nie wywołać pęknięć posadzki. Równości powierzchni podłoża. Grubość posadzki musi być wszędzie mniej więcej jednakowa (zwykle 1,5 do 2 cm). Należytej przyczepności między podłożem a posadzką. Podłoże betonowe i posadzka terrazzowa powinny stanowić jedną całość.

W pewnych przypadkach daje się posadzki terrazzo nie na stropie, lecz wprost na gruncie (segregator aktów prawnych). Grunt w tym przypadku musi być uprzednio dobrze wyrównany i ubity ciężkimi ubijakami itp. Jeżeli grunt jest słaby, należy go wzmocnić warstwą żwru, grubego piasku, tłucznia kamiennego lub ceglanego, mieszaniną piasku z gliną itp. Nasyp ten należy silnie ubić, polewając wodą.

Na tak przygotowanym gruncie układamy podłoże. Wykonywa się je z betonu żwirowego lub tłuczniowego o wytrzymałości na ściskanie po 28 dniach najmniej 100, lepiej 150 kg/cm2, tj. przy ilości cementu od 200 do 250 kg na 1 m3 betonu. Beton ten o konsystencji słabo plastycznej należy silnie ubijać. Najlepsze wyniki daje wibrowanie powierzchniowe. Ilość wody w betonie jest wtedy mniejsza. Grubość warstwy betonu wynosi od 10 do 15 cm.
Niektórzy stosują dla oszczędności beton chudy z małowartościowe- go kruszywa, o niewielkiej zawartości cementu (150 kg lub mniej), źle go przy tym ubijając. Jest to oszczędność karygodna, gdyż podłoże takie łatko pęka, wywołując w następstwie spękanie posadzki (promocja 3 w 1).

Dobre wyniki, zwłaszcza przy gorszych gruntach (gdzie istnieje niebezpieczeństwo osiadania) oraz przy większych obciążeniach daje zbrojenie podłoża w środku jego grubości siatką z drutu okrągłego o średnicy 3 do 8 mm, o oczkach o wymiarach 20 x 20 do 30 x 30 cm.