Zapotrzebowanie ciepła

Największa bilansowa pozycja teoretycznego zapotrzebowania ciepła na kilogram klinkieru, tj. pozycja dotycząca dysocja- cji CaCOs, jest wówczas drastycznie niższa, co obniża wynikające z bilansu sumaryczne zapotrzebowanie ciepła czasem nawet do ok. 1500 kJ/ /kg klinkieru (program uprawnienia budowlane na komputer).
Warto dodać, że w przypadku mieszanki surowcowej z żużlem wielkopiecowym mniejsza jest także, w porównaniu z mieszanką klasyczną, pozycja bilansowa odnosząca się do egzotermicznych reakcji tlenku wapniowego z tlenkami kwaśnymi.

Pozycja ta dla mieszanek wapień - glina wynosi 419-502 kJ/kg, a dla mieszanek żużel wielkopiecowy - wapień zaledwie 209-293 kJ/kg. Różnica ta jest jednak stosunkowo niewielka w porównaniu z dużym obniżeniem pozycji dotyczącej endotermicznej reakcji rozkładu węglanu wapniowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Tak więc wykorzystanie żużla wielkopiecowego, masowego odpadu przemysłu metalurgii surówki, przynosi przemysłowi cementowemu znaczne korzyści ekonomiczne w zakresie ekonomii ciepła. Przy zastosowaniu żużla wielkopiecowego o wysokiej zawartości CaO realne, notowane w przemyśle jednostkowe zużycie ciepła jest często o 20% mniejsze od zużycia ciepła na spiekanie mieszanki surowcowej, do której całą potrzebną ilość wapna wprowadzono w postaci węglanu (uprawnienia budowlane).

Przebieg omówionych w poprzednich rozdziałach chemicznych i fizycznych przemian w mieszance surowcowej w czasie jej ogrzewania zależy, jak to podkreślono, nie tylko od składu chemicznego mieszanki, ale także od uwarunkowanego pochodzeniem geologicznym stanu fizycznego znajdujących się w niej minerałów (program egzamin ustny).
Podstawowy proces technologiczny - obróbka termiczna’ mieszanki surowcowej - jest więc uwarunkowany wzajemną interferencją czynników chemicznych i fizycznych, do których należy zaliczyć także stan rozdrobnienia (stopień zmielenia) mieszanki.

Różnokierunkowe współdziałanie wymienionych czynników nadaje określonej mieszance surowcowej jej indywidualną podstawową cechę technologiczną, którą określa się jako spiekalność mieszanki. Aprioryczna ocena zachowania się mieszanki w czasie jej spiekania nie może opierać się wyłącznie na jej składzie chemicznym i na liczbowych wartościach modułów i dodatkowych wskaźników modułowych proponowanych przez różnych badaczy i technologów (opinie o programie).

Różnice spiekalności mieszanek surowcowych

Na przykład użyteczność wartości modułu krzemianowego dla oceny spiekalności określonego surowca jest wątpliwa, ponieważ obliczenie tego modułu oparte jest na sumarycznej zawartości krzemionki, bez uwzględnienia jej postaci mineralogicznej.

Nawet stosunkowo niewielkie ilości mało aktywnego kwarcu mogą być przyczyną trudnej spiekalności mieszanek i obniżonej wartości modułu krzemianowego.
Pojęcie spiekalności jest powszechnie stosowane przy omawianiu technologii i produkcji klinkieru portlandzkiego, ale zwykle traktowane jest opisowo, służy do względnego porównywania różnych surowców i nie znajduje wyrazu w postaci wskaźnika, który określałby spiekalność ilościowo, z sumarycznym uwzględnieniem wszystkich czynników, które wpływają na tę istotną cechę surowca (segregator aktów prawnych).
Różnice spiekalności mieszanek surowcowych wyrażają się różnym przebiegiem zmian zawartości wolnego tlenku wapniowego i fazy ciekłej w funkcji temperatury. Łatwo przy tym stwierdzić, że zależna od składu chemicznego i od temperatury ilość i lepkość fazy ciekłej ma dla spiekalności mieszanki szczególnie duże znaczenie.

Świadomość tych faktów doprowadziła do opracowania metody, która umożliwia doświadczalne uzyskanie trzech wskaźników umożliwiających ilościową ocenę spiekalności badanej mieszanki surowcowej [144]. Metoda ta polega na analitycznym oznaczaniu wolnego CaO, pojawiającego się, a następnie zanikającego w miarę ogrzewania mieszanki surowcowej, i wymaga kolejnych oznaczeń w różnych temperaturach w zakresie 700-1300°C. Powyższe postępowanie umożliwia obliczenie pierwszych dwóch wskaźników (promocja 3 w 1).

Wskaźnik pierwszy K stanowi stosunek zawartości tlenku wapniowego w skalcynowanej (wyprażonej) mieszance surowcowej do maksymalnej zawartości wolnego CaO, jaka występuje w czasie ogrzewania mieszanki. Wskaźnik drugi L jest to wyrażony w °C zakres temperatur, w których w próbce w czasie jej ogrzewania występuje więcej niż 10% wolnego CaO. Wskaźnik trzeci M stanowi ilościowy wyraz sumarycznego działania fazy ciekłej i jej lepkości.