Zapotrzebowanie wody

Współczynnik nierównomierności godzinowej N_h wyraża stosunek między maksymalnym zapotrzebowaniem godzinowym a maksymalnym zapotrzebowaniem dobowym Przy obliczaniu ogólnego średniego zapotrzebowania wody dla okresu perspektywicznego sumuje się zapotrzebowania na różne cele, obliczone przy użyciu scalonych lub szczegółowych wskaźników w zależności od stadium projektowania oraz dokładności danych do projektu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla okresu kierunkowego zapotrzebowania wody określa się mnożąc zapotrzebowanie perspektywiczne przez współczynnik zwiększający 1,2. Ogólne maksymalne zapotrzebowanie dobowe i godzinowe oblicza się na podstawie średniego zapotrzebowania wody, stosując odpowiednie współczynniki nierównomierności dobowej i godzinowej. Średnie dobowe zapotrzebowanie wody na cele miejskie i przemysłowe w przeliczeniu na 1 mieszkańca. Jednostkowe średnie dobowe zapotrzebowanie wody przez niektóre zakłady usługowe, pojazdy i tereny zielone scalone wskaźniki na jednego mieszkańca (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Obliczanie zapotrzebowania wody przez instalację wewnętrzną polega na ustaleniu miarodajnego przepływu, a więc największego konsumpcyjnego zużycia. Istnieje szereg metod obliczania zapotrzebowania wody. W Polsce najbardziej rozpowszechnione są metody niemiecka i radziecka (uprawnienia budowlane).

W obu metodach obliczenie polega na ustaleniu miarodajnego wypływu przez zawory czerpalne zamontowane nad przyborami sanitarnymi. Wielkość wypływu zależy od średnicy podłączenia zaworu i ciśnienia panującego przed zaworem. Dla uproszczenia obliczeń każdemu z zaworów czerpalnych, w zależności od przekroju, przypisano odpowiednią liczbę jednostek obciążenia (równoważników), przyjmując za podstawową jednostkę wypływ z zaworu nad zlewem kuchennym (program egzamin ustny).

Wielkość maksymalnego zapotrzebowania

Omówione wzory, stosowane w Polsce do obliczania miarodajnego zapotrzebowania wody do projektowania wewnętrznych instalacji wodociągowych, powinny zostać przeanalizowane, nim przesądzi się, który z nich daje najbardziej prawidłowe wyniki.

Za mierniki prawidłowości wyników przyjęto przeprowadzone pomiary maksymalnego zużycia wody w instalacjach domów mieszkalnych różnej wielkości oraz porównanie z danymi zapotrzebowania wody wg Wytycznych technicznych programowania i projektowania zapotrzebowania wody i ilości ścieków w miejskich jednostkach osadniczych. Zapotrzebowanie wody wg WTPP wynosi dla 1 mieszkańca w miejscu zamieszkania w perspektywie średnio 200 1/d, a w przeliczeniu na zapotrzebowanie sekundowe maksymalne 6 1/s 1000 M.

Wartość ta została przyjęta jako średnia z pomiarów prowadzonych w Warszawie przy stratach wody wynoszących ok. 20%. Przy większym zużyciu wody najczęściej przecieki w instalacjach są większe, a współczynniki nierównomierności mniejsze (opinie o programie). Podana wartość 6 1/s 1000 M jest słuszna w granicach 150-1-300 1/M d przy zmiennych współczynnikach nierównomierności dobowej i godzinowej.

Aby przejść z liczby przyborów liczonych jednostkami obciążenia na liczbę mieszkańców, posłużono się danymi prognostycznymi, przewidującymi, że w perspektywie liczba mieszkańców na 1 mieszkanie wyniesie 3-3,3 osób, a przeciętne sanitarne wyposażenie mieszkania będzie się składało z wanny, umywalki, klozetu i zlewozmywaka. Porównanie ilości jednostek obciążenia dla metod niemieckiej i radzieckiej. Jak wynika z porównania ilości jednostek dla obu metod, nie wykazują one większych odchyleń (segregator aktów prawnych).

Ponieważ na wielkość maksymalnego zapotrzebowania wpływa zasadniczo obciążenie płuczką ustępową ciśnieniową, która stosowana jest w Polsce raczej rzadko, można nie brać pod uwagę wartości maksymalnych, a jedynie minimalne i średnie, które wykazują podobne wartości. Jeżeli w metodzie niemieckiej zamiast prysznica, który samodzielnie stosowany jest sporadycznie, przyjmiemy mniejszą wannę, wartości jednostek w takim układzie będą prawie jednakowe przy obu metodach (promocja 3 w 1).