Zaprawa wapienna

Określenie. Zaprawa wapienna jest mieszaniną wapna, piasku i wody. Jako spoiwo wapienne można użyć ciasta wapiennego lub wapna suchogaszonego. Właściwości. Zaprawa wapienna należy do zapraw o niskiej wytrzymałości w granicach 2-4 kG/cm² (0,2-0,4 MPa). Wytrzymałość ta jednak przy wykonywaniu murów w budynkach 1-2-kondygnacyjnych jest zupełnie wystarczająca, a należy pamiętać, że z upływem czasu wytrzymałość zaprawy wapiennej wzrasta (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zaprawa wapienna należy do zapraw o dobrych właściwościach ciepłochronnych, co jest istotną i cenną zaletą. Ściany zewnętrzne wykonane przy użyciu zaprawy wapiennej należą do najcieplejszych. Zaprawa wapienna wyróżnia się bardzo dobrą urabialnością i przy jej użyciu najwygodniej, a więc najszybciej wznosi się mury. Jako wadę zaprawy wapiennej można wymienić dużą nasiąkliwość i długi okres twardnienia. W grubych murach proces ten może trwać do 3 lat (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W tynkach twardnienie zaprawy przebiega znacznie szybciej. W sprzyjających warunkach, tj. w porze letniej, przy częstym przewietrzaniu pomieszczeń, całkowite twardnienie zaprawy można uważać za zakończone po upływie kilku tygodni. Proces twardnienia zaprawy wapiennej można przyspieszyć zapewniając dopływ gazów zawierających dwutlenek węgla (C0₂) przez wstawienie np. paleniska z płonącym koksem (uprawnienia budowlane).

Sposób przygotowania. Przygotowując zaprawę należy dążyć, aby składniki dobrać w taki sposób, aby zaprawa była łatwa w robocie. Zaprawa, do której użyto zbyt dużo ciasta wapiennego, nie jest wygodna w murowaniu, ponieważ przylepia się do kielni. Natomiast zaprawa, w której jest za mało ciasta wapiennego, jest mało plastyczna, sztywna i trudniej po niej przesuwać cegły (program egzamin ustny).

Proporcje i ilość składników

Proporcje i ilość składników potrzebnych do przygotowania 1 m³ zaprawy wapiennej. Podane proporcje oparte są na założeniu, że mieszanie odbywać się będzie w sposób mechaniczny. W wypadku mieszania ręcznego ilości wapna zamieszczone w tablicy należy zwiększyć o 5%. Ilość wody podana w tabl. 3-1 ma charakter orientacyjny, ponieważ dużo zależy od stopnia zawilgocenia piasku, pory roku i przeznaczenia zaprawy. W pewnym stopniu gęstość zaprawy zależy również od materiału, do spajania którego zaprawa zostanie użyta. Np. do murowania kamieni mało porowatych stosuje się zaprawę gęstą, do cegieł - rzadszą, ponieważ część wody zostanie z zaprawy wchłonięta (opinie o programie).

Jeśli ilość składników nie jest bliżej określona, najczęściej używa się następujących proporcji:

•  do murowania ścian 1:3,
•  do tynkowania 1:2,5.

Podana w proporcjach ilość wapna oznacza ciasto wapienne w takim stanie, w jakim znajduje się w dole, nierozwodnione. Zaprawę wapienną przygotowuje się w drewnianej skrzyni, tej samej, w której zostało zgaszone wapno palone. Najpierw miesza się ciasto wapienne, wydobyte z dołu, z małą ilością wody, tak aby uzyskać konsystencję śmietany, a następnie dodaje się piasek i dolewa wodę, ciągle mieszając, aż do uzyskania jednolitego zabarwienia (segregator aktów prawnych).

Przygotowując zaprawę w sposób mechaniczny, dodaje się składniki w następującej kolejności: woda, piasek, ciasto wapienne. Mieszanie należy prowadzić tak długo, aż masa zaprawy będzie jednakowej barwy. Używając do zaprawy wapna suchogaszonego, najpierw miesza się wapno z piaskiem, a następnie dolewa wodę. Bardziej plastyczną, a więc lepszą zaprawę można uzyskać, jeżeli na 1 lub 2 dni wcześniej wapno suchogaszone wymiesza się z wodą, a dopiero potem doda piasku (promocja 3 w 1).

Zastosowanie. Zaprawy wapiennej używa się do murowania ścian zewnętrznych w budynkach jednokondygnacyjnych oraz do wykonywania tynków wewnętrznych na ścianach i stropach. Nie należy stosować zaprawy wapiennej do wykonywania fundamentów, ponieważ wapno bez dopływu powietrza nie jest w stanie stwardnieć. Przechowywanie. Zaprawę wapienną przygotowuje się tylko w takiej ilości, aby można ją zużyć w ciągu 8 godzin.