Zaprawy z gipsem hydraulicznym

Zaprawy z gipsem hydraulicznym są stosowane rzadko i tylko do robót specjalnych. Gips hydrauliczny otrzymuje się z kamieni wypalanych w temperaturze do 1000°C, i bardzo miałko zmielonych. Zaprawa wiąże w ciągu 20 godz., a twardnieje (najlepiej utrzymana w stanie wilgotnym) przez szereg miesięcy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zaprawa jest odporna na wpływy atmosferyczne i na działanie wody. Po stwardnieniu osiąga dużą wytrzymałość na ściskanie (po 28 dniach — 160-P300 kG/cm-’) i jest mało ścieralna. Ma zastosowanie do murowania ścian i wypraw zewnętrznych. Zaprawy cementowe z domieszką środków wodoszczelnych mają zastosowanie tam, gdzie chodzi o zabezpieczenie się przed wilgocią. Zwykle zaprawy cementowe lub wapienne przez dodanie środka wodoszczelnego w ilości najwyżej 2°/o w odniesieniu do ciężaru spoiwa, zyskują na jakości oraz na zwiększeniu wodoszczelności. Są różne rodzaje i gatunki domieszek wodoszczelnych.

Są to związki fluorowe, krzemowe i glinowe, pochodne olejów mineralnych i asfaltów, związki ciał białkowych oraz mydła potasowe i sodowe. Sposób użycia domieszek jest różny. Jedne dodaje się do cementu na sucho, inne do wody, którą zarabiamy zaprawę, inne jeszcze do gotowej zaprawy.
Zaprawy wapienne z domieszkami hydraulicznymi otrzymują własności zapraw hydraulicznych.

Hydrauliczne domieszki naturalne lub sztuczne, miałko sproszkowane, dodaje się do ciasta wapiennego. Po zarobieniu mieszaniny wodą otrzymuje się spoiwo o własnościach hydraulicznych. Dodane do cementu portlandzkiego czynią zaprawę odporną na działanie wód chemicznie aktywnych.

Beton

Beton jest materiałem budowlanym powstałym z mieszaniny żwiru, piasku, spoiwa i wody. W zależności od rodzaju zaprawy i kruszywa rozróżniamy różne rodzaje betonu. Kruszywem nazywamy materiał z kamienia naturalnego lub sztucznego o odpowiednim uziarnieniu. Do betonu używany jest żwir lub tłuczeń z kamieni naturalnych i sztucznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Do zwykłych zapraw i betonów używamy przeważnie kruszywa naturalnego, tj. piasek kwarcowy i żwir.

Kruszywo powinno być wolne od zanieczyszczeń organicznych i nie zawierać domieszek gliny i iłu. Według danych z ZSRR ilość cząstek pylastych i ilastych w kruszywie nie może być większa niż 5,0/o dla betonów i zapraw o wytrzymałości 100 kG/cm2 i 15°/o dla zapraw o wytrzymałości 25 kG/cm2. Jeżeli glina i ił występują w większym procencie (w postaci zbitych grudek) lub zlepiają poszczególne ziarna, wówczas takie kruszywo należy dokładnie przemyć. Praktycznym sposobem sprawdzenia, czy kruszywo nie zawiera zanieczyszczeń pylastych, jest nabranie kruszywa do ręki i ściśnięcie (uprawnienia budowlane). Pozostawione ślady gliny i iłu i ich ilość będą stanowić o stopniu zanieczyszczenia. Kruszywo wolne od tych domieszek nie pozostawi na dłoni żadnych śladów.

Do betonu stosuje się następujące kruszywa naturalne:
Piasek, o takim uziarnieniu, które w całości przechodzi przez sito o otworach kwadratowych 2X2 mm. Najlepszym piaskiem jest piasek rzeczny. Piasek kopalniany również można używać do zapraw i betonów po dokładnym przemyciu.

Żwir do robót żelbetowych o takim uziarnieniu, które w całości pozostaje na sicie o otworach kwadratowych od 2 X 2 do 40 X 40 mm (program egzamin ustny). Do wykonania cienkich elementów konstrukcyjnych wolno użyć kruszywa o średnicy nie większej niż połowa grubości tych elementów.
Pospółka, która jest połączeniem piasku ze żwirem.

Otoczaki drobne, które przechodzą przez sito o otworach średnicy 40—80 mm. Otoczaki te stosuje się tylko do robót betonowych.
Warunki techniczne wykonania robót betonowych i żelbetowych określa norma PN/B-06250 (opinie o programie).
Woda używana do zapraw i betonów powinna być czysta i miękka. W zasadzie można przyjąć, że woda nadająca się do picia jest odpowiednia do betonu. Wody kwaśne opóźniają wiązanie cementu, słone zaś i siarkowe znacznie obniżają wytrzymałość. Do zapraw i betonów nie wolno używać wody:
pochodzącej z bagien i stawów,
zanieczyszczonej ropą naftową, pochodnymi ropy i wszelkimi tłuszczami (segregator aktów prawnych),
zawierającej cukier, odpływy z cukrowni, z fabryki konserw itp.,
zawierającej znaczne ilości rozpuszczonych ciał organicznych.

W przypadku wątpliwości najlepiej wykonać próbkę betonu zarobionego tą wodą i poddać ją próbie wytrzymałości. Beton w budownictwie jest używany do wszelkich konstrukcji żelbetowych oraz na różnego rodzaju wyroby i prefabrykaty (promocja 3 w 1).