Zasłona ogniowa

W związku z tym należy wspomnieć o „jednofazowym” procesie wypalania, wprowadzonym przez firmę „Bernardo” (Francja) (program uprawnienia budowlane na komputer). Proces ten różni się od zwykłych procesów wypalania porcelany „na ostro” stężeniem CO w gazach od 0,5% w początkowym etapie wypalania do 1,0h-1,5% w temperaturze 10(K)-1100°C; zawartość CO maleje do zera w temperaturze 1250-1280°C i wypalanie kończy się wytrzymywaniem w temperaturze 1410°C i studzeniem w neutralnym środowisku. Jest to ogólnie przyjęty temperaturowy przebieg procesu. Porcelana tej firmy odznacza się dużym stopniem białości. Stosowanie tego procesu wymaga innych rozwiązań systemu palenisk i wymiany gazów jak w zwykłych piecach tunelowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W zwykłych piecach tunelowych wypalanie może być przeprowadzane sposobem „bezoksydacyjnym”, proponowanym przez Kleinera. Proces ten charakteryzuje się słabo redukującym środowiskiem gazowym na długości odcinka nagrzewania pieca od temperatury 850-900 do 1380°C i na długości odcinka studzenia pieca od temperatury 1380 do 1050°C; dalsze studzenie powietrzem (uprawnienia budowlane).

Po to, aby zapobiec przenikaniu gazów ze środowiska redukującego do strefy podgrzewania i uniknąć nawęglania porcelany w temperaturze poniżej 850°C, Kleiner rozmieścił paleniska pionowo-szczelinowe obustronnie w przerwie między sąsiednimi ustawkami na wózkach. Paleniska te rozmieszczone w dwóch lub trzech poziomach jeden nad drugim tworzą „zasłonę ogniową” o dużym nadmiarze powietrza (1,5-rl,6) i zapewniają lokalne dopalanie się CO. Rozwiązanie takie pozwoliło podwyższyć białość porcelany o kilka procent (program egzamin ustny).

Wady wyrobów

Powracając do procesu wypalania gazowego warto zaznaczyć, że uważa się za celowe utrzymywanie stężenia CO (przy wypalaniu bezosłonowym), w przedziale temperatur 1000-M100°C, na poziomie 3-4%, a od 1100 do 1250°C 6-8%. Według opinii specjalistów zagranicznych (Bendlera i in.) stosunek CO:C0₂ powinien być w tym okresie większy od 0,3 (opinie o programie).

W przypadku wypalania w osłonach, utrudniających procesy dyfuzji gazów, korzystnie jest utrzymywać stężenie CO na poziomie 6-8%. Nadmierne stężenie reagentów redukujących w gazach jest szkodliwe, gdyż może nastąpić nawęglanie czerepu lub zwiększenie zawartości wodoru. Taki jest np. przebieg reakcji przy zastosowaniu jako paliwa gazu ziemnego. Powstający wodór łatwo odtlenia tlenki barwiące do metali, może zredukować krzemionkę nawet do krzemu, co naturalnie pogorszy białość i przeświecalność porcelany, a zwiększy jej przewodność elektryczną (segregator aktów prawnych).

Trudności utrzymania niezbędnych dla procesu wypalania stężeń reagentów redukujących w tak bogatym w związki redukujące paliwie jak gaz ziemny, mogą być przyczyną zwiększenia ilości wadliwych (po wypaleniu) wyrobów. Wady wyrobów usytuowanych w zewnętrznych warstwach ustawki przejawiają się w postaci przepalenia, a wyroby w głębi ustawki są niedostatecznie wypalone. Inne wady wyrobów to ciemne zabarwienia, plamy, spienione szkliwo i jamy. Warunki regulacji spalania gazu ziemnego polepszają się znacznie w okresach ognia redukującego i obojętnego, pod warunkiem wprowadzania do palnika rozpylonej wody, jeżeli nie ma obaw, że para wodna skropli się na wyrobach wyprowadzanych do pieca.

Nadmierną redukcję można zaobserwować także przy niecałkowitym spalaniu mazutu o dużej lepkości. Takiemu spalaniu się towarzyszy powstawanie kłaczkowatych cząstek sadzy i zanieczyszczenie wyrobów czarnymi punktami węgla (promocja 3 w 1). Gliny noworajkowska i wiesiełowska, zawierające uwodniony łyszczyk, trwale adsorbują węgiel, który w czasie dalszego wypalania się, kiedy szkliwo stopiło się już całkowicie, może powodować wzdęcia i nakłucia. W rozpatrywanym czwartym okresie wypalania porcelany powstaje w czerepie dość znaczna ilość fazy ciekłej szkła (30-35% objętościowo), ponieważ topi się skaleń i zaczyna rozpuszczanie się kwarcu i metakaolinitu w tym stopie.