Zasolenie oceanu

Przystępując do projektowania jakiejkolwiek budowli morskiej należy ustalić nasilenie występowania każdego z omówionych czynników, pa czym dopiero można dokonać wyboru materiału najodpowiedniejszego w danych warunkach.
Najistotniejszym z tych czynników jest zasolenie wody morskiej. Największe zasolenie w oceanie światowym panuje na Atlantyku na południowy zachód od Azorów i wynosi przy powierzchni 37,9%, na większych głębokościach wynosi średnio 35% (program uprawnienia budowlane na komputer).

Oczywiście w morzach o specyficznych warunkach może ono znacznie wzrosnąć, np. do 38% na południowym Adriatyku, 39% w warstwach powierzchniowych wschodniej części Morza Śródziemnego (koło Famagusty), do 40,35% na głębokości 1000 m w Morzu Czerwonym, do 59,52%o w Zatoce Komsomolskiej Morza Kaspijskiego itd.
Na średnią zawartość 35 g soli w litrze wody (o ciężarze właściwym 1,026 G/cm3) składa się: 27 g - chlorku sodu (soli kuchennej), 3,5 g - chlorku magnezu, 2 g - siarczanu magnezu, lg - siarczanu wapnia (gipsu), 0,5 g - chlorku potasu, 1 g - soli różnych.
W Bałtyku zawartość soli jest znacznie mniejsza i wynosi przy powierzchni od 8-11 %o w zachodniej i od 6-8% w środkowej części morza, spadając do 2-5% w Zatoce Botnickiej i do 2-6% w Fińskiej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Według Rocznika Hydrograficznego Morza Bałtyckiego za rok 1965 charakterystyczne zasolenie wody w latach 1951-1960 wynosiło od 2,7 do 13,8%o (nie uwzględniając zalewów).
W części południowej Zatoki Gdańskiej, w obrębie wpływów wód wiślanych obserwatorzy PIHM zanotowali zasolenie wynoszące 3,8%o.
Wody morskie zawierają ponadto dużą ilość pochłoniętych gazów, które mają decydujące znaczenie dla życia organizmów bytujących w morzach.

Do gazów tych należą przede wszystkim azot, tlen i dwutlenek węgla (najczęściej rozpuszczony - w postaci kwasu węglowego) (uprawnienia budowlane).
Stosunek tlenu do azotu w wodzie morskiej wynosi 1:2 (w powietrzu ok. 29:71). Procentowa zawartość gazów jest różna, zwykle maleje ze wzrostem temperatury wody. Zawartość tlenu i azotu maleje, a zawartość dwutlenku węgla wzrasta z rosnącym zasoleniem. Falowanie sprzyja utlenianiu się wody, toteż zawartość tlenu może zanikać z głębokością a występuje tam dwutlenek węgla, a niekiedy siarkowodór i metan (program egzamin ustny).

Materiał do budowli morskich

Przykładowo objętościowa zawartość tlenu wynosi od 4 do ll%, azotu od 9 do 20%o, kwasu węglowego od 25 do 45% zależnie od temperatury i zasolenia (obszerniejsze dane w pozycji). Wskaźnik pH w południowym Bałtyku wynosi około 7.
Drewno jako materiał do budowli morskich góruje nad innymi materiałami pod następującymi względami:
- stosunkowo duża sprężystość, pozwalająca na znoszenie bez szkody znaczniejszych uderzeń;
- łatwość obróbki, także i po wbudowaniu już w konstrukcję;
- łatwość łączenia poszczególnych elementów drewnianych ze sobą;
- łatwość transportu w obrębie placu budowy przez spławianie na wodzie;
- stosunkowo niższy koszt zarówno materiału, jak i robocizny związanej z jego obróbką (opinie o programie).

Względy te sprawiają, że drewno nie przestaje być chętnie używanym materiałem w budownictwie morskim, mimo pogłębiającego się po wojnie jego braku.
Dzięki sprężystości drewno nadaje się szczególnie do wszelkiego rodzaju konstrukcji odbojowych, mających przenosić uderzenia statków przybijających do brzegu. Ponadto chętnie stosowane jest do konstrukcji lekkich (pomosty, falochrony palisadowe lub kaszycowe) oraz tymczasowych. W konstrukcjach poważniejszych stosowane bywa z reguły tylko do ich części podwodnych, szczególnie w postaci pali lub ścianek szczelnych (segregator aktów prawnych).

Mimo zalet drewno jest obecnie coraz rzadziej stosowane w budownictwie morskim, a nawet zaleca się unikanie go wszędzie tam, gdzie można zastąpić je innym, trwalszym materiałem.
Z gatunków drewna niemal wyłącznie używana jest u nas sosna (Pinus silvestris) dzięki prostemu usłojeniu, wysokiej wytrzymałości i trwałości oraz małej kruchości. Wskutek dużej zawartości żywicy (20 kG/m3 bielu) jest bardzo odporna na działanie czynników atmosferycznych, osiągając nawet w warunkach zmiennej wilgotności dużą trwałość. Żywiczność nadaje sośnie również znaczną sprężystość, a odżywiczanie pogarsza jej jakość (promocja 3 w 1).