Zastosowanie gipsu budowlanego

Wyroby z zaczynów i zapraw gipsowych oraz z gipsobetonów należy stosować w miejscach zabezpieczonych przed działaniem wody i w pomieszczeniach, gdzie wilgotność względna powietrza nie przekracza stale 60% (a więc nie w łaźniach, pralniach itp.) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wyroby z gipsu uodpornionego na działanie wody można stosować do ścian zewnętrznych i w pomieszczeniach wilgotnych, lecz nie narażonych na stałe działanie wody.

Gips świeży mający temperaturę powyżej 25°C nie powinien być stosowany do czasu całkowitego ostygnięcia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Gipsu nie należy stosować do murów fundamentowych, cokołów i innych części budynków narażonych na działanie wody.Metody badania gipsu. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych gipsu pół wodnego przeprowadza się wg PN-59/B- 04360.

Badanie czasu wiązania przeprowadza się na aparacie Vicata, przy czym jednak ruchoma część przyrządu (drążek z igłą i ciężarkiem) waży nie 300, lecz 120 ± 1 G. Do zarabiania zaczynu używa się wody destylowanej. Próbkę gipsu w ilości 200 ±1 g wsypuje się w ciągu 30 sek do 120 g wody destylowanej, energicznie mieszając, również po wsypaniu całej ilości gipsu przez dalsze 30 sek, tak aby otrzymać całkowicie jednolitą masę. Zaczynem wypełnia się pierścień o przekroju stożkowym o wymiarach 0 65 X 0 75 X 40 ± 0,5 mm, umieszczony na płytce (uprawnienia budowlane). Płytkę wstrząsa się kilkakrotnie, aby usunąć pęcherzyki powietrza z zaczynu (program egzamin ustny). Powierzchnię zaczynu ścina się równo z brzegami pierścienia i wygładza, po czym ustawia się go wraz z płytką na podstawie aparatu Vicata. Następnie co 30 sek opuszcza się igłę aż do oznaczenia początku wiązania.

Początek wiązania określa się ilością minut liczonych od chwili rozpoczęcia dodawania gipsu do wody — do chwili, gdy swobodnie opuszczona igła zatrzyma się co najmniej w odległości 1 mm od płytki szklanej stanowiącej dno pierścienia.

Po oznaczeniu początku wiązania igłę opuszcza się w zaczyn co 30 sekund aż do oznaczenia końca wiązania. Koniec wiązania określa się ilością minut liczonych od rozpoczęcia dodawania gipsu do wody — do chwili, gdy swobodnie opuszczona igła zagłębi się w zaczynie nie więcej niż na 0,5 mm. Jako wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną z dwóch oznaczeń (opinie o programie).

Badanie stopnia zmielenia gipsu

Badanie stopnia zmielenia gipsu przeprowadza się na sitach z oczkami kwadratowymi o wymiarze 1,0X1,0 mm i 0,20X0,20 mm, wg PN-58/M- 94008. Próbkę gipsu w ilości ok. 210 g należy wysuszyć w temperaturze 40-f-50°C do stałego ciężaru. Następnie odważa się 100 g wysuszonego i ochłodzonego gipsu i przesiewa przez sito tkane w wymiarach boku oczka 1,00 i 0,20 mm. Pozostałość na sicie o oczkach 1,00X1,00 mm waży się i podaje w procentach wagowych w stosunku do odważonej próbki. Gips, który przeszedł przez to sito, przesiewa się przez sito o oczkach 0,2 X 0,2 mm; jako pozostałość na sicie o oczkach 0,2 mm przyjmuje się sumę pozostałości na obu sitach.

Jako wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną z dwóch oznaczeń. Oznaczenie zawartości wody krystalizacyjnej. 1 g wysuszonego gipsu (odważony z dokładnością do ± 0,002 g) ogrzewa się do temperatury 230-f- 250°C do stałego ciężaru i po ostudzeniu w eksykatorze waży. Badanie cech wytrzymałościowych gipsu. Do badań używa się zaczynu o składzie 2100 ml wody i 3500 g gipsu l~ = Q,6j (segregator aktów prawnych). Gips wsypuje się do wody w ciągu 1 min energicznie mieszając, po wsypaniu gipsu miesza się dalej przez 30 sek.

Tak przygotowany zaczyn wlewa się natychmiast do form sporządzając 9 beleczek o wymiarach 4X4X16 cm. Dla usunięcia powietrza uderza się formami 10 razy o stół. Po upływie 5 minut wygładza się powierzchnie zaczynu, a po 1 godzinie wyjmuje się beleczki z form, oznacza się je i przechowuje na powietrzu w temperaturze 20 + 2°C i wilgotności względnej powietrza 60 + 5%.

Po 24 godz. bada się wytrzymałość przesuszonych beleczek, następnie trzy beleczki suszy się do stałego ciężaru w temperaturze 40 + 5°C i bada po wysuszeniu. Wytrzymałość pozostałych trzech beleczek bada się po 7 dniach. Jeżeli próbki badane po 7 dniach wykażą wytrzymałość niższą od wymaganej przez normę, należy zbadać ich wilgotność, która nie powinna przekraczać 1,5% wagowo. W razie stwierdzenia większej wilgotności badanie należy powtórzyć.

Jeśli powtórne badanie da również wyniki niższe od wymagań normy, gips również nie odpowiada normie (promocja 3 w 1).