Zastosowanie kolumn

Najprostszym rozwiązaniem jest zastosowanie kolumn o większych wymiarach - odpowiednio głębiej zapuszczonych w podłoże tak, by uzyskać wystarczające utwierdzenie oraz o większym przekroju, tak, aby miały wskaźnik wytrzymałości odpowiedni do zwiększonych momentów zginających w przekroju utwierdzenia (program uprawnienia budowlane na komputer). Między innymi stosowane są kolumny dzwonowe. I takie rozwiązanie ma jednak ograniczoną stosowalność, a poza tym koszty kolumn rosną z 3 potęgą głębokości akwenu i na pewnej krytycznej w określonych warunkach głębokości omawiany typ pomostu przestaje się opłacać.

Interesujące możliwości wykorzystania konstrukcji odpowiadających głębokości opłacalnej dla kolumn 11,5 m na głębokościach większych przedstawiają rozwiązania, zaproponowane przez inżynierów radzieckich (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wariant przedstawia pomost na kolum nach wypuszczonych w dno poprzez uprzednio przygotowaną podstawę w postaci bloków pustakowych zasypanych piaskiem. Podstawa taka pozwala zmniejszyć ogólną długość kolumn, dzięki sztucznemu podwyższeniu dna pod pomostem. Dla zapobieżenia wypłukiwania piasku z bloków przykrywa je się z wierzchu warstwą żwiru i obsypuje u dołu filtrem odwrotnym (uprawnienia budowlane).

Długość bloków układanych poprzecznie do osi pirsu odpowiada szerokości pirsu - byłoby lepiej jednak, aby była od niej nieco mniejsza, tak aby statek przycumowany do pomostu w razie bocznych przechyłów nie ocierał się o ściany bloków. Każdy blok odpowiada jednemu jarzmu kolumn i może w szczegółach być rozmaicie rozwiązany. Połączenia między ścianami czołowymi bloków mogą być uszczelnione taśmą stalową (jak np. uszczelnienie brusów żelbetowych), albo taśmą naklejaną. Bloki wpuszcza się na około 1 m w dno. Wyższe bloki dzieli się na elementy tworzące 2 do 3 warstw, łączonych ze sobą na zakładki i uszczelnianych naklejanymi taśmami uszczelniającymi (program egzamin ustny).

Mury złożone z odcinków

Tu podwyższenie dna pod pirsem wykonane jest w postaci podwodnego tarasu ograniczonego z obu stron żelbetowymi murami żebrowanymi. Mury złożone z odcinków układa się na uprzednio przygotowanej podsypce i obsypuje
pionowe belek na podporach. Łożysko rozwiązano przy zastosowaniu dwu warstw gumy, na przemian z płytami stalowymi. Przenosi ono w danym wypadku obciążenie pionowe 14 000 kG, przy odkształceniu 1,1 cm, i siłę pionową 7500 kG przy poziomym przesunięciu do 8 cm (opinie o programie).

Pomostem na filarach palowych jest również pirs węglowy w Porcie Północnym w Gdańsku oddany do użytku w 1974 r. Pirs ten przeznaczony jest do przeładunku węgla na statki o nośności 25 000-100 000 ton; głębokość dna w linii cumowniczej wynosi 16,50 m, w osi pirsu ok. 9 m, rzędna stropu nośnych piasków leży w granicach od -11,00 do -16,00 m, powyżej zalegają ściśliwe namuły.
Pirs składa się z 2 zasadniczych części: ze stanowiska przeładunkowego długości 350 m i z równoległego doń pomostu komunikacyjnego, prostopadłego do brzegu, o całkowitej długości 750,00 m. Przedłużenie pirsu w stronę morza stanowią dwie dalby cumownicze połączone kładką (segregator aktów prawnych).

Podobne dwie dalby znajdują się też po odlądowej stronie stanowiska. Istotną część stanowiska przeładunkowego tworzy 7 dalb odbojowych wykonanych każda z 6 rur stalowych, o średnicy zewnętrznej 1220 mm i grubości ścianek 20-40 mm. Długość ich wynosi około 34 m, zapuszczono je z nachyleniem 2 :1 na zewnątrz stanowiska (ku statkowi). Wnętrza rur zabetonowano na odcinkach największych momentów zginających na wysokości 4 m, zresztą wypełniono je piaskiem. Na rurach zawieszono odbojnice amortyzujące napór statku (promocja 3 w 1).

Równolegle do linii dalb odbojowych przebiegają 2 wąskie pomosty dla torów poddźwignicowych (ładowarek) z chodnikami w postaci belek żelbetowych teowych. Belki toru przy linii cumowniczej położone są na osobnych filarach palowych, belki toru „tylnego” na oczepach poszerzonego tu pomostu komunikacyjnego.