Zawartość popiołu

Pozostałość w kolbie należy przenieść starannie (bez strat) na sączek i sączek ekstrahować za pomocą CS2 w aparacie ekstrakcyjnym (program uprawnienia budowlane na komputer). Gdy spływający CS2 okaże się bezbarwny, należy po oziębieniu wyjąć sączek wraz z osadem z aparatu ekstrakcyjnego i wysuszyć najpierw na powietrzu, potem w suszarce ogrzanej do temperatury 106°C do stałego ciężaru. Przyrost ciężaru sączka oznacza ilość składników badanego produktu nierozpuszczalnych w CS2. Zawartość tę należy obliczyć procentowo.

Dopuszczalny błąd oznaczenia. Różnica między dwoma oznaczeniami nie może przekraczać 10% wyniku mniejszego.
Zawartość popiołu jest to ilość mineralnych substancji pozostałych po całkowitym spaleniu badanego produktu (jednostka miary g/g, %) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wykonanie oznaczenia. Około 2 do 5 g produktu (w zależności od przypuszczalnej zawartości popiołu) waży się z dokładnością do 0,0001 g w uprzednio wytarowanym tyglu porcelanowym lub platynowym o pojemności 10 cm3. Następnie tygiel umieszcza się na płycie azbestowej i lekko ogrzewa tak, aby olej oddestylował z tygla bez zapalenia się.

Pozostałość w tyglu należy zwęglić i następnie wyprażyć aż do całkowitego zniknięcia cząstek koksu, powstałego przy spaleniu. W razie nieobecności alkaliów można następnie tygiel wyżarzyć i po ostygnięciu zważyć z dokładnością do 0,0001 g. Przyrost ciężaru tygla oznacza zawartość popiołu, którą należy przeliczyć procentowo.
Gdy badany produkt zawiera alkalia, to należy po zwęgleniu zawartość tygla wyekstrahować kilkakrotnie gorącą destylowaną wodą (uprawnienia budowlane).

Wodny roztwór przesącza się przez sączek z dobrej bibuły, np. sączek Durieux nr 111 z białą opaską, Munktells 00 lub Schleicher i Schtill nr 589 z białą opaską, i przemywa wodą destylowaną.
Pozostałość na sączku (zwęglone części) przenosi się wraz z sączkiem do tygla, a następnie wypraża do całkowitego spopielenia.

Proces spopielenia

Proces spopielenia można przyśpieszyć przez zwilżenie zwęglonej pozostałości jedną lub dwiema kroplami kwasu azotowego, chemicznie czystego lub przez dodanie kryształka azotanu amonowego, przy czym należy zachować ostrożność przy wyprażaniu, by uniknąć pryskania (program egzamin ustny). Po ostygnięciu dodaje się do tygla przesącz wodny, odparowuje do sucha na łaźni wodnej i następnie wypraża przez krótki czas niezbyt silnym płomieniem. Po ostygnięciu tygiel waży się z dokładnością do 0,0001 g. Przyrost na ciężarze oznacza ilość popiołu (wraz z alkaliami). Ilość tę należy przeliczyć procentowo.

Dopuszczalny błąd oznaczenia. Różnica między dwoma oznaczeniami nie może przekraczać 10% wyniku mniejszego (opinie o programie).
Polskie normy dopuszczają stosowanie chemicznie czystego benzenu zamiast dwusiarczku węgla dla oznaczenia składników nierozpuszczalnych w asfalcie.
Z badanego asfaltu formuje się kulkę o średnicy 2—3 cm, uważając, aby wewnątrz asfaltu nie było pęcherzyków powietrza. Uformowaną kulkę zawiesza się na cienkiej nawoskowanej niteczce i waży na wadze analitycznej raz w powietrzu (a g) i po raz drugi zanurzoną w wodzie destylowanej w temperaturze 20 C (b g).

Przed zawieszeniem asfaltu na nitce należy nitkę tę zważyć i ciężar jej odjąć od ciężaru asfaltu.
Badanie nie znormalizowane polega na przygotowaniu cieczy o ciężarze właściwym równym ciężarowi właściwemu badanego asfaltu (segregator aktów prawnych).
Jako takie ciecze stosuje się mieszaniny wody z alkoholem dla asfaltów o ciężarze właściwym < 1, a roztwory soli kuchennej w wodzie dla substancji o ciężarze właściwym.

Z badanego asfaltu formuje się próbkę, możliwie kulistą, o średnicy 2—3 cm, uważając, aby wewnątrz kulki nie znajdowały się pęcherzyki powietrza. Następnie zwilża się ją lekko spirytusem denaturowanym i umieszcza w przygotowanej cieczy. Przez dolewanie do cieczy alkoholu i wody, względnie wody i stężonego roztworu soli, doprowadza się ciecz pomiarową do identycznego ciężaru właściwego, jaki posiada badany asfalt (promocja 3 w 1). Po uzyskaniu tego stanu próbka asfaltu zanurzona w cieczy zachowuje się obojętnie, nie wypływa na powierzchnię cieczy i nie opada na dno.