Zawartość wełny

Po ostudzeniu rozwłóknia się materiał ręcznie, umieszcza w butli z wodą i wstrząsa aż do całkowitego rozwłóknienia. Następnie przepuszcza się rozwłóknioną masę wraz z wodą przez sito plecione z drutu miedzianego o 4900 oczkach/cm2. Pozostały na sicie materiał zbiera się, wyciska ręcznie z wody, zadaje 96-procentowym alkoholem, wstrząsa przez 10 minut i powtórnie sączy przez to samo sito (program uprawnienia budowlane na komputer). Zebraną na sicie pozostałość przenosi się do 2-litrowej butli z korkiem szklanym szlifowanym, zadaje 300 cm3 80-procentowego kwasu siarkowego i wstrząsa na wstrząsarce przez 3 godziny. Po upływie trzech godzin wlewa się zawartość butli do 1 1 zimnej wody i po ostygnięciu cieczy sączy przez sito (o 4900 oczkach/cm2).

Pozostały na sicie osad przemywa się wodą aż do uzyskania klarownego przesączu, następnie przepłukuje słabym roztworem amoniaku i powtórnie wodą aż do uzyskania obojętnego przesączu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Pozostałość suszy się początkowo na sicie, następnie przenosi do naczyńka wagowego i suszy w temperaturze 100-105°C aż do stałego ciężaru, waży, spopiela w tygielku i waży powtórnie.
Zawartość wełny (w %) oblicza się odejmując ciężar wełny nierozpuszczalnej w kwasie siarkowym, po jej całkowitym wysuszeniu, od ciężaru popiołu. Wyniki podaje się zaokrąglone, w całkowitych procentach.
Jeżeli tektura zawiera trociny lub miazgę drzewną, to należy przy badaniu mikroskopowym ocenić zawartość drewna w papie w procentach i na każde 10% drewna odjąć 0,6% od obliczonego procentu wełny (wg DIN 52118) (uprawnienia budowlane).
Przy wyrobie materiałów izolacyjnych rolowych stosuje się jako wkładki obok tektury zwykłej i tektury filcowej również i tkaniny.

Tkaniny te mogą być wyrabiane z wszelkiego rodzaju włókien roślinnych, jak juta, konopie, bawełna, len itd. Przemysł izolacyjny stosuje tkaniny jutowe, zarówno ze względu na ich niską cenę, jak i łatwość otrzymania tkanin jutowych odpowiedniej jakości.
Tkanina musi być wykonana jako plecionka z jednakowych nitek w wątku : osnowie (program egzamin ustny).
Przepisy niemieckie zalecają używanie tkanin lżejszych, o ciężarze 300 G/m2, norma francuska dopuszcza tkaniny o ciężarze od 207 do 307 G/m2.

Papy asfaltowe

Ciężar 1 m2 tkaniny ustala się przez zważenie wyciętych z roli 3-5 próbek z wymiarach 100X100 mm. Przed zważeniem próbki te muszą być wysuszone do stałego ciężaru w temperaturze 105°C.
Średnią grubość tkaniny bada się za pomocą mikrometru umożliwiającego odczyty z dokładnością do 0,01 m (opinie o programie). Mikrometr ten powinien posiadać płaskie okrągłe tarcze o 0 30 mm, między którymi mierzy się badaną tkaninę. Sprężyna dociskająca te tarcze powinna wywierać nacisk 0,5 kG.

Liczbę nitek tkaniny liczy się za pomocą specjalnej lupy stosowanej we włókiennictwie, umożliwiającej bezpośrednie obliczenie liczby włókien w obu kierunkach na powierzchni 1 cm2 tkaniny. Grubość włókien mierzy się za pomocą lupy opatrzonej podziałką o dokładności skali do 0,1 mm.
Rodzaj i jakość włókien należy określać przy użyciu mikroskopu, stosując przy tym ewentualnie barwienie włókien.
Papy asfaltowe posiadające jako wkładkę nośną tekturę lub tkaninę jutową nie zawsze mogą spełniać warunków, jakie stawia się rolowym materiałom izolacyjnym. Wadami tych pap są: mała odporność wkładki na ogień i wyższe temperatury, brak odporności na niszczące działanie drobnoustrojów, mała odporność na czynniki chemiczne. Ponadto szereg często spotykanych wad i błędów fabrycznych pap spowodowanych jest złą jakością lub niejednolitością tektury (segregator aktów prawnych).

Nowym rodzajem wkładek do wyrobu wyższych gatunków pap są welony z przędzy szklanej, które nie posiadają wyżej wymienionych wad. Produkowane do celów izolacyjnych welony szklane nie są tkaninami w pełnym znaczeniu tego słowa. Składają się one z paru warstw długich, cienkich włókien szklanych, krzyżujących się ze sobą w różnych kierunkach i sklejonych odpowiednio dobranym klejem. Lepienie to dla welonów używanych do wyrobu materiałów izolacyjnych powinno - obok wiązania włókna welonu - stanowić dla przędzy szklanej rodzaj apretury zapewniającej dobrą przyczepność asfaltu do powierzchni włókna szklanego (promocja 3 w 1).