Zawilgocenie budowli

Grunt, w którym tkwią podziemne części budynku, zawiera prawie zawsze wodę albo tylko w postaci naturalnej wilgoci gruntu," albo również i w postaci wody gruntowej. W obydwu tych przypadkach, gdy brakuje odpowiednich zabezpieczeń, może nastąpić zawilgocenie budowli; w przypadku drugim, tj. przy obecności wody gruntowej, obawy zawilgocenia są znacznie większe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Naturalna wilgoć powstaje od wsiąkania w grunt wody z opadów atmosferycznych lub z wód powierzchniowych, jak również od włoskowatego podciągania wód wgłębnych. Wilgoć ta może występować pod różnymi postaciami: jako woda włoskowata, woda przesiąkająca na dół (w kierunku wody gruntowej), jako para i jako lód (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Woda włoskowata rozprzestrzenia się promieniście wbrew sile ciążenia. Wysokość podciągania zależy przede wszystkim od rozmiarów ziaren. Według badań Atterberga wysokość ta wynosi: przy wielkości ziaren 0,5-0,2 mm -246 mm, przy wielkości ziaren 0,2-0,1 mm 428 mm, przy wielkości ziaren 0,1-0,05 mm - 1055 mm, przy wielkości ziaren 0,054-0,021860 mm.

Przy jeszcze mniejszych wielkościach ziaren i silnym ich sprasowaniu wysokość podciągania wody włoskowatej może być znaczna (uprawnienia budowlane). Wilgoć gruntowa mimo możliwości pewnych ruchów nie powoduje ciśnienia hydrostatycznego wody na fundamenty, ściany i podłogi budowli.

Woda gruntowa stanowi pewnego rodzaju zbiornik, w którym grunt jest zanurzony, ma wyraźne zwierciadło i wywiera ciśnienie hydrostatyczne na znajdujące się w niej części budowli, jest więc wodą naporową. Ciśnienie to należy przyjmować równe ciśnieniu słupa wody o wysokości równej różnicy między poziomem najwyższego zwierciadła wody i poziomem warstwy izolującej. Woda gruntowa może się przyczynić do zawilgocenia budynku nawet wtedy jeżeli jej najwyższy poziom leży poniżej podłogi podziemia, jeżeli nie wykonano izolacji lub zrobiono ją źle (program egzamin ustny).

Woda zaskórna

Woda pochodząca z opadów atmosferycznych zbiera się często w gruncie nad podkładami o niewielkiej przepuszczalności tworząc tzw. wodę zaskórną. Zwierciadło wody gruntowej ulega znacznym wahaniom, zależnie od nasilenia opadów atmosferycznych. Podczas długotrwałej suszy woda zaskórna może zniknąć, co stwarza pozory, że grunt jest całkowicie suchy. Woda zaskórna wywiera, podobnie jak woda gruntowa, ciśnienie hydrostatyczne (opinie o programie).

W cegle, betonie i porowatych kamieniach występuje zjawisko włoskowatości, toteż materiały te mogą przewodzić wilgoć z fundamentów wzwyż do nadziemnych kondygnacji. Z tego powodu należy wykonywać w ścianach odpowiednie warstwy izolacyjne. Również i podłogi przyziemia niepodpiwniczonego oraz podłogi podziemia, zwłaszcza przeznaczonych na pobyt ludzi, powinny być w odpowiedni sposób izolowane od wilgoci (segregator aktów prawnych).

Do pomieszczeń mokrych zalicza się pomieszczenia, w których podczas ich użytkowania woda bywa rozlewana na posadzkę, a ściany mogą ulec zawilgoceniu wskutek rozpryskiwania się wody lub skraplania się pary. W budownictwie mieszkaniowym są to przede wszystkim pralnie, ubikacje, łazienki, w budownictwie użyteczności publicznej łaźnie, pralnie, ubikacje, a w budownictwie przemysłowym laboratoria chemiczne, zakłady przemysłu spożywczego (rzeźnie, mleczarnie, zakłady przetworów owocowych, jarzynowych itp.), zakłady przemysłu włókienniczego, chemicznego itp.

W celu zabezpieczenia konstrukcji stropów i ścian przed zawilgoceniem i niedopuszczenia do przenikania wody do pomieszczeń niżej położonych należy zaizolować stropy i częściowo ściany (w zależności od rodzaju użytkowania pomieszczeń) (promocja 3 w 1).

Zbiorniki na wodę, osadniki ścieków, baseny kąpielowe, kanały, zbiorniki na przetwory jarzynowe lub owocowe i inne obiekty podlegają parciu cieczy wypełniających te konstrukcje. Od przeznaczenia i sposobu użytkowania obiektów narażonych na działanie przechowywanych w nich cieczy zależy sposób wykonania warstwy ochronnej izolacji oraz jej wykończenie zewnętrzne.