Zawilgocenie ścian

Dalsze obserwacje pozwoliły na stwierdzenie, że w budynkach inwentarskich mniejsze zawilgocenie ścian z betonów komórkowych występuje wtedy, gdy są one nieotynkowane lub otynkowane tylko od strony wewnętrznej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Również na zmniejszenie zawilgocenia wpływają: stosowanie do ścian bloków niezawiigoconych (przechowywanych pod dachem), przykrywanie wierzchu ścian papą przy dłuższych przestojach w robotach, układanie pierwszej warstwy bloków 45-50 cm nad poziomem terenu na warstwie izolacji poziomej. W celu ułatwienia spływu wody deszczowej i niezatrzymywania się jej na cokole, cokół powinie być cofnięty co najmniej 2-3 cm w stosunku do lica ściany od strony zewnętrznej. Podokienniki powinny być wysunięte poza lica ścian, zarówno od strony zewnętrznej, jak i wewnętrznej na 5-7 cm, a okapy wysunięte co najmniej na 40 cm.

Tynki zewnętrzne należy wykonywać na ścianach z gazobetonu nie wcześniej niż po 4 miesiącach, a na wewnętrznych - po dwu miesiącach od daty wykonania ścian (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Na podstawie badań stwierdzono, że beton komórkowy w ścianach pod wpływem długotrwałych opadów deszczowych - niezależnie od tego, czy jest zabezpieczony tynkiem, czy też nie - ma podobne zawilgocenie. Zmniejszenie zawilgocenia można uzyskać poprzez zastosowanie powierzchniowej hvdrofobizacji. W tym przypadku tynki stosuje się z chudych zapraw powlekanych środkami hydrofobowymi. Środki te nie powinny zmniejszać dyfuzji pary wodnej przenikającej przez tynki.

Z preparatów krajowych nadających się do tego celu wymienić należy Ahydrosil 20 lub Ahydrosil Ok. Nadmierne zawigocenie gazobetonów rzędu 35-45% może powodować niszczenie materiału na skutek zamrażania. Dla zmniejszenia zawilgocenia ścian konieczne jest urządzenie instalacji wentylacyjnej.

Pomieszczenia inwentarskie mogą być oddzielone od przestrzeni zewnętrznej:
- stropem, na którym może znajdować się przestrzeń wentylowana w postaci poddasza użytkowego, nieużytkowego (przełazowego) lub przestrzeni powietrznej o wysokości nie mniejszej niż 20 cm,
- stropodachem wentylowanym lub niewentylowanym (uprawnienia budowlane).

Opory dyfuzyjne

W przypadku stropu oblicza się opory cieplne tylko jego warstw składowych, przyjmując za temperaturę zewnętrzną te temperaturę poddasza lub przestrzeni powietrznej nad stropem stosownie do ustaleń projektu normy, Opory dyfuzyjne poszczególnych warstw stropu oraz ilości wilgoci kondensującej się w nim (program egzamin ustny). Z punktu widzenia zoohigienicznego niedopuszczalne jest, aby para wodna kondensowała się na suficie i zraszała znajdujące się w pomieszczeniu zwierzęta. Wynika stąd, że zarówno stropy jak i stropodachy powinny mieć możliwość zatrzymywania kondensatu, tj. powinny mieć własności sorpcyjne. Izolacja parochronna powinna być zakładana w stropach na warstwie konstrukcyjnej - płycie stropowej - przed warstwą izolacji cieplnej (opinie o programie).

Opór cieplny stropodachów wentylowanych składa się z dwóch części: z całkowitego oporu cieplnego warstw poniżej szczeliny powietrznej, powiększonego - w zależności od wysokości szczeliny powietrznej lub systemu wentylacji stropodachu - o część oporu cieplnego warstwy powietrznej i warstw materiałowych nad nią (segregator aktów prawnych). Zgodnie z projektem normy dla szczelin powietrznych od 8 do 20 cm dodatek wynosi 50%, a dla niższych od 8 cm - 80% oporu cieplnego warstwy powietrznej i warstw materiałowych nad nią. W stropodachach z systemem wentylacyjnym składającym się z kanalików o przekroju kilkunastu cm lub w stropodachach ze szczeliną powietrzną połączoną / powietrzem zewnętrznym tylko przy pomocy kominków ustawionych na stropodachu - opór cieplny szczeliny powietrznej i górnych warstw materiałowych nad nią przyjmuje się w 100%.

Przekroje stropodachów zalecanych przez BSiPWBW do stosowania na płytach żelbetowych w budynkach inwentarskich. W warunkach polskich obecnie najbardziej nadają się stropodachy wentylowane lub stropy z poddaszem wentylowanym (promocja 3 w 1).