Zawilgocenie stropodachów

Zawilgocenie stropodachów jest spowodowane nie tylko przez kondensację pary wodnej, lecz bardzo często następuje już podczas wykonywania robót, czy to przez wbudowanie mokrych materiałów, czy też wskutek zawilgocenia przez opady, powstałego przed ułożeniem pokrycia papowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ilość wilgoci, która może dostać się w tym czasie do materiału, stanowiącego ocieplenie stropodachu, jest nieraz tak duża, że nie zdąży wyschnąć przez wiele lat, gdyż wysychanie jest bardzo utrudnione z powodu przykrycia papą. Ponieważ podczas eksploatacji budynku następuje dalsze zawilgocenie materiałów przez kondensującą się parę wodną, dlatego w praktyce niektóre stropodachy pozostają zawsze zawilgocone (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przez odpowiednią konstrukcję stropodachu można uniknąć zawilgocenia. W tym celu stosuje się dwa różne rozwiązania konstrukcyjne. Pierwszy sposób polega na zastosowaniu izolacji paroszczelnej, drugi - szczelin wentylowanych. Izolację paroszczelną umieszcza się między płytą nośną, a warstwą ocieplającą. Jest to zazwyczaj cienka warstwa materiału nie przepuszczającego pary wodnej, np. papa, warstwa lepiku, lub folia z tworzyw sztucznych. Rozwiązanie takie zabezpiecza przed wilgocią kondensacyjną, lecz jednocześnie utrudnia wysychanie materiałów. Dlatego taka konstrukcja stropodachu spełnia tylko wtedy zadanie, gdy materiał ocieplający zostanie wbudowany w stanie suchym, a pokrycie papowe będzie zawsze całkowicie wodoszczelne (uprawnienia budowlane).

Stosując stropodachy wentylowane stwarza się znacznie korzystniejsze warunki pracy dla konstrukcji. Zasada konstruowania stropodachów wentylowanych polega na tym, że nad warstwą ocieplającą, a niekiedy w górnej części tej warstwy, pozostawia się szczelinę, która w obydwóch końcach jest połączona z powietrzem zewnętrznym. Powietrze zewnętrzne przepływa przez tę szczelinę i osusza przylegające warstwy materiału (program egzamin ustny).

Para wodna

Para wodna, która przenika przez dolne warstwy stropodachu i przedostaje się do szczeliny powietrznej, jest przenoszona na zewnątrz przez powietrze przepływające w szczelinie. Dzięki temu stropodachy wentylowane znajdują się na ogół w stosunkowo suchym stanie, gdyż nie ulegają zawilgoceniu wskutek kondensacji pary wodnej, a jeśli nawet materiały zostaną wbudowane w stanie wilgotnym, mogą szybko wyschnąć (opinie o programie).

W porównaniu ze stropodachami niewentylowanymi, stropodachy wentylowane stanowią konstrukcję bardziej poprawną z punktu widzenia fizyki budowlanej, wykonanie ich jest jednak bardziej skomplikowane i kosztowniejsze. Dlatego stosuje się je przede wszystkim nad pomieszczeniami o dużej wilgotności względnej powietrza, natomiast nad pomieszczeniami suchymi konstruuje się najczęściej stropodachy niewentylowane i bez paroizolacji. Na podstawie dotychczasowych doświadczeń można stwierdzić, że betony lekkie mogą być stosowane do wykonywania stropodachów pod warunkiem, że zostaną prawidłowo wbudowane. W stropodachach wentylowanych betony lekkie nie ulegają większemu zawilgoceniu i mogą być stosowane w różnych typach budynków (segregator aktów prawnych).

Inaczej przedstawia się ta sprawa w stropodachach niewentylowanych. Zostało stwierdzone, że betony lekkie w tych stropodachach znajdują się prawie zawsze w stanie dużego zawilgocenia, przy czym zawilgocenie to bardzo często następuje już w czasie wykonywania robót. Dotyczy to betonów komórkowych, a jeszcze w większym stopniu lekkich betonów kruszywowych, wylewanych na konstrukcji nośnej stropodachu z jednoczesnym wyrobieniem spadku.

Stropodachy nie mają wymaganej izolacyjności cieplnej, skutkiem czego w okresie zimowym para wodna może skraplać się na dolnej powierzchni i skapywać do pomieszczeń.
Nadmierne zawilgocenie wpływa także bardzo ujemnie na trwałość konstrukcji stropodachu i może doprowadzić do jej uszkodzenia (promocja 3 w 1).