Zawór regulatora

Obecnie schemat ten ma znaczenie wyłącznie historyczne, od takich bowiem instalacji rozpoczęło się stosowanie bezpośredniego poboru c. w. u. z sieci cieplnych. Schemat typowego przyłącza; gorąca woda z zasilającego przewodu sieci cieplnej zasila poprzez zawór regulatora instalację wewnętrzną z rozdziałem górnym i górnym zbiornikiem retencyjnym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymaganą temperaturę wody w przewodzie zasilającym wewnętrznej instalacji c. w. u. uzyskuje się w wyniku mieszania wody sieciowej dostarczanej z przewodu zasilającego i powrotnego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Znajdujący się na przewodzie powrotnym zawór zwrotny uniemożliwia bezpośredni przepływ wody sieciowej z rurociągu zasilającego do powrotnego. Napełnianie górnego zasobnika ciepłej wody odbywa się pod ciśnieniem wody sieciowej, rozładowanie natomiast pod wpływem ciśnienia hydrostatycznego. Poziom wody w zbiorniku regulowany jest dwupołożeniowym zaworem elektromagnetycznym sterowanym zaworem pływakowym.

Ideowe schematy przyłączy stosowanych w domach mieszkalnych wyposażonych w instalacje centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej. W rozwiązaniu regulacja instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej odbywa się w sposób niezależny (uprawnienia budowlane). Węzeł centralnego ogrzewania wyposażony jest w regulator stałej różnicy ciśnień utrzymujący w instalacji wewnętrznej (niezależnie od stanu pracy instalacji c. w. u.) stałe natężenie przepływu. Strumień masy wody sieciowej pobieranej z przewodu zasilającego bądź powrotnego uzależniony jest od temperatury wody sieciowej w przewodzie zasilającym.

Schemat instalacji, w której zastosowano regulację sumarycznego natężenia przepływu wody sieciowej podawanej z przewodu zasilającego do węzła centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej (program egzamin ustny).

Regulacja obu instalacji

Regulacja obu instalacji prowadzona jest za pomocą regulatora natężenia przepływu RNP oraz regulatora temperatury RT. W tego typu instalacjach największe zapotrzebowanie na wodę sieciową (odpowiadające warunkom obliczeniowym) występuje w czasie maksymalnego obciążenia instalacji c. w. u. i przy minimalnej temperaturze w zasilającym przewodzie wody sieciowej, to znaczy wtedy, gdy całe zapotrzebowanie na c. w. u. pokrywane jest przez wodę sieciową dostarczaną przewodem zasilającym (opinie o programie).

Natężenie przepływu wody sieciowej w przewodzie powrotnym za węzłem cieplnym równe jest różnicy pomiędzy zapotrzebowaniem na wodę sieciową dla instalacji centralnego ogrzewania i ilością wody kierowanej z przewodu powrotnego do instalacji c. w. u. Maksymalne natężenie przepływu wody sieciowej w przewodzie powrotnym określa więc zapotrzebowanie na wodę przez węzeł centralnego ogrzewania; stan ten występuje wtedy, gdy zanika rozbiór c. w. u. (okres nocny) bądź w okresie minimalnej temperatury wody w przewodzie zasilającym, gdy nie istnieje potrzeba obniżania jej temperatury (segregator aktów prawnych).

Zapotrzebowanie na wodę sieciową w węźle cieplnym wykonanym jest mniejsze niż przy zastosowaniu. Wynika to z faktu, że w czasie maksymalnych, szczytowych rozbiorów ciepłej wody użytkowej ograniczany jest strumień masy wody dla instalacji centralnego ogrzewania. Podobnie, jak w przypadku stosowania węzłów szeregowych, do ogrzewanego budynku należy dostarczyć w okresie doby obliczeniową ilość energii cieplnej, a wahania temperatury wewnętrznej nie mogą przekraczać pewnych dopuszczalnych wartości (Atw <1,0 K). W tym przypadku akumulatorem energii cieplnej wyrównującej zapotrzebowanie na wodę sieciową jest konstrukcja budynku i jego wyposażenie. Według Sokołowa  w celu niedopuszczenia do hydraulicznego rozregulowania układu hydroelewatora wskazane jest aby w przewodzie podsysającym zamontować pompę obiegową (promocja 3 w 1).

Jeżeli w sieci cieplnej stosowana jest regulacja centralna przy podwyższonym wykresie temperatury, w której obniżenie strumienia masy wody sieciowej dla instalacji centralnego ogrzewania kompensowane jest podwyższeniem temperatury wody sieciowej, to obliczeniowe zapotrzebowanie na wodę sieciową w przewodzie zasilającym równe jest zapotrzebowaniu na wodę dla instalacji centralnego ogrzewania.