Zbieranie wiórów

Wygładzana listwa z drewna świerkowego. Oddziela się przy tym wióry od powierzchni drzewa za pomocą ostrza struga, jak osiągnąć stan, aby powierzchnia była odpowiednio dobra? Jakie związki istnieją pomiędzy tworzeniem się wiórów a jakością struganej ręcznie powierzchni?
Zbieranie wiórów i kąty noża struga (program uprawnienia budowlane na komputer).

Struganie jest procesem rozdzielania. Wióry są oddzielane od drewna przez ostrze struga w kształcie klina. Podczas rozdzielania zgodnie z kierunkiem włókien, w drewnie elastycznym ostrze struga poprzedza niekontrolowana rysa.
Strugi są nożami wiedzionymi.
Pozycja noża w korpusie struga jest podawana poprzez kąt skrawania (kąt cięcia). Kąt ostrza (kąt zaostrzenia) P narzędzia wynosi około 25°. Kąt przyłożenia a i kąt natarcia y są w każdym przypadku zależne od kąta skrawania struga.
Szarpanie elastycznego wióra (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Krawędź dociskowa, umiejscowiona w szczelinie ostrza struga, zmniejsza występujące podczas strugania niepożądane, szarpanie wióra. Zadaniem odchylaka jest odbieranie od wióra elastyczności niezbędnej do strugania.
Ostrze, krawędź dociskowa, krawędź łamiąca wiór i powierzchnia natarcia („lustro") są właściwymi czynnymi elementami każdego struga.
Krawędź łamiąca wiór na odchylaku jest tak ukształtowana (i tak się o nią dba!), że:
- leży prostopadle do środkowej osi odchylaka,
- ma równą szerokość (nie ostrzyć!),
- po dociągnięciu śruby leży ciasno na powierzchni skrawającej noża, „lustrze", tak, że pomiędzy ostrzem a odchylakiem nie mogą zaklinować się wióry (uprawnienia budowlane).

Do strugania drewna miękkiego odstęp od powierzchni łamiącej wiór do ostrza wynosi równomiernie około 1 mm, dla drewna twardego około 0,5 mm. W przypadku zastosowania noża z odchylakiem, elastyczny wiór jest odginany na bieżąco i łamany za ostrzem. Przez to traci swoje „napięcie" i mniej się rozwłóknia.
Nie strugaj w kierunku poprzecznym do włókien!

Strugi płaszczyznowe

Jeżeli podczas strugania powstają w drewnie wyrwy, to znaczy że na pewno strugano „w kierunku przeciwnym do włókien drewna". Kierunek obróbki musi zawsze przebiegać „zgodnie z włóknem" (program egzamin ustny). Nie jest to jednak możliwe w każdym przypadku, ponieważ włókna nie zawsze przebiegają równolegle do powierzchni obróbki, zwłaszcza w miejscach wyrastania gałęzi.
Podczas strugania „w kierunku przeciwnym do włókien" istnieje niebezpieczeństwo powstania wyrw w drewnie.
Z tego powodu wybór odpowiedniego struga i ustawienie noża w korpusie struga nabierają szczególnego znaczenia.

Odpowiednie ustawienie grubości wióra. Im więcej ostrze noża wystaje ze stopy strugu, tym wióry będą grubsze. Im cieńsze wióry, tym wcześniej zapobiegnie się powstawaniu wyrw w drewnie. Grubość wióra musi być jednakże tak ustawiona, aby mógł powstawać cały wiór („wiór ciągły") (opinie o programie).
Grubość wióra ma szczególny wpływ na siłę, jakiej trzeba użyć przy struganiu oraz na jakość powierzchni. Po wsadzeniu noża i umocowaniu go, dokładną grubość wióra ustawimy wbijając nóż lekkimi, krótkimi uderzeniami w jego wąską krawędź lub w zbijak znajdujący się na korpusie struga.

Łatwiejsze w użyciu sposoby ustawienia grubości wióra (częściowo także szerokości szczeliny) dają np. śruby regulujące do precyzyjnego ustawiania (jak w przypadku nowego struga gładzika.
Strugi płaszczyznowe do drewna litego (segregator aktów prawnych).
Mały blat stołu (750 mm x 460 mm) należy zestrugać ręcznie do grubości 22 mm.
Najpierw wyrównanie jednej strony: „zrównanie".

Nieobrobioną płytę ze sklejonych surowych desek o grubości 26 mm. „Powierzchnię" tę umocowano lewą (wklęsłą) stroną do dołu na strugnicy stolarskiej. Długim strugiem, spustnikiem, „zrównuje" się prawą stronę (wypukłą), tzn. niweluje nierówności. Płaskość sprawdzana jest za pomocą dwóch poziomic.
Celem heblowania jest uzyskanie płaskiej płyty o równomiernej grubości i gładkich powierzchniach (promocja 3 w 1).