Zbrojenia prefabrykatów ścian piwnic

Ściany zewnętrzne powinny być dostatecznie szczelne na przenikanie wody opadowej. W ścianach prefabrykowanych wystarczy zastosować odpowiednią izolację. Natomiast w ścianach monolitycznych poza izolacją trzeba dodatkowo stosować zbrojenie, ograniczające szerokość rozwarcia rys skurczowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dopuszczana w piwnicach niższa temperatura użytkowa niż w pomieszczeniach kondygnacji nadziemnych wymaga dodatkowej izolacji termicznej stropów. Wobec tego, że ściany zewnętrzne piwnic nie mają z reguły izolacji termicznej na całej wysokości, konieczna jest taka izolacja w górnej części ściany, eliminująca mostki termiczne w poziomie stropu nad piwnicami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W zwykłych warunkach gruntowych nie ma potrzeby projektowania ścian piwnic jako usztywnienia konstrukcji na nierównomierne osiadanie podłoża. W związku z tym nie występują też żadne względy konstrukcyjne przemawiające za stosowaniem ścian monolitycznych (uprawnienia budowlane). Względy takie pojawiają się dopiero w warunkach szczególnych, związanych z realizacją budynków na podłożach silnie odkształcanych i na terenach działalności górniczej. W takich warunkach nadanie odpowiedniej sztywności i nośności ścianom jest łatwiejsze z konstrukcyjnego punktu widzenia w przypadku ścian monolitycznych. Wymagania w zakresie wymiarów i zbrojenia prefabrykatów ścian piwnic są w zasadzie identyczne jak w przypadku ścian wyższych kondygnacji (program egzamin ustny).

Prefabrykaty ścian piwnic projektuje się z reguły z betonu zwykłego. Norma BN-78/8812-01 dopuszcza również projektowanie elementów z kruszywowych betonów lekkich, z tym że w przypadku elementów ścian zewnętrznych z uwagi na wymaganą szczelność klasa betonu nie może być niższa niż BI5. W początkowych realizacjach prefabrykowanych ścian piwnic, ściany te projektowano bez względu na konstrukcję budynku (wielkoblokowy, wielkopłytowy) jako wielkoblokowe. Obecnie w budynkach wielkopłytowych regułą jest stosowanie prefabrykatów o grubości i wysokości, a często nawet i długości, identycznych jak w kondygnacjach nadziemnych, co umożliwia wykonywanie prefabrykatów w tych samych formach (opinie o programie).

Przejście instalacyjne

Korzystnym rozwiązaniem jest stosowanie w części podziemnej wyłącznie prefabrykatów bez otworów drzwiowych i wykonywanie przejść przez odpowiednie rozsunięcie prefabrykatów. Rozwiązanie takie ułatwia prowadzenie tras instalacyjnych, jak również ogranicza liczbę typów prefabrykatów. Wykonanie przejść o szerokości większej od 0,90 m wymaga zaprojektowania w górnych narożach prefabrykatów odpowiednich wycięć umożliwiających wykonanie belki nadprożowej. Dodatkowe niezbędne przejście instalacyjne wykonuje się w postaci dodatkowych wycięć w elementach, najczęściej w ich górnej i pionowej

krawędzi. Technologicznie wykonanie takich wycięć nie nastręcza istotnych trudności i wymaga jedynie umieszczenia przy bokach formy odpowiednich wkładów. Prefabrykaty podłużnych ścian zewnętrznych projektuje się najczęściej o przekroju pełnym (segregator aktów prawnych).

W przypadku ścian nie obciążonych siłami pionowymi z wyższych kondygnacji stosuje się również prefabrykaty płytowo-żebrowe. Kształt taki nie zawsze jest jednak uzasadniony z uwagi na konieczność wykonywania specjalnych form i trudniejszą technologię. Korzystnym rozwiązaniem jest z reguły stosowanie prefabrykatów o przekroju pełnym. Przy grubości 15 cm potrzebne jest zwykle w takich przypadkach zbrojenie na parcie ziemi. Przy grubości 20 cm zbrojenia tego można uniknąć, zachodzi wtedy jednak potrzeba zmniejszenia szerokości prefabrykatów, co zwiększa pracochłonność na budowie.

Szczytowe ściany nośne nie wymagają z reguły projektowania odrębnych prefabrykatów (promocja 3 w 1). Do wykonania tych ścian można wykorzystać prefabrykaty ścian wewnętrznych. Wyjątek stanowią budynki ze ścianami szczytowymi z kruszywowych betonów lekkich o większej grubości niż ściany wewnętrzne.