Zbrojenie osiowe

Podwójne zakłócenie styczne. Podobnie jak w teorii sprężystości, obciążenie śniegiem na paśmie o ograniczonej szerokości powoduje większe naprężenia niż obciążenie jednostronne (program uprawnienia budowlane na komputer). Obciążenie ruchome p, i działające na szerokości 2R(p_p powłoki kołowej, spowoduje dwa zakłócenia styczne P = = pR, które działają w punktach o odległościach kątowych 2cp_p. Podwójne zakłócenie może być przeniesione za pomocą układu trzech wzdłużnie 4-2. Jest to jednak zagadnienie o wiele trudniejsze od poprzednio rozpatrywanych przypadków zakłóceń, gdyż kąt cp_p może ulegać zmianom (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zbrojenie osiowe układu pięciowzdłużnicowego jest o 40 % mniejsze niż układu trójwzdłużnicowego. Według teorii sprężystości wartości M_ip i N_x dla podwójnego zakłócenia są dokładnie dwukrotnie większe niż dla pojedynczego zakłócenia. Według teorii nośności granicznej natomiast zbrojenie osiowe odpowiadające temu momentowi ekstremalnemu wzrasta tylko o 48%. Wynika to z niemożliwości stosowania w danym przypadku prawa superpozycji, gdyż podwójne zakłócenie odpowiada kombinacji dwóch różnych układów linii załomu (uprawnienia budowlane).

Rozważania przytoczone w tym rozdziale mają na ogół charakter teoretyczny. Bardziej praktyczne znaczenie posiada jedynie określenie granicznej wielkości 2,5, która poprzednio była użyta jako stosunek odległości dwóch kolejno po sobie następujących wzdłużnie w powłoce kołowej.

Zakłócenia przy dowolnej liczbie wzdłużnie. Układ n wzdłużnie, poddany działaniu zakłócenia krawędziowego P. Naprężenia są całkowicie określone, gdy mamy ścinania jednostkowe T’, T’₀… T„__x dla n - 1 odcinków (program egzamin ustny). Ponieważ dwa z nich, np. Tj i T,’ łącznie z momentem zamocowania w punkcie n wystarczą do przeniesienia obciążenia, mamy n - 3 wielkości statycznie niewyznaczalnych, które mogą być wyznaczone z warunku, że momenty zginające w n - 2 punktach liczbowo są sobie równe (opinie o programie). Momenty te są wybrane jako ekstremalne.

Siły styczne

Można wykazać, że układ optymalny nie ma punktu ekstremalnego na odcinku 1-2, ma natomiast po jednym punkcie ekstremalnym na pozostałych n - 2 odcinkach, tj. 2-3, 3-4. Punktem ekstremalnym ostatniego odcinka (n-1, n) jest punkt n. Nie będziemy tu omawiać warunku równości liczbowej momentów ekstremalnych, omówimy natomiast warunki optymalności układu wzdłużnie. Jeżeli wzdłużnice doznają nieskończenie małego przesunięcia, to w punktach 2, 3… n powstaną siły styczne. (Należy wziąć pod uwagę brak siły stycznej w punkcie 1; widocznie optymalne położenie wzdłużnicy 1 znajduje się na krawędzi.) Należy teraz tak ułożyć kombinację tych n-1 sił stycznych, ażeby zbrojenie osiowe nie uległo zmianie. Wypadkowa jest sumą n - I sił stycznych (segregator aktów prawnych).

Ponieważ każda z sił może być rozłożona na siły wzdłuż 3 danych linii, możemy dowolnie obrać n - 4 sił stycznych oraz moment w punkcie n; razem n - 3 wielkości. Siły styczne muszą być tak dobrane, aby momenty w n - 2 punktach ekstremalnych (tj. o jeden punkt więcej niż liczba dowolnych wielkości) nie występowały. Wtedy kombinacja tego rodzaju daje tylko jeden stosunek między odległościami wzdłużnie. Jeżeli kolejno i przyjmuje wartości 2, 3.. .n - 1, otrzymamy n - 2 kombinacji sił, które nie powodują zmiany w zbrojeniu. Odpowiednie n - 2 wartości dają możność wyznaczenia stosunków n - 1 odległości między wzdłużnicami. Mając żądaną wielkość momentu ekstremalnego, wyznaczamy bezwzględne wartości tych odległości.

Zbadamy teraz kombinację ścinań. Na odcinku 2-3 znajduje się jeden punkt ekstremalny. Na lewo od tego punktu działa tylko siła styczna w punkcie 2(promocja 3 w 1). W związku z tym, jeżeli w punkcie ekstremalnym nie będzie momentu, siła ta musi być równa zeru. Następnie, jeżeli moment w punkcie ekstremalnym odcinka 3-4 nie występuje, siła styczna w punkcie 3 musi być równa zeru. Rozumując podobnie, dochodzimy do wniosku, że na lewo od punktu i - 1 nie występuje żadna siła styczna do obwodu.