Zbrojenie podporowe

W fazie eksploatacyjnej siłę poprzeczną przenosi beton wypełniający spoinę złącza. Dla zapewnienia mechanicznej współpracy betonu świeżego ze starym powierzchnie prefabrykatów mają odpowiednie wręby. Szerokość spoiny nie powinna być mniejsza od 4 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Łączenie na zakład zbrojenia podporowego rygli stosowane jest z reguły w monolitycznych złączach rygli ze słupami. Złącza te przeważnie stanowią równocześnie połączenie między prefabrykatami słupów. W ten sposób uzyskuje się w prefabrykowanej konstrukcji szkieletowej węzły o sztywności zbliżonej do węzłów w analogicznych konstrukcjach monolitycznych. Rozwiązania tego typu stosowane są również w przypadku konstrukcji o mieszanej technologii wykonania, np. gdy słupy betonowane sa na budowie, a belki montowane w postaci gotowych prefabrykatów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Łączone na zakład zbrojenie podporowe znajduje się najczęściej w nadbetonowanej części rygla, przy czym nadbeton może obejmować tylko przyzłączowe fragmenty rygla długość elementu, pracującego jako konstrukcja zespolona. Współpracę nadbetonu z prefabrykowaną częścią rygla zapewnia się przez zastosowanie odpowiedniego zbrojenia poprzecznego, które powinno być w pełni zakotwione w obu współpracujących częściach przekroju. Zalecane jest również kształtowanie powierzchni zespolenia w postaci wrębów. Głębokość wrębów nie powinna być mniejsza niż 10 mm (uprawnienia budowlane).

Przechodzące w nadbetonie pręty łączące na zakład zbrojenie podporowe rygli mogą przechodzić przez monolityczne połączenie słupów w złączu, mogą także obejmować słup lub przechodzić przezeń przez specjalnie na ten cel pozostawione otwory. Średnica otworów powinna być odpowiednio duża, aby po wprowadzeniu, prętów możliwe było wypełnienie ich zaprawy (program egzamin ustny).

Pracochłonność złączy monolitycznych

Niekiedy w celu skrócenia długości mączenia i uniknięcia nadbetonowywania elementów zbrojenie podporowe rygli kształtowane jest w postaci pętli i kotwione w betonie złącza. Interesujący przykład połączenia czterech rygli na słupie (przy krzyżowym układzie konstrukcyjnym). Z uwagi na brak miejsca na dostateczne wypuszczenie i zakotwienie pętli łączone są one ze sobą mechanicznie za pomocą łącznika w postaci sprężyny śrubowej. Należy dodać, że ten sposób mechanicznego powiązania zbrojenia podporowego belek jest szczególnie korzystny dla pracy konstrukcji w warunkach obciążeń wyjątkowych (opinie o programie).

Znaczna pracochłonność złączy monolitycznych, związana z koniecznością układania zbrojenia i stosunkowo dużej ilości betonu na budowie, co również opóźnia zdolność połączeń do przejmowania większych obciążeń, powoduje, że coraz szersze zastosowanie znajdują złącza, w których łączenie zbrojenia podporowego rygli następuje przez spawanie. Warto zwrócić uwagę, że spawanie prętów za pośrednictwem łączników w postaci prętów, blach lub kątowników pozwala, w porównaniu ze spawaniem bezpośrednim prętów, na łatwiejsze zniwelowanie wszelkiego rodzaju błędów wykonawstwa. Procesy mokre w tego typu złączach ograniczone są jedynie do wypełnienia szczeliny stykowej między prefabrykatami (segregator aktów prawnych). Prawidłowe wypełnienie spoiny wymaga, aby szerokość jej wynosiła co najmniej 40 mm. Przy wyższych ryglach konieczne jest zwiększenie tej szerokości i ewentualne wzmocnienie spoiny siatką lub strzemionami.

Zbrojenie podporowe łączące rygle przez dospawanie go do blach połączonych ze zbrojeniem górnym rygli może być przepuszczone przez specjalne otwory w słupie, przebiegać poza słupem lub może być zabetonowane w słupie. W rozwiązaniach tych rygle opierają się na słupach za pośrednictwem krótkich wsporników (promocja 3 w 1).

W złączu górne zbrojenie rygla połączone jest ze słupem za pomocą blachy łącznikowej przyspawanej do blachy zakotwionej w słupie i do blachy połączonej ze zbrojeniem rygla. Zastosowanie wspornika stalowego z ceownika nie powoduje w tym przypadku praktycznie zmniejszenia wysokości rygla na podporze.