Zbrojenie podporowe

Jeżeli przekrój zbrojenia na podporze jest mniejszy niż potrzebny z uwagi na występujący tu moment zamocowania, ale jednocześnie przekrój zbrojenia w przęśle odpowiednio większy, na skutek uplastycznienia zbrojenia podporowego przekrój podporowy doznaje większego obrotu do wartości odpowiadającej momentowi uplastycznienia zbrojenia na podporze M_aA względnie M_aB i odpowiednio wzrasta moment przęsłowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

W budownictwie uprzemysłowionym, z uwagi na standaryzację zbrojenia dąży się do tego, aby we wszystkich przęsłach o tej samej rozpiętości (i w jednakowy sposób obciążonych) zbrojenie miało ten sam przekrój, a jednocześnie, aby zbrojenie podporowe było możliwie jednakowe. Ujednolicenie przekroju zbrojenia jest szczególnie istotne przy projektowaniu stropów prefabrykowanych, pożądane jest jednak również w stropach monolitycznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Obciążenie występujące na stropach jest najczęściej równomiernie rozłożone q i dla takich warunków podaje się zwykle wielkości Af„, M₀ i M_AB. Bardzo łatwo jednak zalecenia te przekształcić w postać ogólniejszą dla obciążenia rozłożonego nierównomiernie (uprawnienia budowlane).

Z uwagi na stosowanie siatek zbrojeniowych przekrój zbrojenia podporowego jest identyczny z obu stron podpory. Odpowiednio do przekroju zbrojenia na podporze dobiera się przekrój zbrojenia w przęśle. Pewne ograniczenia stanowi jednak tu wzgląd na wielkość ugięć stropu (program egzamin ustny). W przypadku gdy zbrojenie stropu monolitycznego na podporze jest równe zbrojeniu w przęśle (na co zezwala w zasadzie metoda plastycznego wyrównywania momentów), sztywność przekroju podporowego w warunkach, dla których sprawdzamy stan graniczny użytkowania, jest znacznie mniejsza od sztywności przekroju w przęśle, co w konsekwencji istotnie już redukuje wpływ zamocowania stropu na wielkość jego ugięcia.

Zbrojenie stropu w ścianie

Kotwiąc zbrojenie stropu w ścianie stanowiącej podporę skrajną można uzyskać odpowiednie zamocowanie, zmniejszające odpowiednio moment przęsło wy, a także moment podporowy na drugiej podporze (opinie o programie). Stropy zbrojone dwukierunkowo zaleca się obliczać metodą linii załomów. Dla stropu opartego na czterech krawędziach obciążonego w sposób równomiernie rozłożony obciążenie niszczące q_v określa instrukcja radziecka SN 321-75.

Specyfika prefabrykowanych konstrukcji szkieletowych wynika z obecności złączy naruszających naturalną monolityczność, jaką mają konstrukcje betonowane na miejscu. Sztywny lub przegubowy charakter połączeń między prefabrykowanymi elementami konstrukcji wpływa w istotny sposób na warunki pracy statycznej ustroju.

Początkowy okres rozwoju prefabrykowanych konstrukcji szkieletowych charakteryzował się dość powszechnym stosowaniem sztywnych połączeń, wzorowanych na konstrukcjach monolitycznych. Konstrukcje takie miały stosunkowo dużą zdolność przenoszenia sił poziomych i stosowanie elementów usztywniających stawało się niezbędne dopiero przy większej liczbie kondygnacji (ok. 5) (segregator aktów prawnych).

W ostatnich latach wraz z rozwojem projektowania systemów otwartych budownictwa szkieletowego coraz szerzej stosowane są ustroje o węzłach przegubowych lub zbliżonych do przegubowych, usztywnione ścianami lub trzonami. Pozwala to na wyraźniejsze zróżnicowanie funkcji elementów w przenoszeniu obciążeń pionowych i sił poziomych, prowadzące do zmniejszenia momentów zginających w słupach i ujednolicenia ich asortymentu (promocja 3 w 1).

Usztywnianie prefabrykowanych konstrukcji szkieletowych za pomocą odpowiednio usytuowanych ścian lub trzonów staje się z tych względów ogólną regułą projektowania. Wyjątek stanowią jedynie budynki niskie (1- lub 2-kondygnącyjne), dla których usztywnienia na ogół wystarcza zamocowanie słupów w fundamentach. W budynkach o przegubowej konstrukcji szkieletowej siły wewnętrzne w ścianach usztywniających od obciążeń poziomych wyznacza się tak samo, jak w budynkach o konstrukcji ściennej.