Zbrojenie poprzeczne

Można udowodnić słuszność takiej metody plastycznego projektowania za pomocą następującego rozumowania. Jeżeli momenty dodatnie spowodowane przez nieznaczne obciążenie są liczbowo większe od ujemnych, wówczas najpierw uplastyczni się zbrojenie poprzeczne w dwóch punktach w pobliżu wezgłowia. Jeżeli obciążenie nadal będzie wzrastać, to siły P będą względnie się zmniejszać. Nastąpi to wskutek uniesienia się wezgłowia ku górze w wyniku znacznych odkształceń plastycznych w tych dwóch punktach (program uprawnienia budowlane na komputer). Z drugiej strony, zmniejszenie się siły P spowoduje względny wzrost momentów ujemnych w pobliżu zwornika, zatem obciążenie może nadal wzrastać, dopóki moment w najwyższym punkcie osiągnie swą graniczną wartość. Rozumowanie to jest również słuszne, jeżeli, i odwrotnie, ujemne momenty okażą się początkowo większe.

W każdym razie teorię nośności granicznej należy stosować z wielką ostrożnością w przypadku powłok podpartych podłużnie i innych konstrukcji o krawędziach sztywno-podpartych, gdyż część obciążenia, przekazywana w kierunku poprzecznym, jest niezależna od długości powłoki (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ponieważ jednocześnie momenty obwodowe są również niezależne od długości, może się zdarzyć, że dla bardzo długich powłok zbrojenie obwodowe uplastyczni się przy dopuszczalnym obciążeniu. Powłokę swobodnie podpartą w wezgłowiach. Jeżeli krawędzie są utwierdzone, to schemat przedstawiony będzie odpowiadać obliczeniu. Jeżeli obciążenie jest niesymetryczne, każda reakcja wezgłowia powinna być rozpatrywana oddzielnie (uprawnienia budowlane).

Krawędź powłoki

Różne przypadki przebiegu momentu obwodowego dla przekrojów statycznie niewyznaczalnych. Obok każdej krzywej wskazano konstrukcję, której dany wykres momentów dotyczy (program egzamin ustny). Na przykład na rys. a lewa krawędź powłoki podparta jest w sposób zwykły na szeregu słupków. Powłoka ta nie może przenosić sił poziomych, gdyż prawa jej krawędź jest swobodna. Wskutek tego w obu punktach końcowych momenty są równe zeru i w prawym końcu styczna do krzywej jest pozioma. Jeżeli w szczególnym przypadku krawędź niepodparta znajduje się pod działaniem siły, moment zmienia się w sposób podany na rys. b. Krzywe d i k odpowiadają powłokom podłużnie podpartym i to o brzegu swobodnie podpartym lub zamocowanym, zaś krzywą k otrzymujemy również dla powłoki wewnętrznej o konstrukcji złożonej (opinie o programie).

Krzywe są tak wyznaczone, że mają równe momenty ekstremalne w odpowiednich punktach, stosownie do liczby wielkości nadliczbowych. Krzywe a i b odpowiadają tej samej wielkości nadliczbowej i dlatego mają dwa równe sobie ekstrema. Analogicznie c-f odpowiadają dwóm wielkościom nadliczbowym, trzem, czterem wielkościom. Wreszcie m odpowiada pięciu wielkościom nadliczbowym i ma stosownie do tego 6 równych sobie wartości ekstremalnych. Liczby na rysunku oznaczają odległości (od lewego końca) punktów, w których występują ekstrema; odległości te wyrażone są w ułamkach całkowitej długości łuku (segregator aktów prawnych).

Krzywe dobierano jako wielomiany możliwie najniższego stopnia, o wymaganej liczbie ekstremów i w ten sposób, aby przy krawędziach dawały one poprawny obraz zmienności momentów. Dlatego krzywe te nie odpowiadają dokładnie rzeczywistej zmienności momentów, gdyż nie pozostaje tu bez wpływu zarówno położenie, jak i zasięg stref ściskanych. Pomimo to jednak należy przypuszczać, że wobec dość łagodnej zmienności momentu w okolicy punktów pośrednich ekstremów, krzywe te dają wystarczające przybliżenie (promocja 3 w 1). Na przykład maksima wielomianu trzeciego stopnia występują w punktach 1/6 i 5/6, podczas gdy odpowiadająca wielomianowi czwartego stopnia krzywa k daje ekstremalne wartości momentów w punktach 0,15 i 0,85.