Zerowanie ochronne

Zerowanie ochronne polega na połączeniu kadłubów, osłon itp. z uziemionym przewodem zerowym. Jest to najskuteczniejszy środek ochrony przed porażeniem, lecz możliwy tylko w układach sieci zasilających z przewodem zerowym (wymagane uzgodnienie z zakładem energetycznym) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wyłączniki ochronne nadnapięciowe przerywają dopływ prądu do urządzenia elektrycznego, gdy obudowa silnika znajdzie się pod napięciem względem ziemi (np. z powodu uszkodzenia izolacji uzwojeń). Gdy przez cewkę C przepłynie prąd i wciągnie rdzeń zwalniający zapadkę Z, która cofając się pod działaniem sprężyny p otworzy styki w obwodzie - odetnie silnik od sieci (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Obniżenie napięcia roboczego do wartości bezpiecznej (24 V) odbywa się za pomocą przenośnych transformatorów (transformatorów bezpieczeństwa). Ponieważ badania Instytutu Organizacji i Mechanizacji Budownictwa na zelektryfikowanych placach budowy stwierdziły niedostateczną skuteczność uziemienia i zerowania ochronnego, zaproponowano ochrony dodatkowe na placach budowy.

Ciepło na budowie jest niezbędne zarówno dla potrzeb technologicznych niektórych rodzajów robót budowlanych (podgrzewanie kruszywa do produkcji masy betonowej itp.), dla potrzeb produkcyjnych wytwórni pomocniczych (przyspieszanie dojrzewania betonu parą niskoprężną itp.), jak i do ogrzewania tymczasowych pomieszczeń produkcyjnych i mieszkalnych na placu budowy (uprawnienia budowlane).

Energię cieplną uzyskuje się przez spalanie węgla lub odpadów drzewnych w stałych kotłowniach albo w urządzeniach prowizorycznych.

Najbardziej ekonomiczne jest otrzymywanie ciepła zawartego w parze wodnej lub w gorącej wodzie (ze stałych kotłowni), jednak na budowach nie zawsze jest to możliwe, zwłaszcza w początkowym ich okresie (program egzamin ustny).

Zaopatrzenie budowy w ciepło ze stałych kotłowni projektuje się zgodnie z zasadami ogrzewnictwa i wzorami ścisłymi, natomiast zaopatrzenie w energię cieplną dostarczaną z tymczasowych urządzeń cieplnych oblicza się według przybliżonych założeń i wzorów.

W prowizorycznych źródłach ciepła, podobnie jak i w stałych, stosuje się różne paliwa o różnych wartościach kalorycznych. Za paliwo umowne, w stosunku do którego dokonuje się przeliczeń stosując „współczynnik przeliczeniowy”, uważa się węgiel drzewny o cieple spalania 7000 kcal (opinie o programie).

Kolejność realizacji zagospodarowania placu budowy jest zasadniczo odmienna od kolejności jego projektowania.

Budowa tras komunikacyjnych

W pierwszej kolejności należy budować pomieszczenia dla kierownictwa budowy oraz tymczasowe magazyny, przy czym równocześnie należy rozpoczynać budowę zaplecza socjalno-bytowego dla potrzeb załogi (przede wszystkim generalnego wykonawcy), tj. hoteli robotniczych (jeżeli budowa korzystać będzie z robotników zamiejscowych), stołówki, świetlicy itp.

Budowa tras komunikacyjnych powinna być rozpoczynana od drogi dojazdowej łączącej plac budowy ze stałymi drogami użyteczności publicznej oraz jeżeli budowany zakład będzie wyposażony w połączenie kolejowe, od bocznicy najbliżej położonej stacji kolejowej. Droga dojazdowa i bocznica powinny być budowane w sposób przewidziany do stałego użytkowania (segregator aktów prawnych).

Przebieg budowy zaplecza produkcyjno-usługowego budowy zależy od jego zasięgu. Zaplecze produkcyjno-usługowe powinno być wykonane przed rozpoczęciem właściwych podstawowych robót budowlanych, przy czym kolejność wznoszenia obiektów zaplecza może być następująca:

a) magazyny,

b) warsztaty,

c) bazy transportowe,

d) baraki dla podwykonawców.

Łącznie z budową zaplecza socjalno-bytowego i produkcyjno-usługowego należy doprowadzić wodę, energię elektryczną itd.

W niektórych przypadkach możliwe jest włączenie do zagospodarowania placu budowy niektórych obiektów stałych, będących dla wznoszonych zakładów przemysłowych obiektami usługowymi. Są to budynki biurowe, magazyny, warsztaty, domy mieszkalne, hotele itp. Budowę takich obiektów należy rozpoczynać w pierwszej kolejności (promocja 3 w 1).