Zespół elementów konstrukcyjnych

Do określenia wstępnych wymiarów poprzecznych rygli można przyjmować wartości momentów obliczone dla belek jednoprzęsłowych utwierdzonych na obu podporach (program uprawnienia budowlane na komputer). W przypadku równoczesnego działania na belkę obciążenia stałego.

Jeżeli siła skupiona jest przyłożona do rygla nie w połowie rozpiętości a w dowolnej odległości, wówczas moment przęsłowy od tej siły można zmniejszyć o 15%. Momenty zginające potrzebne do określenia przekrojów rygli obciążonych symetrycznie przez dwie lub więcej sil skupionych oblicza się podobnie jak dla obciążenia ciągłego.
Wstępne wymiary poprzeczne słupa określa się na podstawie wartości siły pionowej i momentu zginającego.
Do obliczeń przyjmuje się maksymalny moment jaki może powstać w słupie w przypadku rozmieszczenia obciążenia użytkowego tylko w jednym przęśle sąsiadującym ze słupem (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Rozdział sumarycznego momentu wyjściowego na poszczególne pręty zbiegające się w danym węźle dokonuje się proporcjonalnie do ich sztywności.

Podobne sposoby obliczeń mogą być również stosowane do obliczania prefabrykowanych budynków szkieletowych, jeśli zachowana jest ciągłość rygli i słupów ram.
Osobne zagadnienie dla ustrojów ramowych złożonych z prefabrykatów stanowią siły poziome.
Przy projektowaniu budynków wielopiętrowych składanych z elementów prefabrykowanych przyjęto niemal za zasadę, że siły poziome od parcia wiatru przekazywane są na poprzeczne ściany odpowiednio sztywne. Ściany te tworzą pionowe przepony, które wraz ze sztywnymi przeponami poziomymi - stropami przejmują siły poziome, działające bezpośrednio na ściany zewnętrzne, i przekazują je na grunt.

Zespół elementów konstrukcyjnych, zapewniający sztywność przestrzenną budynku, tworzy jakby przestrzenną skrzynię (uprawnienia budowlane). Składają się na nią:
- szkielet prefabrykowany,
- stropy międzypiętrowe,
- poprzeczne ściany sztywne,
- ściany zewnętrzne.

Stropy międzypiętrowe

Stropy międzypiętrowe pracują przy przejmowaniu sił poziomych jako belki-ściany, zginane w swej płaszczyźnie, ponieważ są oparte na elementach sztywnych. Ze względu na stosunkowo dużą sztywność zginania stropów (przy spełnieniu określonych warunków konstrukcyjnych), nie zachodzi potrzeba - przy projektowaniu budynków - rachunkowego wyznaczania naprężeń w stropach od działania sił poziomych (program egzamin ustny). Pomija się również, jako znikomo małe, odkształcenia stropów w ich płaszczyźnie.
W schemacie skrzyni przestrzennej budynku traktuje się więc stropy jako absolutnie sztywne przepony poziome, co jest równoznaczne z przyjęciem niezmienności obrysu przekroju poziomego skrzyni przy jej odkształceniach.

Poprzeczne ściany stanowią główne elementy pionowe skrzyni przestrzennej budynku. Pracują one jako wsporniki utwierdzone w monolitycznej części podziemnej budynku.
Ściany zewnętrzne prefabrykowanego budynku szkieletowego z reguły są połączone przegubowo ze ścianami poprzecznymi. Przejmują one bezpośrednio parcie wiatru i przekazują na przepony poziome skrzyni, pracując przy tym jako elementy belkowe rozpięte między stropami (opinie o programie).
W szczególnych przypadkach ściany zewnętrzne bywają powiązane sztywno z przeponami poprzecznymi i wówczas, jeżeli ich sztywność jest wystarczająca, może być uwzględniony czynny udział ścian w pracy przestrzennej budynku. W tym przypadku kształt przekroju poziomego przepony sztywnej zmienia się z wydłużonego prostokąta na przekrój teowy względnie dwuteowy (segregator aktów prawnych).

Niezależnie od sposobu połączenia ścian zewnętrznych ze ścianami poprzecznymi, tj. niezależnie od ich biernego lub czynnego udziału w pracy przepony pionowej budynku, ściany zewnętrzne, dzięki znacznej sztywności na odkształcenia w ich płaszczyźnie, przeciwdziałają skutecznie skręcaniu skrzyni przestrzennej budynku.
Moment skręcający, jak wiadomo, występuje w przypadku niepokrywania się osi wypadkowej obciążenia ze środkiem ciężkości przekroju.

Można zatem przyjąć, że pod wpływem parcia wiatru przekroje poziome skrzyni przestrzennej przesuwają się równolegle. Część tężnika pionowego ponad otworami drzwi lub okien rozpatruje się jak słupy wspornikowe (sztywne) złączone wzajemnie sprężyście pracującymi elementami nadproży okiennych względnie drzwiowych (promocja 3 w 1). Stosuje się tu złącza spawane.