Zgnilizna składowa

Po zabiciu drzewa grzyb żyje przez długi czas, rozkładając jako roztocz martwe drewno aż do całkowitego zniszczenia. Owocniki żagwi siarkowej są jednoletnie, miękkie, w górnej części pomarańczowe, w dolnej części siarkowożółte. Dachówkowato ustawione nad sobą owocniki występują zwykle w skupieniach; mają one kształt spłaszczonych konsol z wywiniętymi ku górze brzegami, przymocowanych do pnia krótkim, płaskim trzonkiem. Średnica owocnika dochodzi do 25-30 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zwalczanie polega na usuwaniu chorych drzew i niszczeniu owocników.
Zgnilizna składowa powstaje w drewnie składowanym na otwartej przestrzeni lub wbudowanym w konstrukcje stykające się z powietrzem atmosferycznym. Grzyby wywołujące zgniliznę składową na ogół nie rozwijają się na drzewach ani w zamkniętych budynkach. Drewno świeżo ściętego drzewa ma dla nich zbyt dużą wilgotność, tak że zgnilizna składowa występuje dopiero po częściowym przeschnięciu drewna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Grzybnia grzybów wywołujących zgniliznę składową rozwija się we wnętrzu drewna; w drewnie okrągłym gatunków twardzielowych uszkodzeniu ulega zazwyczaj biel, u gatunków zaś beztwardzielowych rozkład obejmuje zwykle całą powierzchnię przekroju poprzecznego.

Zewnętrzna warstwa drewna pozostaje na ogół nie uszkodzona, mimo że wewnętrzne warstwy drewna mogą znajdować się w stadium ostatecznego rozkładu; wówczas następuje owocowanie, które świadczy o silnym porażeniu drewna. W tym stadium drewno najczęściej nie nadaje się już do użytku (uprawnienia budowlane).
Zgnilizna składowa wywołuje duże straty gospodarcze, dlatego też zwalczanie jej odgrywa poważną rolę. Zapobieganie polega na racjonalnym składowaniu surowca w warunkach suchego lub wilgotnego stanu ochronnego. Jeżeli nie można zapewnić warunków uniemożliwiających rozwój grzybów, to należy dążyć do skrócenia okresu składowania drewna okrągłego (program egzamin ustny). Zabezpieczanie czół drewna okrągłego powłokami ochronnym: (emulsjami lub pastami) i zachowanie nieuszkodzonej kory poważnie utrudnia zakażenie drewna.

Malowanie czół

Malowanie czół powinno się odbywać bezpośrednio po ścięciu, tak aby drewno było możliwie wcześnie zabezpieczone przed pękaniem i przed zakażeniem przez zarodniki grzybów. W odniesieniu do drewna konstrukcyjnego w postaci podkładów kolejowych, słupów teletechnicznych, pali i słupów budowlanych należy stosować nasycanie lub powlekanie substancjami grzybobójczymi.
Twardziak łuskowaty (Lentinus squamosus [Schaeff.] Quel.) - Agaricaceae (opinie o programie).

Grzyb ten jest roztoczem rozwijającym się na drewnie iglastym w konstrukcjach na wolnym powietrzu oraz w nie ogrzewanych budynkach. Atakuje on podkłady kolejowe, słupy teletechniczne, kopalniaki, mosty, drewniane nawierzchnie drogowe itp. W drewnie impregnowanym zgnilizna rozwija się głównie w niedostępnej dla impregnatu części twardzielowej. W początkowym stadium rozkładu drewno ciemnieje i wydziela dość silny, charakterystyczny zapach zbliżony do woni balsamu peruwiańskiego; następnie obniża się wyraźnie twardość drewna i powstają pęknięcia, w których ukazują się płaty grzybni (segregator aktów prawnych).

W ostatnim stadium porażenia drewno rozpada się na kostki. Zgnilizna ma charakter destrukcyjny, jej rozwój przebiega szybko. Wymagania twardziaka pod względem wilgotności drewna nie są wysokie; optymalna temperatura rozwoju wynosi 27° C. Mięsiste, jedno- letnie owocniki twardziaka mają postać białawych lub jasno- brązowych kapeluszy o średnicy 5-10 cm, osadzonych ekscentrycznie na łukowato wygiętym trzonie. Górna powierzchnia kapelusza i trzon pokryte są ciemniejszymi łuskami. Cechę rozpoznawczą stanowi charakterystyczne ząbkowanie blaszek hymenoforu.

Twardziak jest grzybem bardzo odpornym na grzybobójcze działanie impregnatów oleistych, jak np. kreozot (promocja 3 w 1). Celem zabezpieczenia drewna przed twardziakiem należy stosować mieszanki kreozotowo-solowe, np. mieszaninę oleju kreozotowego z chlorkiem cynku (ZnCl2) lub z fluorkiem sodu (NaF).