Ziarnka piasku

W przekroju poprzecznym strefy przybrzeżnej morza występują różne czynniki, a ich elementy według Ingle’a. Wydzielić tu można 4 główne strefy dynamiczne. Zakreskowano strefy wysokiej koncentracji zawieszonych ziarn, występujących w miejscu załamania się fali oraz w strefie fali w pełni translacyjnej, nazywanej strefą przejściową, w których wyzwala się wysoka energia. Pomiędzy tymi dwiema strefami leży strefa przyboju (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na zewnątrz w stronę morza jest strefa płytka, w stronę lądu strefa nabiegania fali na brzeg.
Z wędrującego wzdłuż brzegów rumowiska w miejscach, gdzie energia unoszenia z różnych powodów słabnie, morze buduje swe nietrwałe utwory: mierzeje, kosy, haki i inne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W fazie późnej młodości brzegu  widzimy wiele już takich utworów. Wszędzie tam, gdzie linia brzegu, wzdłuż której odbywa się ruch rumowiska, nagle załamuje się, utworzyły się długie języki lądu, znane nam dobrze jako mierzeje. Wyspa sąsiadująca z brzegiem otrzymała z nim połączenie pomostem piaszczystym, który nosi włoską nazwę tomholo (uprawnienia budowlane). W głębi zatok, u ujść rzek, z rumowiska przez rzeki te niesionego utworzyły się tzw. stożki usypowe, wzbogacone przez materiał niesiony przez fale od morza. Szukając sobie drogi przez tę piaszczystą przeszkodę, rzeka podzieliła się na liczne ramiona, tworząc deltę.

Z wysuszonych powierzchni plaż wiatr porywa najdrobniejsze ziarnka piasku, przenosi je nisko nad ziemią do podnóży klifów lub na niedaleko położone płaskie tereny brzegu i usypuje tam pasma wzgórz o charakterystycznych kształtach, zwane wydmami. Stanowią one naturalny wał ochronny, zabezpieczający klify od niszczenia, i przyczyniają się tym samym do zwolnienia postępu dalszych procesów abrazyjnych.
Morze jednak w pracy swej nie ustaje, a czynnik niszczycielski przeważa w niej nad twórczym (program egzamin ustny).

Abrazja

W miarę upływu wieków i tysiącleci mierzeje ulegają rozmyciu, przylądki dalej się cofają, tworzą się nowe mierzeje w innych miejscach. Z zatok pozostają coraz mniejsze powierzchnie wodne, które w końcu ulegają zamknięciu przez narastające wzdłuż zasadniczej linii brzegu mierzeje i przemieniają się w przybrzeżne jeziora (opinie o programie).
Ale i te utwory są przejściowe, niszczenie postępuje dalej. Ogólną bowiem tendencją sił przyrody, działających na powierzchni Ziemi, jest denudacja, całkowite zrównanie wszelkich wyniosłości i zagłębień, a abrazja jest jednym z przejawów tego procesu. Po pewnym czasie znikają jeziora przybrzeżne, morze wgryza się już w głęboko ongiś na lądzie położone obszary. Brzeg wyrównuje się całkowicie. Wszędzie widzimy ciągnący się kilometrami wysoki, stromy klif. Brzeg wszedł w fazę ostatnią.

Jak z powyższego widać, przekształcanie się wybrzeża spowodowane abrazją idzie w kierunku wyrównania pierwotnej, zwykle nieregularnej linii brzegu. W procesie tym morze atakuje brzeg na całym froncie, nie niszczy go jednak ciągle w tych samych miejscach. Położenie zagrożonych miejsc zmienia się w miarę przekształcania się wybrzeża. Jest to w dosłownym tego słowa znaczeniu front ruchomy, na którym pewne odcinki w pewnych okresach są intensywnie niszczone, potem kosztem innych pozostawiane w spokoju, aby po wiekach czasem znowu stać się przedmiotem agresji fal (segregator aktów prawnych).
Zdarza się, zwłaszcza w materiale twardym, że gdy platforma abrazyjna zbyt daleko przesunie się w ląd lub gdy np. wymyte ze zniszczonych zboczy kamienie zalegną zwartym pancerzem na przedpolach klifu, niszczące przejawy działalności morza słabną w danym miejscu i czasem ustają zupełnie.

Brzeg wchodzi wówczas w pewien stan równowagi, w czasie trwania którego postęp abrazji się zatrzymuje. Odbywa się to często kosztem wzmożonego niszczenia brzegów na innym odcinku (promocja 3 w 1).
W ostatecznym efekcie opisane procesy dają stały ubytek lądu, nieustające jego cofanie się aż do chwili, gdy jakieś przyczyny wyższego rzędu tak dalece zmienią warunki, że morze cofnie się daleko. Na nowym jednak brzegu, od pierwszej chwili jego istnienia, toczyć się będzie walka dalej, proces abrazji zacznie się na nowo.