Zjawiska pęcznienia i kurczenia
Zjawiska pęcznienia i kurczenia się drewna związane są głównie z kondensacją kapilarną; w zjawiskach tych dużą rolę odgrywa zwilżalność. Drewno pęcznieje pod działaniem cieczy zwilżających, zwłaszcza wody. Natomiast ciecze nie zwilżające, jak np. benzyna, wnikają w drewno, lecz ulegają tylko nieznacznemu zagęszczeniu na powierzchni micel i nie powodują pęcznienia.
Przy wchłanianiu wody przez drewno micele celulozy oddalają się od siebie, przy czym uwalnia się pewna ilość energii w postaci wydzielanego na zewnątrz ciepła pęcznienia (program uprawnienia budowlane na komputer). Całkowite ciepło pęcznienia jest to sumaryczny efekt cieplny całego procesu pęcznienia, w przedziale od drewna całkowicie suchego do punktu nasycenia włókien; jest to zatem ilość ciepła wydzielana przy sorpcji wody w przedziale higroskopijnym. Całkowite ciepło pęcznienia przy wchłanianiu wody wynosi 14,6-19,6 kcal na kG całkowicie suchego drewna; przy wchłanianiu innych cieczy powodujących pęcznienie drewna całkowite ciepło pęcznienia wykazuje inne wartości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wartości liczbowe ciepła pęcznienia (w wodzie i w innych cieczach) drewna i materiałów zawierających celulozę wykazują duże różnice. Różnice te stanowią miarę zdolności przyciągania się adsorbenta i powodującej pęcznienie substancji; im większe ciepło pęcznienia, tym większa zdolność przyciągania i tym większe pęcznienie adsorbenta. Materiały zawierające celulozę pęcznieją najsilniej w wodzie, wyzwalając przy tym wysokie ciepło pęcznienia.
Efekty cieplne związane z pęcznieniem i z wysychaniem drewna wskazują na silne powiązanie wody z występującym w błonach komórkowych błonnikiem; lignina bierze w tych zjawiskach nieznaczny udział (uprawnienia budowlane). Miarę energii, z jaką odbywa się wiązanie wody przez pęczniejącą substancję, stanowi ciepło wydzielane w początkowym stadium pęcznienia całkowicie suchej substancji. Ciepło wydzielane przy wchłonięciu 1 G wody przez całkowicie suchą substancję (w dużej ilości, gwarantującej utrzymanie zjawiska na poziomie początkowego stadium pęcznienia) wynosi dla drewna 260 cal, dla celulozy 250-390 cal. W miarę nasycania się drewna wodą ciepło pęcznienia stopniowo maleje, osiągając w punkcie nasycenia włókien wartość zerową (program egzamin ustny).
Stałe wartości
Po wstawieniu wartości stałych wzór na obliczenie cząstkowego ciepła pęcznienia drewna całkowicie suchego, nawilżanego do wilgotno-całkowicie suchego drewna. Cząstkowe ciepło pęcznienia drewna rozdrobnionego, jak trociny, ścier lub mączka drzewna, jest wyższe niż drewna litego (opinie o programie).
Ciepło zwilżania jest to energia cieplna, jaka wyzwala się przy pochłanianiu przez substancję zwilżaną ciekłej fazy substancji ad- sorbowanej - w naszym wypadku przy pochłanianiu wody przez drewno lub celulozę. Przy pochłanianiu przez drewno wody w postaci fazy ciekłej ciepło pęcznienia jest równoznaczne z ciepłem zwilżania.
Przy pochłanianiu fazy gazowej ma miejsce najpierw kondensacja pary (przejście fazy gazowej w fazę ciekłą związane z wydzieleniem ciepła parowania), po czym występuje zjawisko zwilżania; w tych warunkach na ciepło pęcznienia składa się utajone ciepło parowania wody (540 cal), uwalniające się przy kondensacji pary wodnej i ciepło zwilżania wydzielane przy zwilżaniu drewna przez wodę. Ciepło zwilżania stanowi różnicę między ciepłem adsorpcji a utajonym ciepłem parowania. Przy suszeniu na odparowanie wody trzeba dostarczyć drewnu ilość ciepła równą sumie ciepła zwilżania i utajonego ciepła parowania (segregator aktów prawnych).
Ilość ciepła wydzielana w wyniku wzrostu wilgotności drewna od stanu całkowicie suchego do punktu nasycenia włókien (ciepło pęcznienia lub ciepło sorpcji) wynosi 75 kalorii na gram zaadsorbowanej wody.
W procesach suszenia drewna do odparowania wody wolnej trzeba dostarczyć ilość ciepła odpowiadającą ciepłu parowania; na odparowanie
wody związanej trzeba poza tą ilością dostarczyć ilość ciepła odpowiadającą cząstkowemu ciepłu pęcznienia (promocja 3 w 1). Suszenie drewna w przedziale higroskopijnym wymaga zwiększonego nakładu energii cieplnej, rosnącego w miarę obniżania wilgotności drewna do granicznej wartości w = 0.
