Zjawiska teologiczne

W konstrukcjach żelbetowych zjawiska przyrostów ugięć przebiegają podobnie. Okres stabilizacji jest jednak znacznie dłuższy, gdyż zjawiska skurczu związanego z twardnieniem i zjawiska pełzania uznać można praktycznie za zakończone po upływie mniej więcej roku od pełnego obciążenia konstrukcji. Im przy tym beton starszy, tym słabiej zaznaczają się zjawiska Teologiczne. Pamiętać jednocześnie trzeba, że nie tylko zmiany temperatury, lecz również zmiany wilgotności otoczenia wywołują zmiany objętościowe betonu, w rezultacie których, szczególnie w konstrukcjach większych rozpiętości, obserwować można cykliczne (np. roczne) zmiany wartości ugięć (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przyrosty ugięć w starych konstrukcjach żelbetowych pod ustabilizowanym obciążeniem są, podobnie jak w konstrukcjach drewnianych, świadectwem niewłaściwej pracy konstrukcji. Mogą one wskazywać na zjawiska poślizgu stali, związane z niedostatecznym zakotwieniem prętów, na postępującą korozję zbrojenia lub na uplastycznienie strefy ściskanej betonu, przy czym przyrosty ugięcia związane są zawsze z postępującym rozwieraniem się rys w konstrukcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Znaczniejsze rozbieżności między pomierzonymi odkształceniami konstrukcji a wartościami tych odkształceń wynikającymi z rachunku wskazują, że rzeczywiste warunki pracy nie zostały dostatecznie ściśle ujęte w obliczeniach, a więc - że rzeczywista praca konstrukcji nie została dostatecznie poznana (uprawnienia budowlane).

Pamiętać jednak należy, że w konstrukcjach drewnianych i stalowych wartości ugięć rzeczywistych są przy tych samych obciążeniach większe od obliczonych jak dla prętów sprężystych przeciętnie o 20^%, w przypadku zaś belek drewnianych złożonych o 50, a nawet 100%, zależnie od dokładności wykonania, wilgotności drewna itp.) (program egzamin ustny).

Nadmierne ugięcia

W belkach żelbetowych jest bardzo wiele czynników wpływających w sposób istotny na wartość ugięcia, których mimo tendencji do komplikowania metod obliczania ugięć nie udaje się rachunkowo uchwycić (opinie o programie). W istotny sposób wpływa tu przede wszystkim rozkład faz (obszarów zarysowanych) obliczanej belki, związany ze schematem statycznym, rozkładem obciążeń i rozkładem zbrojenia, parametry wytrzymałościowe betonu i stali (odkształcalność, skurcz, parametry pełzania), a także wiek betonu w chwili przyłożenia obciążeń, szybkość obciążenia itp. Jeśli obliczać ugięcia w sposób najprostszy, a więc jak dla belki sprężystej z uwzględnieniem fazy pracy belki (przyjmując wartość E stałą oraz J\ dla pełnego przekroju przed zarysowaniem, a J\\ dla fazy II po zarysowaniu), wówczas rzeczywiste ugięcia będą większe od obliczonych o około 50-100%. Jak widać, w żelbecie nie tyle ścisła wartość ugięcia, ile rząd tej wartości jest wskazówką orientującą o warunkach pracy elementu.

Jeśli pomierzone wartości są znacznie większe od obliczonych, wówczas doszukiwać się trzeba przyczyn tych różnic, eliminując najpierw możliwość występowania opisanych wyżej przemieszczeń pierwotnych. W konstrukcjach żelbetowych jest to o tyle łatwe, że nadmierne ugięcia, nie związane z występowaniem odpowiednich zarysowań, wskazują wyraźnie na istnienie przemieszczeń pierwotnych. W konstrukcjach metalowych sprawdzić należy czy nadmierne ugięcia nie są pochodzenia pożarowego lub czy nie zastosowano nieprostowanych profili pochodzących z rozbiórki (segregator aktów prawnych).

Pomierzone rzeczywiste przemieszczenia konstrukcji powinny być oczywiście uwzględnione w wytrzymałościowej analizie konstrukcji wszędzie tam, gdzie wpływają one na nośność elementów konstrukcji (przede wszystkim mimośrody w elementach ściskanych) lub na rzeczywisty schemat statyczny.

Obiekt budowlany musi być przystosowany do pełnienia określonych funkcji w określonym czasie. Jeśli zachowuje się w trakcie eksploatacji w sposób niewłaściwy, to możliwe są dwie ewentualności: albo wykonany został niezgodnie z przeznaczeniem, albo był niewłaściwie eksploatowany (promocja 3 w 1). Przyczyny niewłaściwego zachowania się obiektu mogą być ponadto niezależne do prawidłowości działań osób wznoszących i eksploatujących obiekt. Zachodzi wówczas wypadek tzw. siły wyższej. W rezultacie, z punktu widzenia który można by nazwać historycznym, otrzymuje się następujący podział przyczyn niewłaściwej pracy konstrukcji:

1. niewłaściwe wzniesienie,
2. niewłaściwe użytkowanie,
3. siła wyższa.