Zjawisko płynięcia plastycznego

Wysoki stopień zdyspergowania ziarn szlamu sprzyja jego skłonności do agregacji. Wpływ tego czynnika z czasem przeważa, w związku z czym, pomimo omówionego wyżej działania stabilizującego glinianów i glinokrzemianów sodu, poszczególne ziarna w wyniku sedymentacji ulegają agregacji i z upływem czasu tworzą dostatecznie jednorodną strukturę przestrzenną o określonej wytrzymałości mechanicznej (płynięciu plastycznym) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zjawisko płynięcia plastycznego charakteryzuje naprężenie ścinające Pm. Wielkość tego naprężenia mierzono za pomocą wiskozymetru stożkowego w szerokim zakresie stężeń c fazy zdyspergowanej.
Opierając się na wynikach pomiarów wyznaczono zależność Pm = /(c) za pomocą krzywej składającej się z dwóch odcinków o różnym kącie nafchy- lenia do osi stężeń. Na odcinku krzywej Pm = f(ć) dla c < ckr wartość granicznego naprężenia ścinającego zmienia się nieznacznie w miarę zwiększania stężenia zawiesiny, co oznacza, że w badanym układzie tworzy się struktura koagulacyjna. Proces kończy się dla wartości c = ckn czemu odpowiada punkt przegięcia na krzywej. Dalsze zwiększenie stężenia fazy zdyspergowanej prowadzi do gwałtownego wzrostu wartości naprężenia ścinającego. Świadczy to o znacznym zwiększeniu wytrzymałości układu wskutek wypełnienia przestrzennej sieci koagulacyjnej elementami więźbotwórczymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zakres stężeń odpowiadający płynięciu plastycznemu jest w przypadku czerwonego szlamu nieco mniejszy w porównaniu z glinami. Przy przedstawieniu krzywych Pm = /(c) w postaci zależności liniowych (w układzie współrzędnych, otrzymany szereg krzywych będzie charakteryzować plastyczność każdego materiału kątem nachylenia prostej do osi stężeń (uprawnienia budowlane). Plastyczność czerwonego szlamu jest znacznie większa niż plastyczność past z glin kaolinitowych i praktycznie równoważna plastyczności gliny montmorylonitowej o dużej dyspersji.
Podane tu przyczyny zapewniają zawiesinie czerwonego szlamu dostateczną trwałość przy znacznej masie właściwej, co odróżnia go od szlamu nefelinowego, którego duża masa właściwa w połączeniu z małą dyspersją powoduje szybkie osadzanie się (program egzamin ustny).

Charakterystyka klinkierów doświadczalnych

Z badań właściwości fizycznych i chemicznych czerwonego szlamu i zawiesin, które zawierają taki szlam, wynika zatem, że może on być składnikiem surowcowym do produkcji klinkieru portlandzkiego.
Wpływ czerwonego szlamu na właściwości szlamów surowcowych. W nowoczesnej technologii produkcji klinkierów zaznacza się tendencja do zwiększenia wartości modułu nasycenia Mn przy jednoczesnym zmniejszeniu wartości modułu krzemowego Mk i glinowego Mg (opinie o programie).

Jeśli zwiększenie modułu nasycenia pozwala na uzyskanie klinkieru wyższej jakości, to zmniejszenie modułu glinowego, obniżając lepkość klinkierowej fazy ciekłej, prowadzi do polepszenia właściwości technologicznych wypalanego materiału.
Przy zwiększonej zawartości glinożelazianów wapniowych właściwości cementów polepszają się: zmniejsza się zużycie energii na wypalanie i przemiał, zwiększa się odporność na korozję siarczanową, zmniejsza się ciepło twardnienia. Należy podkreślić, że znaczne zwiększenie średnicy nowoczesnych pieców obrotowych i zastosowanie paliwa bezpopiołowego znacznie zmniejsza możliwość powstawania pierścieni i dużych brył klinkierowych przy wypalaniu mieszanin surowcowych o niskich wartościach wymienionych wyżej modułów (segregator aktów prawnych).

Ponieważ cementy, w których stosunek molowy żelaza i glinu jest równy 1, są szczególnie korzystne dla przemysłu, zatem autorzy wybrali wartość modułu glinowego 0,64, zapewniającą ten stosunek molowy. Przy wartości Mg = 0,64 zwiększa się zawartość czerwonego szlamu w mieszaninie surowcowej do 14%, zamiast 3-b4% (wagowo) odpowiadających produkcji klasycznego klinkieru, co poprawia efektywność jego stosowania (promocja 3 w 1).