Zjawisko powstawania pęcherzyków

Zjawisko powstawania pęcherzyków nie stanowi samo przez się powodu do dyskwalifikacji papy, jest ono jednak dowodem niezbyt dokładnego wysycenia papy masą impregnującą. W razie stwierdzenia powstawania pęcherzyków w ilości większej niż 9 na 1 cm2 należy wszelkie inne badania przeprowadzić ze szczególną ostrożnością i uwagą (program uprawnienia budowlane na komputer).
Oznaczanie ciężaru i składu ilościowego papy przeprowadza się w sposób następujący.

Papa smołowa. Z badanej papy wycina się kwadrat o boku 10 cm (z dokładnością do 0,5 mm) i waży z dokładnością do 0,01 g. Ciężar próbki pomnożony przez 100 daje ciężar 1 m2 papy. Po zważeniu próbkę papy tnie się na małe paski i umieszcza w ekstrakcyjnej kolbce kulistej o pojemności 250 cm3 lub w aparacie Soxhleta.
Do kolby należy również wsypać ziarna posypki mineralnej, które podczas przygotowania próbki odpadły (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do kolby z próbką wlewa się 125-H-150 cm3 aniliny technicznej, kolbę łączy się z chłodnicą zwrotną i ogrzewa do wrzenia w ciągu 1 godziny. Po upływie tego czasu zlewa się ostrożnie anilinę znad badanej próbki i powtarza ekstrakcję jeszcze dwiema porcjami aniliny. Pozostałość w kolbie po trzykrotnej ekstrakcji aniliną ekstrahuje się dwukrotnie benzenem i kolbę z pozostałą w niej po ekstrakcji tekturą i posypką suszy się przez 1-2 godziny w suszarce w temperaturze 105-P110°C. Po ukończeniu suszenia oddziela się skrawki tektury od posypki, oczyszcza się je z resztek posypki i waży oddzielnie tekturę i oddzielnie posypkę. Jeżeli posypką był piasek, należy go przed zważeniem lekko w tygielku wyprażyć (uprawnienia budowlane).

Różnica pomiędzy ciężarem wziętej do analizy papy a sumą ciężarów posypki i tektury pomnożona przez 100 daje ilość masy impregnacyjnej na 1 m2 papy. Ciężar tektury po ekstrakcji pomnożony przez 100 daje ciężar 1 m2 wkładki tekturowej. Ciężar posypki pomnożony przez 100 daje ilość posypki na 1 m2 (program egzamin ustny).
Papa asfaltowa. Przygotowanie próbki i oznaczenie ciężaru 1 m2 lub rolki papy wykonuje się w identyczny sposób jak przy papie smołowej. Przygotowaną i zważoną próbkę papy wkłada się do gilzy ekstrakcyjnej Soxhleta, waży powtórnie wraz z gilzą, umieszcza w aparacie ekstrakcyjnym Soxhleta i ekstrahuje benzenem aż do utraty barwy spływającego z gilzy benzenu. Wyekstrahowaną papę wraz z gilzą suszy się w temperaturze 105-P-7-110″C aż do stałego ciężaru, pozostawia przez 2 godziny na powietrzu i waży.

Ciężar tektury wyekstrahowanej

Z różnicy ciężarów gilzy wraz z próbką, przed i po ekstrakcji, oblicza się ciężar masy impregnującej. Z gilzy wyjmuje się tekturę, oczyszcza z resztek przylegającej posypki mineralnej i waży z dokładnością do 0,01 g. Wyniki oblicza się i podaje jak następuje (opinie o programie). Ciężar masy impregnacyjnej pomnożony przez 100 daje ciężar masy impregnacyjnej w 1 m2 papy. Ciężar tektury wyekstrahowanej i posypki mineralnej pomnożony przez 100 daje ciężar 1 m2 tektury oraz ilość posypki mineralnej potrzebnej na 1 m2 papy.
Oznaczanie zawartości części lotnych w papie. Próbkę papy powierzchni 1 dcm2, zważoną z dokładnością do 0,01 g, ogrzewa się w suszarce w temperaturze 50°C w ciągu 5 godzin i po upływie tego czasu powtórnie waży. Strata na ciężarze w gramach określa zawartość części lotnych (segregator aktów prawnych).

Tworzywami syntetycznymi nazywamy materiały, które w określonych warunkach fizycznych mają własności plastyczne pozwalające na łatwe ich formowanie na wyroby użytkowe, natomiast w warunkach normalnej pracy odznaczają się twardością odpornością na działanie wpływów zewnętrznych.
Pod względem budowy chemicznej tworzywa, a ściśle mówiąc żywice syntetyczne, które są materiałem wyjściowym dla tworzyw, są związkami wielkocząsteczkowymi, zawierającymi od 1000 do 500 000 i więcej atomów w cząsteczce (promocja 3 w 1).

Większość z nich to związki organiczne o szkielecie węglowym. W ostatnich latach wielkie znaczenie uzyskują związki zawierające łańcuch krzemowy (nieorganiczny), znane pod nazwą silikonów. Synteza związków wielkocząsteczkowych może zachodzić na drodze polikondensacji lub polimeryzacji.