Blog

05.06.2020

Złącza poziome elementów ścian nośnych

W artykule znajdziesz:

Złącza poziome elementów ścian nośnych

Złącza poziome elementów ścian nośnych

Złącza poziome elementów ścian nośnych są przeważnie wykonywane na styk wyrównany zaprawą.

Złącza pionowe wzmacnia się trzpieniem, czasem zbrojonym, zabetonowanym w specjalnie wyprofilowanych wycięciach w powierzchniach stykowych prefabrykatów. Jest też stosowane klejenie elementów ściennych o odpowiednio wyrównanych powierzchniach stykowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Złącza te nie różnią się od stosowanych w budownictwie powszechnym przy elementach wielkopłytowych i wielkoblokowych. Zostały one omówione w t. X Budownictwa Betonowego.
Złącza elementów świetlików z konstrukcją przekrycia z dźwigarami lub płytami przekrycia przeważnie przegubowo za pomocą wrębów lub wpustów zabezpieczających przez przesunięciami.
Dodatkowe zabezpieczenie przed przemieszczeniami stanowią też trzpienie umieszczone w przegubach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Budynki dzieli się przeważnie dylatacjami poprzecznymi. W przypadku hal wielonawowych stosuje się też dylatacje podłużne. Przerwy dylatacyjne, zabezpieczające budynki od ujemnego wpływu sił wywołanych skurczem betonu i zmianami temperatury, przyjmuje się dla dachów żelbetowych z górną izolacją cieplną w odstępach nie większych niż 40 m, dla dachów nieocieplonych zaś w odstępach nie przekraczających 20 m. Rozstawy te nie dotyczą terenów narażonych na szkody górnicze i wpływy sejsmiczne. Dylatację pionową budynku, przecinającą wszystkie elementy łącznie z fundamentami w płaszczyźnie pionowej, stosuje się w przypadku nierównomiernego osiadania gruntu, jak również wówczas, gdy poszczególne części budowli różnią się znacznie wysokością lub pod względem charakteru konstrukcji i systemu fundamentowania. Dylatację na ruchy poziome wykonuje się zwykle stawiając słupy dwudzielne na wspólnym fundamencie (uprawnienia budowlane). Dosyć często stosowane są rozwiązania przerw dylatacyjnych przecinających stropy lub dachy poza liniami słupów. Dylatacja przecina wówczas płyty i żebra stropów i dachu, a w przypadku dylatacji biegnącej prostopadle do osi ram przecięciu ulegają płyty i rygle. Wadą rozwiązań jest mała sztywność elementów wspornikowych przy dylatacji oraz trudności obróbki przerwy dylatacyjnej od spodu stropodachu i w posadzkach.

Rodzaj przekrycia

Położenie przegubów wyznaczają miejsca zerowe momentów zginających. Długość oparcia przeciętnych rygli czy żeber musi być tak duża, aby swobodnie odbywały się przesunięcia elementu, spowodowane zmianami temperatury i skurczem betonu (program egzamin ustny). Hale przemysłowe są dziś rozwiązywane przeważnie w ten sposób, aby dawały duże jednorodne wnętrza. Ułatwia to wszelkie wymiany wyposażenia, ale rzutuje na konstrukcję hal, bo zmusza do ograniczenia podpór wewnętrznych i stosowania przekryć dużych rozpiętości.
Hale są przeważnie jednokondygnacyjne; podział ich na dwie lub więcej kondyngacji następuje tylko w przypadkach technologicznej konieczności podpiwniczenia lub obsługi z pomostów wysokich urządzeń, rzadziej w związku z umieszczeniem w hali pomieszczeń socjalnych lub pomocniczych.

Najistotniejszym elementem hal są przekrycia. Zużywają one większość wbudowywanego materiału i pochłaniają największą ilość robocizny. Rodzaj przekrycia wywiera też zasadniczy wpływ na kształt hali. Jednak przy kształtowaniu hali bierze się pod uwagę znacznie więcej czynników, jak względy cieplne, wilgotnościowe, akustyczne, oświetleniowe, materiałowe, modularne, a przede wszystkim technologiczne (opinie o programie). Nowoczesna technologia wymaga dużej swobody w ustawieniu ciągów produkcyjnych i łatwości ich modernizacji. Zmiana ciągów następuje dziś często, gdyż postęp techniczny jest obecnie bardzo szybki. Chcąc sprostać tym wymaganiom projektuje się hale o coraz większych wymiarach siatki slupów i tym samym coraz pokaźniejszych rozpiętościach przekryć. Jednak ze wzrostem rozpiętości zwiększa się ciężar przekrycia i jego wysokość konstrukcyjna, a co za tym idzie, nieużytkowa kubatura hali. Powstają też trudności z podwieszaniem urządzeń transportowych (segregator aktów prawnych).

Powszechnie stosowane suwnice, poruszające się po torach umocowanych do slupów niosących jednocześnie przekrycie hali, są zastępowane przez suwnice bramowe, przesuwające się po torach naziemnych. Rozwiązanie takie odciąża konstrukcję, ułatwia zmiany rozplanowania urządzeń, ale zwiększa powierzchnię komunikacyjną hali. Poszukiwania nowych rozwiązań hal nie rzutują dotąd na charakter budynków wznoszonych masowo (promocja 3 w 1). Z wybudowanych w Polsce po wyzwoleniu hal przemysłowych ok. 20% ma rozpiętość do 12 m, 75% do 24 m, a tylko 5% ponad 24 m.

Najnowsze wpisy

25.03.2024
Egzaminy dla osób ukaranych

Osoby ukarane z tytułu odpowiedzialności zawodowej zgodnie z artykułem 96 Ustawy Prawo Budowlane, które zostały zobowiązane do ponownego zdania egzaminu,…

22.03.2024
Wniosek o ponowny egzamin na uprawnienia budowlane

Wniosek o ponowne wyznaczenie terminu egzaminu na uprawnienia budowlane należy złożyć w przypadkach, kiedy nie możesz uczestniczyć w wyznaczonym terminie…

53 465

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

98%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

32

sesje egzaminacyjne doświadczeń i nauki razem z nami

53 465

użytkowników zdobyło uprawnienia budowlane z nami

98%

powtarzalności bazy pytań na egzaminie pisemnym i ustnym

32

sesje egzaminacyjne doświadczeń i nauki razem z nami