Złącza wzdłużne

W rzeczywistości, złącza wzdłużne na dwu sąsiednich stojakach powinny być umieszczane na różnych piętrach. W tym przypadku co drugi stojak zapobiega poderwaniu pomostu (program uprawnienia budowlane na komputer). Jest pewne, że słabym punktem tego złącza jest mała wytrzymałość na rozciąganie połączenia nie mającego specjalnych urządzeń do zamocowania, jak np. śrub, sworzni itp. Można temu w pewnych przypadkach zapobiec stosując dwie rury obok siebie. Złącza wzdłużne przeznaczone do pracy na rozciąganie są stosowane do łączenia rur ściągu w konstrukcji szkieletowej, rur w stojakach rusztowania dużej wysokości poddanych wpływom wiatru itp.

Złącze wzdłużne musi być skonstruowane w sposób pozwalający przenieść maksymalne siły, jakie może przenieść rura. Warunek ten może być spełniony przez połączenie złącza i rury za pomocą śrub lub sworzni. Metoda ta wymaga wiercenia otworów w rurach. Przyjmuje się, że średnica wierconego otworu nie powinna przekraczać jednej trzeciej średnicy rury, aby zbytnio nie osłabiać rury (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W poprzednich rozdziałach omówiono zasadnicze elementy składowe rusztowania: rury, złącza i połączenia. W tym rozdziale i w dwu następnych przedmiotem rozważań będą konstrukcja rusztowań, wymiary, części składowe: węzły, stojaki, poprzecznice, podłużnice, stężenia i ich funkcje oraz metody obliczania stateczności i wytrzymałości. Te trzy rozdziały tworzą więc razem pewną całość. W wielu miejscach, szczególnie, nie można było uniknąć powołań, do których uzasadnienie podano po raz pierwszy w rozdziałach dalszych. Rusztowaniem nazywa się konstrukcję prowizoryczną z elementów rurowych, na której można zamontować pomosty do pracy i inne urządzenia pomocnicze, nieodzowne przy wznoszeniu lub konserwacji różnych rodzajów budowli (uprawnienia budowlane).

Definicja rusztowania

Tak podana definicja rusztowania wyklucza z rozważań w tej pracy takie konstrukcje rurowe jak: hangary, trybuny, budynki targowe i wystawowe, kładki dla pieszych, regały magazynowe itp, mimo że przy ich wznoszeniu również można stosować materiały przeznaczone na rusztowania rurowe (program egzamin ustny). Nie należy jednak zapominać, że metody obliczeń i współczynniki bezpieczeństwa, które należy zastosować przy obliczaniu tych konstrukcji różnią się od wielkości przyjmowanych dla rusztowań. Konstrukcje te powinny być obliczane według metod stosowanych w budownictwie metalowym z uwzględnieniem właściwych współczynników bezpieczeństwa przewidzianych dla tych budowli w odpowiednich normach (opinie o programie).

W celu uproszczenia wykładu i metod obliczeń ograniczono analizę tylko do regularnych rusztowań rurowych ze stężeniami lub bez, tzn. do rusztowań, które:

• Mają kształt równoległościanu prostokątnego, stojaki pionowe, poprzecznice i podłużnice poziome ustawione w dwu kierunkach wzajemnie prostopadłych, kondygnacje jednakowej wysokości i wszystkie przęsła w jednym kierunku o tej samej rozpiętości,
• są wykonane z rur o jednakowej średnicy i o takiej samej sztywności EJ, połączonych tylko za pomocą złączy krzyżowych i wzdłużnych (a więc bez innych złączy pn. obrotowych itp.), przy czym wszystkie poprzecznice i podłużnice są zamocowane bezpośrednio do stojaków za pomocą złączy krzyżowych,

Układ jest nieodkształcalny, czyli geometrycznie niezmienny, tzn., że usunięcie dowolnego pręta z siatki sprawia, że układ staje się geometrycznie zmienny. Ponieważ w układzie nie ma również prętów dodatkowych, układ jest przeto myc z nie wyznaczalny (segregator aktów prawnych).

Układy o węzłach wewnętrznych zawierają zawsze pręty dodatkowe. Są więc układami przesztywnionymi, czyli statycznie znać żalnymi. Wiadomo, że w prętach wszystkich układów przegubowych, których przeguby pracują bez tarcia, poddanych siłom działającym na węzły’, występują tylko siły osiowe (ściskające lub rozciągające). Tym niemniej trzeba dodać, że stan ten realizuje się dokładnie tylko w najbliższym sąsiedztwie węzła, gdyż w rzeczywistości w prętach występują momenty zginające (promocja 3 w 1).