Żłobkowane elementy ceramiczne

Żłobkowane elementy ceramiczne o wysokości 5 cm i szerokości 10-25 cm sprężane są drutami 0 4 mm umieszczanymi w żłobkach zapełnianych później zaprawą, za której pośrednictwem naprężenia wstępne przenoszą się (przez przyczepność) na elementy ceramiczne. Takie „deski” sprężone tworzą szkielet stropów, wypełnianych później pustakami i betonem, ewentualnie dodatkowo zbrojonym. Niewielki tor naciągowy wraz z urządzeniem do betonowania i wibrowania (program uprawnienia budowlane na komputer).

Nieco większy tor produkcyjny. Jeszcze większą wytwórnię zaopatrzoną w betonową ławę naciągową i urządzenia naciągowe w postaci wielokrążka napędzanego elektrycznie (urządzenie patentowe firmy „Vogt”).
We Francji istnieje szereg wytwórni ceramiki sprężonej opartych na licencjach STUP, np. stropów typu „R. I”, w których elementami nośnymi są belki ceramiczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Szereg wytwórni tych elementów opiera się na zupełnie prostych urządzeniach produkcyjnych. Torem naciągowym jest po prostu wybetonowane podłoże, na którym po naciągnięciu strun układa się pustaki. Wszystkie struny na szerokości toru naciąga się równocześnie; konstrukcja urządzenia oporowego.

Przy produkcji takich elementów ważne jest staranne dopasowanie pustaków i wypełnienie styków zaprawą, gdyż w przeciwnym razie wytwarzają się szkodliwe ugięcia o odwrotnym kierunku. Do wytwarzania strunobetonu można stosować także urządzenia produkcyjne odbiegające w swojej koncepcji od wyżej opisanych (uprawnienia budowlane). Przykładem takim może być urządzenie naciągowe w Leningradzie. Urządzenie to składa się z żelbetowej ławy naciągowej, spoczywającej na oddzielnych słupkach fundamentowych i bloków oporowych przypominających bloki Baur-Leonhardta lecz ustawionych pionowo. Pod ławą biegną pręty, liny lub druty stanowiące stałą (inwentarzową) część urządzenia. Na wierzchu układa się uzbrojenie sprężające połączone z powyższym uzbrojeniem inwentarzowym za pomocą specjalnych pętli (program egzamin ustny).

Różne kombinacje zestawów uzbrojenia

Różne kombinacje zestawów uzbrojenia widoczne, na którym uzbrojenie sprężające oznaczone jest linią pojedynczą, inwentarzowe zaś podwójną. Po zakotwieniu uzbrojenia (na rysunku z lewej strony ławy) w stanie nie naciągniętym i połączeniu poszczególnych wiązek ze sobą następuje naciąg za pomocą lewarów umieszczonych między ławą a półkolistym blokiem oporowym i wówczas przeprowadza się stabilizację położenia bloku. Stosuje się tu druty 0 5 mm (opinie o programie).

Przy sprężaniu tym systemem można stosować dodatkowe zakotwienia mechaniczne, np. przez lokalne rozparcie wiązki drutów pierścieniem i zabetonowanie odpowiednich głowic. Rozprowadzenie betonu i inne analogiczne czynności odbywają się za pomocą wciągników posuwających się wzdłuż ławy.
Technologia produkcji na długich ławach naciągowych nie ogranicza się do cienkich strun. W metodzie Freyssineta rozwiniętej w Niemczech w czasie ostatniej wojny stosowano pręty 0 10 mm i większej, kotwione mechanicznie, aczkolwiek naciąg ich odbywał się przed stwardnieniem betonu m. in. również na długich torach naciągowych (segregator aktów prawnych).

Typowym przykładem takiego zakładu jest wytwórnia w Heilbronn produkująca duże belki do rozpiętości ok. 30 m. Pręty zakotwione są prowizorycznie w kształtownikach, naciąg zaś odbywa się za pomocą lewarów opierających się o ławy betonowe umieszczone między właściwymi torami produkcyjnymi. Stabilizacja naciągu odbywa się za pomocą odpowiednich pierścieni na lewarach.

Specjalną technologię opracowano dla produkcji dźwigarów dachowych przystosowanych do podtrzymywania dwuspadowych przekryć dachowych. Są one sprężane prętami profilowanymi o średnicy do 0 22 mm. Przekrój dźwigara, formy i ławy naciągowej przystosowanej do produkcji dwóch dźwigarów o długości 15-18 m (promocja 3 w 1).