Zmiana ekonomiki

Koncepcja wykorzystania lekkich i „podatnych” materiałów, odpowiadających wymaganiom ruchliwości i zmienności konstrukcji, tak samo łatwo rozbieralnych, jak i składanych nie jest nowa. Jeszcze w 1914 r. nawoływał do tego manifest „architektury futurystycznej”, a w latach dwudziestych architekci na nowo przemówili o ruchliwości i elastyczności mieszkania. Rozwój idei ruchomego pomieszczenia doprowadził w 1933 r. do pojawienia się na drogach domów-autobudów (przyczep niskopodwoziowych). Widocznie dzięki tym ideom ruchliwości, lekkości i optymalnej długotrwałości architektury, architekci i inżynierowie obecnie powszechnie baczną uwagę zwracają na nowe materiały (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dużą uwagę problemowi moralnego starzenia się masowych obiektów architektury poświęcił na początku lat trzydziestych radziecki teoretyk, praktyk i pedagog N. Markownikow. Uważał on, że nowa architektura może powstawać tylko z nowych materiałów i przy nowych sposobach budowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Nawoływał on do szczególnie uważnego traktowania obiektów masowego budownictwa, które przy braku idealnego opracowania aspektów projektowego rozwiązania będą tym uciążliwszą spuścizną i brzemieniem dla przyszłych pokoleń, im solidniej i kapitalniej będą zbudowane (uprawnienia budowlane).

Autor książki Zderzenie się z przyszłością Ol win Toffler pisze: ,, Przesunięcie w stronę nietrwałości dotknęło nawet architekturę… W przeszłości ideałem była wytrzymałość i długotrwałość (program egzamin ustny). Cokolwiek by stworzył człowiek, parę butów czy katedrę, skierowywał on swoją energię  twórczą na to, aby dzieło jego rąk służyło przez maksymalnie długi czas. Jednak z przyspieszeniem tempa przemian następuje nieunikniona zmiana ekonomiki trwałości na ekonomikę nietrwałości" (opinie o programie).

Koszty eksploatacyjne

Jednym z ważnych środków, służących do rozwiązania poruszonego zagadnienia budownictwa mieszkaniowego i zmniejszenia prawdopodobnych strat związanych z technicznym i funkcjonalnym starzeniem się lokali, jest ograniczenie trwałości domów mieszkalnych ekonomicznie celowymi okresami eksploatacji, jak również opracowanie propozycji projektowych, dotyczących perspektywicznych typów budynków. Projekty te powinny uwzględnić zastosowanie takich materiałów i wyrobów budowlanych oraz układów konstrukcyjnych, które później pozwoliłyby bez specjalnych utrudnień zrealizować zawczasu zaplanowaną rozbiórkę budynków fizycznie i moralnie przestrzałych albo ich przeprojektowanie i modernizację zgodnie z nowymi potrzebami i z uwzględnieniem ostatnich osiągnięć postępu naukowo-technicznego (segregator aktów prawnych).

Innym aspektem tego samego problemu jakości i efektywności, niezawodności budynków i długotrwałości materiałów i wyrobów budowlanych jest optymalizacja okresów ich eksploatacji w konstrukcjach i wykończeniu budynków i budowli. Po zbudowania gmachu, którego trwałość wynosi 120-150 lat, przez blisko półtora wieku ponosi się ogromne wydatki na eksploatację, przy czym więcej niż 1/3 tych wydatków przypada na tzw. nakłady eksploatacyjno-konstrukcyjne, obejmujące koszty amortyzacyjne remontu kapitalnego i modernizacji, a także remontów bieżących. Obecnie roczne koszty eksploatacyjne całego okresu użytkowania budynku przekraczają kilka razy jednorazowy koszt jego budowy (promocja 3 w 1).

Praktyka w dużych miastach wykazuje, że główną część kosztów remontowo-eksploatacyj- nych (nakładów na środki materiałowe i wydatków na robociznę) stanowią bieżące remonty budynków, związane z odnowieniem wykończenia i okładziny elewacji, wewnętrznymi robotami wykończeniowymi, remontem lub wymianą górnych warstw podłóg, usunięciem wad w uszczelnianiu styków prefabrykowanych elementów konstrukcji, robotami dachowymi i innymi. Szereg operacji wykończeniowych powtarza się prawie co rok, a poszczególne duże obiekty i kompleksy budynków użyteczności publicznej i przemysłowych znajdują się stale w stadium remontów bieżących i losowych re- stytucyjnych.