Zmiany cech podłoża

W obecnym stanie wiedzy można więc zawsze spodziewać się dość znacznych różnic pomiędzy rzeczywistym a obliczeniowym rozkładem sił wewnętrznych w ławie. Należy również brać pod uwagę możliwość zmiany cech podłoża w czasie, np. wskutek zmian stanu zawilgocenia gruntu oraz fakt, że wszystkie późniejsze wzmocnienia fundamentów są wyjątkowo trudne i kosztowne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na ogół można jednak przyjąć, że jawne i ukryte zapasy bezpieczeństwa,
które ława posiada, są dostateczne dla zapewnienia przejęcia momentów w przęsłach i pod słupami w przypadku, gdyby się one w stosunku do obliczeniowych zwiększyły. Groźne natomiast dla konstrukcji byłyby zmiany znaku momentu w poszczególnych przekrojach oraz większe zmiany w rozkładzie sił tnących (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zmian takich zaś przeważnie nie można z góry wykluczyć. Dlatego przy wymiarowaniu ław do normalnych zasad wymiarowania dodaje się przeważnie jeszcze dwa dodatkowe przepisy:
1) wzdłuż krawędzi ściskanych ławy należy zastosować zbrojenie nośne w ilości wynoszącej Vs zbrojenia wynikającego z obliczeń dla przeciwległej krawędzi rozciąganej;
2) jeśli z obliczeń wynika konieczność zbrojenia któregoś z odcinków ławy na ścinanie, to zbrojenie na ścinanie niezależnie od wyników obliczeń należy zastosować na odcinku wynoszącym co najmniej 0,3 l, gdzie l - rozpiętość rozważanego przęsła mierzona między osiami słupów (uprawnienia budowlane).

W kierunku poprzecznym traktuje się z reguły ławę jako całkowicie sztywną i przyjmuje się, że odpór gruntu rozłożony jest liniowo. Zbrojenie dolne poprzeczne ławy wynika z przeliczenia momentu zginającego w przekroju 1-1 płyty dolnej, wywołanego oddziaływaniem podłoża. W przypadku zastosowania prostokątnego lub trapezowego przekroju poprzecznego ławy na ogół zbrojenie poprzeczne nie jest obliczeniowo konieczne i rolę jego spełniają w sposób dostateczny strzemiona.

Zajść może przypadek, że na ławę przenoszą się momenty i siły poziome ze słupów, działające w płaszczyźnie przekroju poprzecznego przez ławę. Wystąpią wówczas w przekrojach poprzecznych ławy momenty skręcające, malejące ku środkom rozpiętości przęseł (program egzamin ustny).

Obliczenia statyczne

Nie są one przeważnie duże, gdyż ławy z reguły prowadzi się w płaszczyznach głównych układów poprzecznych budowli. Na ogół sztywność ławy na skręcanie jest dostateczna, by z jednej strony przyjąć, że rozkład oddziaływań podłoża w kierunku poprzecznym jest na długości ławy stały, zaś z drugiej strony uznać, że z reguły silne zbrojenie podłużne oraz strzemiona ławy są w stanie przejąć te skręcania (opinie o programie).

Typowe zbrojenie ławy fundamentowej niosącej rząd słupów. Specjalne rozwiązanie ławy żelbetowej, polegające na wykonaniu ściany dolnej kondygnacji w żelbecie jako monolitycznej całości z właściwym fundamentem. Rozwiązanie takie, szczególnie często stosowane przy wykształceniu ław zewnętrznych budynku, daje konstrukcję o bardzo dużej sztywności na zginanie i pozwala traktować lawę jako całkowicie sztywną. Ściana może mieć stosunkowo niewielką grubość i wówczas zakańcza się ją na poziomie stropu dolnej kondygnacji belką wieńczącą, na której spoczywają ściany bndynku.

Na parcie gruntu oblicza się ją wtedy według schematu i zbroi wkładkami pionowymi. W przypadku gdy zastosowanie ław fundamentowych pod rzędami słupów nie wystarcza do właściwego przeniesienia obciążeń na podłoże, bądź też nie daje pożądanej sztywności konstrukcji fundamentowej, można zastosować posadowienie budowli na układzie belek tworzących ruszt (segregator aktów prawnych).
Siatka rusztu jest wyznaczona rozstawem słupów. Dobiera się ją tak, aby węzły siatki znajdowały się pod słupami (promocja 3 w 1).

Najczęściej stosuje się prostokątny regularny układ osi belek. Niekiedy spotkać się można z układem centrycznym, w którym kierunki: radialny i obwodowy tworzą siatkę ortogonalną.