Zraszalnik

Doprowadzenie wody do chłodni następuje z boku (okrężnie) lub najczęściej do środka chłodni poprzez kanał pionowy zakończony rozetą (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zraszalnik może być typu rozpryskowego, ociekowego i mieszanego. W nowych chłodniach stosuje się przede wszystkim zraszalniki ociekowe, jako bar dziej wydajne.

Zbiornik wody obejmuje w zasadzie obrys rzutu komina chłodni, chociaż stosowane są też zbiorniki o powiększonej średnicy.
Komin wywiewny ma kształt walca, stożka, hiperboloidy lub brył złożonych z tych figur (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Największe chłodnie hiperboloidalne przekraczają wysokość 100 m największymi powłokami spotykanymi w budownictwie.

W opisie technologicznym chłodni podaje się:
a) Wydajność czyli obciążenie hydrauliczne, tj. ilość wody w m3 ochładzanej w ciągu jednej godziny. W Polsce posiadamy już chłodnie o wydajność: 27 000 m3/h (Turoszów).
b) Gęstość deszczu czyli jednostkowe obciążenie hydrauliczne, tj. ilość wody ochłodzonej w jednostce czasu na jednostkę powierzchni rzutu zraszalnika Gęstość deszczu podaje się w m8/m2h.
c) Zakres chłodzenia, czyli strefę chłodzenia, określaną jako różnicę temperatur między wodą doprowadzaną do chłodni a wodą odprowadzaną. Dla normalnych warunków chłodzenia w energetyce zakłada się obniżenie temperatury wody z 37 na 27 °C (uprawnienia budowlane).
d) Poziom chłodzenia, nazywany czasami zbliżeniem wodnym, określany za pomocą różnicy temperatur wody ochłodzonej i powietrza zewnętrznego, mierzonych wilgotnym termometrem. Najniższą teoretycznie temperaturą, którą może osiągnąć woda ochłodzona, jest temperatura powietrza zewnętrznego mierzona wilgotnym termometrem Asmana. Temperatura ta określa granicę chłodzenia.
e) Wydajność cieplną, czyli obciążenie termiczne chłodni, tj. ilość ciepła, którą należy odprowadzić z wody przeznaczonej do chłodzenia.
f) Jednostkową wydajność cieplną, określaną jako stosunek całkowitej wydajności cieplnej chłodni do jednostki powierzchni czynnego przekroju zraszalnika (program egzamin ustny).

Obciążenia stałe

W zestawieniach obciążeń uwzględnia się obciążenia pochodzące od ciężaru własnego konstrukcji, obciążenie wiatrem, wahania temperatury i nierównomierne nagrzanie, parcie gruntu i wody oraz obciążenia występujące w czasie budowy lub naprawy chłodni. Uwzględnia się również wpływy skurczu betonu oraz wpływy eksploatacji górniczej. W dokumentacji eksportowej może wystąpić potrzeba uwzględnienia wpływów sejsmicznych.

Do obciążeń tych zaliczamy ciężar własny konstrukcji oraz stałe obciążenia przekazywane na konstrukcję, jak np. ciężar wody w korytach zraszalnika (opinie o programie). Ciężar objętościowy żelbetu w konstrukcjach monolitycznych przyjmujemy równy */ = 2400 kG’m3, natomiast w konstrukcjach prefabrykowanych Y = 2500 kG/m3. Obciążenia od rusztowań wiszących wymagają niezależnych zestawień, odpowiednich do ich konstrukcji i zastosowanego materiału. Ciężar objętościowy eternitu stosowanego na płyty ociekowe lub rury rozprowadzające wodę w stanie zawilgoconym wynosi 1870 kG’m3. Ciężar drewna mokrego używanego na koryta lub zraszalniki przyjmuje się równy 1000 kG/m3.

Obciążenie wiatrem. Wielkość podstawowego obciążenia wiatrem q0 w kG/m2 przyjmuje się wg PN-64/B-02011 z tym, że dla strefy trzeciej (górskiej) wskazane jest indywidualne ustalanie wielkości obciążenia podstawowego w uzgodnieniu z Państwowym Instytutem Hydrologiczno-Meteorologicznym i Polskim Komitetem Normalizacyjnym, gdyż norma podaje dla tej strefy nadmierne obciążenia w odniesieniu do chłodni, ze względu na ich ograniczenia lokalizacyjne (segregator aktów prawnych).
Dla wszelkich budowli wieżowych nie ma potrzeby znacznego zmniejszania wartości obciążenia wiatrem do wysokości 40 m.

Przy obliczaniu chłodni kominowych stosuje się więc zmienność liniową obciążenia wzdłuż całej wysokości według prawa przyjętego w normie dla wysokości od 40-M00 m. Wobec znacznej sztywności ustrojów chłodni powłokowych i wysokiej - w stosunku do imulsów wiatru - częstotliwości drgań własnych chłodni nie uwzględnia się zwiększenia obciążenia od dynamicznych wpływów wiatru. Obciążenia wiatrem przyjmuje się więc jako działające statycznie (promocja 3 w 1).