Żuraw samojezdny K-51

Żuraw samojezdny K-51 zmontowany jest na podwoziu samochodu ciężarowego. Wysięgnik o długości 7,5 m może być wydłużony do 12 m przez domontowanie pośrednich odcinków. W celu zwiększenia udźwigu podnosi się ramę tylnej części podwozia na 4 dźwignikach śrubowych i pozostawia ją na nich jako podporach w czasie pracy żurawia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jak wynika z powyższej tablicy, zastosowanie podpór dźwignikowych dzięki zwiększeniu stateczności i odciążeniu resorów i kół ogumionych pozwala na znaczne zwiększenie udźwigu.
Wszystkie mechanizmy żurawia uzyskują napęd od silnika samochodu.

Szybkość przejazdu wynosi do 30 km/godz (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Żuraw z wysięgnikiem 12 m nadaje się dobrze do robót budowlanych i montażowych przy budynkach parterowych i jednopiętrowych oraz do różnych robót pomocniczych przy budynkach wyższych.

Żuraw K-51 bywa dodatkowo wyposażony w chwytak o pojemności 0,5 m3, z którym może pracować jako koparka chwytakowa lub też może być użyty do przeładunku materiałów sypkich.
Istnieje wiele odmian żurawi wieżowych (uprawnienia budowlane). Typ Wolffa znany był w Polsce od kilkudziesięciu lat. Zasadnicze części składowe żurawia wieżowego są następujące: podstawa, najczęściej w kształcie sztywnej ramownicy bramowej z kołami do jazdy na szynach, wieża kratowa, wysięgnik, wspornik z przeciwwagą (w najlżejszych typach przeciwwagi nie ma), wierzchołek wieży z obracającą się na nim głowicą, hak podwieszony na blokach wielokrążkowych do końca wysięgnika lub do wózka mającego ruch wzdłuż wysięgnika, kabina operatora, mechanizmy z linami i silnikami, urządzenia dodatkowe, jak sterowanie, oświetlenie, drabiny, poręcze itp (program egzamin ustny).

Oparcie wysięgnika i wspornika wykonane jest przeważnie w ten sposób, że na wierzchołku wieży, mającym kształt kratowego ostrosłupa, znajduje się łożysko kuliste kratowej głowicy (o wysokości ok. 3 m) nasadzonej z wierzchu, która swą podstawą okrągłą opiera się z boków za pośrednictwem wałków o obrzeże zmontowane na konstrukcji wieży; wspomniane łożysko przenosi obciążenia pionowe i poziome, a wałki - tylko obciążenia poziome; do głowicy umocowany jest na przegubie wysięgnik, a z drugiej strony wspornik z przeciwwagą.

Żurawie

Żurawie posuwają się na torze szynowym (opinie o programie). Ze względu na rodzaje ruchów żurawie wieżowe są następujących typów:
Typ I - ma 3 rodzaje ruchów:

a) podnoszenie i opuszczanie ciężarów,

b) obrót wysięgnika i wspornika z przeciwwagą naokoło osi żurawia (kąt pełny),

c) ruch żurawia po szynach.

Wysięgnik nie ma tu ruchu w płaszczyźnie pionowej.

Stosując ten typ żurawia można przy wystarczającej jego wysokości dostarczyć ładunek do dowolnego punktu w obszarze ograniczonym z każdej strony toru promieniem wysięgu. Żuraw w stanie roboczym ustawiony jest końcami belek 9 na murach ze związaniem kotwami 12 ze stropem lub belkami dolnej kondygnacji (w celu zapewnienia równowagi przy działaniu sił poziomych); obejma w tym czasie jest podniesiona o 2 piętra wyżej i umocowana na tej wysokości do wieży.

Po wymurowaniu dwóch następnych kondygnacji i wykonaniu konstrukcji stropów obejmę opuszcza się nieco na wielokrążkach 14 tak, aby jej belki podtrzymujące spoczęły na murze i zostały na nim umocowane.
Podnosić żuraw można tylko przy bardzo słabym wietrze o szybkości nie większej od 3 m/sek (segregator aktów prawnych).

Przystępując do podnoszenia żurawia ustawia się wózek na największym wysięgu i obciąża go ciężarem 0,9 T w celu zrównoważenia żurawia w czasie jego zawieszenia. Następnie naciąga się linę (wielokrążków podnoszących żuraw) do stanu roboczego, zwalnia się podpory żurawia odłączając kotwy i zsuwa się do środka końce belek. Żuraw zawisa na linie 15 zaczepionej do belki obejmy (promocja 3 w 1).

Następuje podnoszenie żurawia ruchem wciągarki za pośrednictwem wielokrążków z linami aż do nowego poziomu roboczego, zwykle o 2 piętra wyżej, gdzie żuraw zostaje ustawiony na murze za pośrednictwem wysuniętych końców belek i zakotwiony kotwami.