Zwiększenie ilości alkaliów

Dla zagęszczenia czerepu i polepszenia jego wyglądu zewnętrznego wprowadza się do masy porcelanowej do 2% ZnO lub dodaje 5-yl0% szkliwa porcelanowego. Ponadto do masy porcelanowej wprowadza się 40-y42% odszlamowanego kaolinu i 11 -y 12% biało wypalającej się gliny, np. wiesiełowskiej lub troszkowskiej. Kwarc może być zastąpiony kwarcowymi odpadami przemysłu kaolinowego. Wprowadzenie do masy porcelanowej 3% złomu biskwitowego i 5% złomu poszkliwionego stanowi zwyczajową normę, korzystną dla tworzenia się czerepu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przeliczanie składów surowcowych, na składy chemiczne może być przeprowadzone według ogólnie znanej metody przedstawionej w pracy Pulcalła, jeżeli znane są składy chemiczne składników surowcowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Praktyka wykazała, że suma tlenków barwiących (Fe₂0₃ + Ti0₂) w porcelanie stołowej zadowalającej jakości nie powinna przekraczać 0,8%. Stosunek krzemionki do tlenku glinowego powinien być zbliżony do 3; zmniejszenie tego stosunku, np. do 2,6, powoduje zwiększenie skłonności wyrobu do deformacji podczas wypalania. Suma alkaliów zwykle nie przekracza 4,2%. Zwiększenie ilości alkaliów, zwłaszcza tlenku sodowego, powoduje zwiększenie deformacji wyrobu podczas wypalania zwisanie jego krawędzi (uprawnienia budowlane).

Do mas fajansowych wprowadza się więcej surowców ilastych (do 55%, czasami więcej) niż do mas porcelanowych. Składniki ilaste zapewniają wyrobowi podatność na formowanie oraz wytrzymałość i nadają gęstwie właściwości leiwa.

W celu zbadania przydatności gliny jako podstawowego surowca do produkcji fajansu przygotowuje się płytki z tej gliny lub z mieszaniny gliny i kaolinu z dodatkiem 10% kredy oraz poddaje się je próbnemu szkliwieniu, stosując szkliwo bezalkaliczne lub małoalkaliczne. Jeżeli szkliwo na płytkach nie będzie miało pęknięć włoskowatych po wypaleniu „na ostro”, to wyprodukowanie wyrobów w dobrym gatunku z takich glin jest możliwe. Dodanie kredy do gliny zwiększa spójność szkliwa z czerepem (program egzamin ustny).

Istotny wpływ na jakość masy fajansowej ma stopień zmielenia kwarcu, który pozwala w pewnej mierze korygować współczynnik rozszerzalności cieplnej czerepu i szkliwa. Xa ogół stosuje się kwarc w rozdrobnieniu 8-15 [am (opinie o programie).

Rola CaO w czerepie fajansowym polega na współdziałaniu w reakcji ze szkliwem, na ułatwieniu reagowania z krzemionką i na bardzo korzystnym oddziaływaniu w czasie tworzenia się czerepu fajansowego. Skaleń i MgO współdziałają w tworzeniu się fazy ciekłej szkła i sprzyjają uzyskaniu powłoki szkliwa bez pęknięć włoskowatych.

Liczba kwasowa masy

Tradycyjne poglądy na temat składów mas fajansowych zmieniały się w sposób istotny w ostatnim dziesięcioleciu. Masy fajansowe przygotowuje się stosując na szeroką skalę np. szkło okienne i nawet takie odpady, jak żużle. Fajans twardy można więc produkować z wykorzystaniem 30-50% żużli wielkopiecowych przy wzajemnym stosunku Ca0:Si0₂ w żużlu powyżej jedności (segregator aktów prawnych).

Żużle (50-7-30%) w mieszaninie z gliną, jak też w mieszaninie z gliną i talkiem pozwalają na otrzymanie dobrego czerepu fajansowego po wypaleniu w temperaturze 1050-1100°C, o nasiąkliwości od 22 do 10%; czerep taki jest podobny do zwykłych fajansów francuskich i włoskich. Zastosowany żużel granulowany miał następujący podstawowy skład: 33,8% Si0₂,0,4% Ti0₂,13,3% A1₂0₃,0,65% FeO, 39,2% CaO, 11,35% MgO, 0,05% P₂0₅.

Liczba kwasowa masy wzrasta w miarę zbliżania się do składu porcelany miękkiej; dla porcelany twardej mieści się w granicach 1,11,3, dla miękkiej w granicach 1,081,75. Liczba kwasowa wielu składów porcelany stołowej zawiera się między tymi wartościami. Zwiększenie liczby kwasowej świadczy o zmniejszeniu wytrzymałości porcelany w ogniu i zwiększeniu jej łamliwości (promocja 3 w 1).

Uważa się, że zwiększenie zawartości K₂0 kosztem CaO w porcelanie sprzyja obniżeniu temperatury wypalania takiej masy; w masie fajansowej zwiększenie zawartości K,0 kosztem CaO przyczynia się do otrzymania fajansu bardziej wytrzymałego. W obu przypadkach zwiększenie zawartości CaO sprzyja tworzeniu się fazy ciekłej w porcelanie o większej łamliwości. Mając wzór tlenkowy czerepu ceramicznego (lub szkliwa) można obliczyć surowcowy skład masy (szkliwa) do produkcji tego czerepu. Powinien być przy tym znany skład chemiczny surowców.