Zwiększone ciśnienie

W tym celu tworzy się urządzenie, w skład którego wchodzą: sprężarka lub zbiornik sprężonego powietrza 1, betoniarka 5 dostarczająca przez rurę 3 beton w głąb rury obsadowej (rura 3 przechodzi przez dławik 4 w czapce) (program uprawnienia budowlane na komputer). Cały szereg kurków oraz wentyl redukcyjny 2 pozwalają odpowiednio kierować sprężone powietrze, aby początkowo wypchnąć do gruntu lub na zewnątrz wodę znajdującą się w rurze obsadowej, a następnie umożliwić podawanie betonu z betoniarki i stopniowe podnoszenie rury obsadowej. Opisy pali systemu Wolfsholza przewidują stosowanie ciśnienia dodatkowego do 10 atn, jednakże w praktyce ciśnienie to zwykle nie przekracza 5 at n. Można czasem spotkać się z błędnym twierdzeniem, jakoby zwiększenie ciśnienia powietrza zagęszcza beton; przypuszczenie takie nie jest słuszne. Beton może ulegać zagęszczeniu pod wpływem wstrząsów ubijaka, a szczególnie przez wibrowanie, natomiast nacisk kilku at n nie może wpłynąć na zagęszczenie betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zwiększone ciśnienie potrzebne jest z innego powodu, a mianowicie sprzyja ono dobremu dociśnięciu betonu do gruntu, co wpływa w dużej mierze na zwiększenie nośności pali. Jednocześnie jednak przy zwiększeniu ciśnienia powietrza powstaje niebezpieczeństwo „prze- dmuchania“ betonu: zjawisko to polega na tym, że sprężone powietrze wyciska z porów zaprawę cementową i pozostawia grubsze frakcje betonu z nikłą ilością cementu, przy czym wyciśnięta zaprawa cementowa wypływa wzdłuż rury obsadowej ku górze (uprawnienia budowlane). A więc jeżeli tylko obok rury pokaże się wydmuchana zaprawa cementowa, musi to być sygnałem, aby zmniejszyć ciśnienie powietrza. W miarę podnoszenia się z betonowaniem ku górze z zasady należy ciśnienie to zmniejszać. Przy podnoszeniu rury ku górze i betonowaniu trzona pala zaleca się stale kontrolować ilość zużywanej mieszanki betonowej; pozwoli to określić grubość trzona, jaka utworzyła się na każdym odcinku pala (program egzamin ustny).

Rozpatrując cechy charakterystyczne pali systemu Wolfsholza należy wymienić najważniejsze z nich:

• betonowanie trzona pala odbywa się bez wody gruntowej w rurze obsadowej (opinie o programie);
• gdy grunt jest bardzo słaby w niektórych warstwach, a szczególnie gdy nie ze wszystkich stron pala ma jednakową wytrzymałość, wówczas trzon pala może otrzymać znaczne „wybrzuszenie", czyli jednostronne poszerzenie zniekształcające pal w pionie; nie są tu wykluczone nawet znaczne odkształcenia w kierunku poziomym; wobec możliwości takiego zjawiska zaleca się przy przechodzeniu przez miejsca szczególnie słabe wprowadzać do rury obsadowej odcinki gilz z cienkiej blachy; zapewnia się w ten sposób utrzymanie pożądanej formy pala w pionie;
• po wprowadzeniu sprężonego powietrza trzeba stale zwracać uwagę, żeby ciśnienie powietrza nie wyrzuciło rury obsadowej z gruntu przez przezwyciężenie bocznego tarcia i dla zabezpieczenia się przeciw takiemu wypadkowi nieraz trzeba rurę na leżycie zamocować (segregator aktów prawnych).

Nośność pali systemu Wolfsholza można przyjmować orientacyjnie w granicach 30-70 T w zależności od średnicy rury obsadowej, długości pala i rodzajów gruntów, w których pal znajduje oparcie. W związku z palami systemu Wolfsholza wspomnimy że przedsiębiorstwo Societe de Sondages, Injections, Forages w Paryżu opatentowało taki sposób wykonania pali systemu Wolfsholza, że do rury obsadowej po dojściu do należytej głębokości wprowadza się gotowy trzon (promocja 3 w 1). Po wprowadzeniu trzona ulega zabetonowaniu na miejscu pod ciśnieniem tylko zewnętrzna powłoka pala przy użyciu cementu specjalnie wytrzymałego; pomysł ten może mieć dużą wartość, gdy w gruncie znajdują się wody agresywne i zależy na oszczędności w zużyciu kosztownego cementu glinowego.