Zwierzchnie metalu

Zwierzchnie metalu, prawie w każdym przypadku, przed nanoszeniem 4- powłok ochronnych muszą być starannie przygotowane. Materiały stosowane do tego celu są zaliczane do materiałów pomocniczych. Zaznajomicie się z nimi przerabiając następny temat. Do grupy tej należą przede wszystkim materiały służące do oczyszczania powierzchni metalu ze zgorzeliny, rdzy i innych zanieczyszczeń oraz materiały, za pomocą których metale mogą być okresowo chronione przed korozją. Materiały do okresowej ochrony nie tworzą samodzielnej pełnowartościowej warstwy ochronnej. Do materiałów takich należą np. środki do fosforanowania i stabilizacji rdzy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wiecie już, ze stal i żelazo reagując z różnymi kwasami tworzą rozpuszczalne sole. Ponieważ rdza rozpuszcza się w kwasach, przeto może ona być usuwana sposobem chemicznym. Poznacie teraz materiały stosowane do tego celu. Preparaty do odrdzewiania, czyli tzw. odrdzewiacze, zawierają kwasy D nieorganiczne stanowiące składnik działający chemicznie. Zazwyczaj jest to kwas solny o stężeniu około 15% bądź kwas siarkowy o stężeniu około 25% lub kwas fosforowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Chemiczne odrdzewianie lub usuwanie zgorzeliny z elementów stalowych jest wykonywane sposobem zanurzania ich w odrdzewiaczu. Rdza i agresywnie działające podgrzane kwasy odrdzewiacza tworzą rozpuszczalną sól. Podczas tej reakcji chemicznej powstaje wolny wodór, który częściowo odsądzą blaszkowatą rdzę od powierzchni stali. Przy reakcji przebiegającej z nadmierną szybkością również powierzchnia metalu jest silnie atakowana (uprawnienia budowlane). Z tego powodu środki odrdzewiające zawierają od 0,1 do 0,5% inhibitora, który hamuje przebieg D reakcji.

Odrdzewiane powierzchnie

Od lat jest stosowany za granicą środek chemiczny pod nazwą „Rostum- wandler" (przetwarzacz rdzy). Po usunięciu grubszych, łatwo odstających warstw rdzy środek ten w postaci cięczy jest nanoszony na odrdzewiane powierzchnie. Zmienia on pozostałą rdzę na substancje chemicznie pasywne (bierne) (program egzamin ustny). Środek ten zawiera jako składnik chemicznie aktywny kwas fosforowy, przetwarzający rdzę w trudno rozpuszczalną sól, a ponadto inhibitory, środek powierzchniowo czynny i żywicę syntetyczną utwardzaną kwasem, która ma uszczelniać pory istniejące w warstwie fosforanu żelazowego.

Teoretycznie taki sposób odrdzewiania powinien dawać dobre wyniki, jednak zastosowany w praktyce zawodzi z powodu różnego składu rdzy w poszczególnych warunkach miejscowych, a przede wszystkim z powodu dużej różnicy w grubościach warstwy rdzy. Z tego powodu środek ten nie jest w pełni skuteczny, gdyż nie może on przetworzyć zbyt grubej warstwy rdzy, a z drugiej strony w miejscach, gdzie warstwa rdzy jest zbyt cienka, środek ten nie jest całkowicie wykorzystany. Z tych powodów zostało zabronione stosowanie tego środka (opinie o programie).

Dlaczego jest kwestionowane stosowanie środków do przetwarzania rdzy, chociaż są one łatwe w użyciu przez nanoszenie roztworu pędzlem? Praca przy użyciu kwasów wymaga specjalnych środków ochronnych. Postarajcie się dowiedzieć, jaką odzież ochronną należy przy tym nosić i jaką ochronę należy stosować przeciw oparom kwasów, które szczególnie występują przy ogrzaniu kwasu solnego (segregator aktów prawnych).

Jako surowiec do wykonania papierów, płócien i tarcz ściernych są stosowane: korund, szkło, węglik krzemu, elektrokorund i krzemień, odpowiednio rozdrobnione. Według skali twardości Mohsa szkło ma 5 stopni twardości, a węglik krzemu. Uszeregujcie wszystkie podane wyżej materiały ścierne, podając ich twardość według skali Mohsa. Skalę tę znajdziecie w podręczniku chemii lub w encyklopedii technicznej (promocja 3 w 1). Dlaczego do oszlifowania ostatniej warstwy szpachlowej, która powinna ostatecznie wygładzić powierzchnię metalu, nie używa się gruboziarnistego papieru ściernego, lecz papieru o uziarnieniu 100 do 180.