Zwolnienie korozji

Szybkość korozji zależy również od stężenia rozpuszczonych soli. Przy wzroście stężenia zwiększa się konduktancja (przewodność elektryczna) elektrolitu, co przyspiesza proces anodowy, a zatem i zwiększa korozję. Równocześnie jednak ma to wpływ na zmniejszenie rozpuszczalności tlenu, co powoduje zwolnienie korozji przy większych stężeniach soli. Ogólnie biorąc, stwierdzono, że alkaliczne roztwory solne mają działanie inhibitujące, obojętne roztwory powodują korozję normalną, natomiast kwaśne roztwory solne powodują intensywną korozję (program uprawnienia budowlane na komputer).

Temperatura. Temperatura wywiera znaczny wpływ na szybkość procesów korozyjnych. Jest to tłumaczone w pewnym stopniu zmniejszaniem się rezystancji (opór elektryczny czynny) elektrolitów, ale przede wszystkim zwiększaniem się szybkości reakcji anodowych i katodowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeżeli korozja następuje z depolaryzacją wodorową, to przy podwyższeniu temperatury szybkość korozji wzrasta wskutek zmniejszenia nadnapięcia wodoru, natomiast przy depolaryzacji tlenowej wskutek przyspieszenia dyfuzji tlenu i zmniejszenia nadnapięcia jonizacji tlenu (uprawnienia budowlane).

Znajdujące się w wodzie składniki powodujące jej twardość wiążą część znajdującego się w wodzie dwutlenku węgla. W wyższych temperaturach dla utrzymania stanu równowagi ilość wolnego COo najczęściej nie jest wystarczająca. Powoduje to wytrącanie składników wywołujących twardość wody (np. węglanu wapniowego) jako kamienia wodnego lub osadu. Natomiast przy spadku temperatury wody C0₂ uwalnia się w większej jeszcze ilości niż przed jej ogrzewaniem, ponieważ część składników powodujących twardość została już wytrącona. Powoduje to zwiększenie szybkości korozji (program egzamin ustny).

Szybkość ruchu roztworu

W niektórych jednak przypadkach podwyższenie temperatury może wpłynąć na zmniejszenie szybkości korozji w wyniku zmniejszenia się rozpuszczalności tlenu. Jest to szczególnie wyraźne dla korozji żelaza w wodzie w układzie otwartym (np. w urządzeniach ogrzewczych). Przy ogrzewaniu wody rozpuszczanie żelaza następuje głównie wskutek depolaryzacji istniejącego tlenu. Tlen ten zostaje szybko zużyty i nie następuje dalsze jego uzupełnianie (opinie o programie).

Przy zwiększaniu temperatury powyżej 80°C składniki powodujące twardość wody będą wytrącane praktycznie aż do granicy rozpuszczalności, co odpowiada twardości węglanowej ok. 0,7 mval/l (czyli 2°tw), woda staje się zasadowa (pH = 8) i korozja metalu znacznie się zmniejsza. Natomiast w układach zamkniętych C0₂ uwolniony przy ogrzewaniu nie ma ujścia, wytrącanie składników twardości węglanowej przebiega wolniej i mniej intensywnie, kwasowość stale rośnie (wartość pH zmniejsza się przy ogrzewaniu o 0,01 na 1°C). W wyniku tego szybkość korozji rośnie wraz z temperaturą.

Można również zaobserwować ochronne działanie produktów korozji przy podwyższonej temperaturze, np. podczas działania na stal o małej zawartości węgla roztworami niektórych soli (np. rozcieńczonymi roztworami chlorku potasowego) w temperaturze powyżej 70°C albo podczas działania na blachę ocynkowaną wodą destylowaną itp. Powstające wtedy warstewki ochronne mają bardzo dobrą odporność na korozję (segregator aktów prawnych).

Ruch roztworu korozyjnego względem metalu może mieć duży wpływ na szybkość korozji. Przy dużych szybkościach tego ruchu roztwór może zniszczyć warstwy ochronne na powierzchni metalu, co prowadzi do szybkich zniszczeń korozyjnych. Możliwe jest jednoczesne występowanie erozji, a nawet zjawisk kawitacji.

Istotne znaczenie ma również przyspieszenie doprowadzania tlenu przy szybkim ruchu wody zawierającej tlen. Jak widać, potencjał żelaza przy zwiększonym ruchu wody zostaje przesunięty w kierunku dodatnim, co wpływa na przyspieszenie procesów korozji (promocja 3 w 1).