Żywica

W przypadku długotrwałych mrozów scukrzenie skrobi posuwa się stopniowo w głąb drzewa, w skrajnych wypadkach cały zasób skrobi może ulec scukrzeniu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Substancje zapasowe odgrywają dużą rolę w procesach życiowych drzew.

W ściętym drewnie są one czynnikiem ujemnym, gdyż stanowią pożywkę dla rozwijających się w drewnie grzybów i bakterii. Larwy niektórych owadów, np. rodzaju Lyctus, rozwijają się i żyją tylko w drewnie zawierającym skrobię. Komórki miękiszowe utrzymują się przy życiu przez długi czas po ścięciu drzewa, zużywając materiały zapasowe na podtrzymanie procesów życiowych. Powolne zamieranie i rozkład treści żywych komórek stanowi podstawę i punkt wyjściowy procesów związanych z tzw. zaparzeniem drewna. W tych warunkach drewno bielaste, zawierające żywe komórki i skrobię, stanowi dogodne pościelisko dla rozwoju różnego rodzaju organizmów i wskutek tego jest mniej odporne na działanie procesów rozkładowych niż drewno twardzieli (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W drzewach występują substancje organiczne, które stanowią produkty przemiany materii i nie ulegają już dalszym zmianom biochemicznym. Substancje te, określane mianem wydzielin, gromadzą się we wnętrzu komórek lub tkanek drzewnych. Do ważnych gospodarczo wydzielin zalicza się żywice, olejki eteryczne, gumy, garbniki i alkaloidy. Substancje te wytwarzane są w tkankach i komórkach wydzielniczych; szczególnie ważne spośród nich są przewody żywiczne i rurki mleczne (uprawnienia budowlane).

Występowanie żywicy w drzewach. W drewnie i w korze większości drzew iglastych oraz w drewnie niektórych drzew liściastych występują
substancje, w skład których wchodzą związki żywiczne, tłuszcze i substancje zbliżone do wosku; substancje te określa się łącznym mianem żywicy. Żywica jest środkiem ochronnym, zasklepiającym rany, zalewającym owady i utrudniającym rozwój grzybni; w związku z tym żywica odgrywa dużą rolę w żyjącym drzewie. Prócz tego ma ona duże znaczenie gospodarcze, wskutek czego otrzymywanie żywicy stanowi ważną gałąź użytkowania lasu (program egzamin ustny).

Wytwarzanie żywicy

Żywica występuje w drewnie w podłużnych i poprzecznych przewodach żywicznych oraz w błonach komórkowych. Objętość występującej w drewnie żywicy jest większa od pojemności przewodów żywicznych, co wskazuje na rozmieszczenie jej w komórkach i w błonach komórkowych, zwłaszcza w twardzieli. W tej postaci spotyka się żywicę w drewnie wszystkich gatunków sosen, u świerka i u modrzewia (opinie o programie).

U niektórych gatunków, jak np. u jodły pospolitej (Abies pectinata L.), drewno nie zawiera żywicy, występuje ona natomiast w pęcherzach żywicznych umiejscowionych w młodej, nie pokrytej martwicą korze. U jedlicy (daglezji - Pseudotsuga Douglasii Carr.) żywica występuje w drewnie i w zbiornikach żywicznych w korze. Żywica powstaje w drewnie albo w wyniku normalnie przebiegających procesów fizjologicznych, jako wydzielina przystosowanych do wydzielania żywicy tkanek, albo na podłożu procesów patologicznych związanych ze schorzeniem drzewa (grzyby), albo w następstwie losowego lub celowego (żywicowanie) uszkodzenia drzewa (segregator aktów prawnych).

Wytwarzanie żywicy jest zjawiskiem biochemicznym. Przebieg procesów związanych z wytwarzaniem żywicy nie jest dotychczas wyjaśniony, można jednak przypuszczać, że procesy wytwarzania żywicy i ligniny oraz powstawania twardzieli są w pewnym stopniu związane. W przewodach żywicznych bielu występuje płynna, fizjologicznie czynna żywica, która w przypadku zranienia drewna wypływa na zewnątrz, pokrywa ranę i krzepnie. Żywicę tę określa się mianem żywicy balsamicznej. W twardzieli związki żywiczne występują w innej postaci (promocja 3 w 1).

Po ścięciu drzewa z bielu wypływają krople żywicy i krzepną na powietrzu. W twardzieli zjawisko to nie występuje; wskutek tego przy powierzchownej obserwacji odnosi się wrażenie, że twardziel zawiera znacznie mniej żywicy niż biel. W istocie rzeczy jest odwrotnie.