Żywice poliestrowe uprawnienia budowlane

Żywice poliestrowe są produktem polikondensacji wielozasadowyer. kwasów organicznych z wielowodorotlenowymi alkoholami. Żywice t = dzielą się na trzy grupy: alkidale stosowane do wyrobu lakierów, poliestry nasycone (do wyrobu włókien wełnopodobnych) i poliestry nienasycone stosowane do laminatów szklanych (program uprawnienia budowlane na komputer). Żywice poliestrowe nienasycone należą do grupy tworzyw kondensacyjno-polimeryzacyjnych, chemo- utwardzalnych, które w wyniku procesu polimeryzacji przechodzą ze stanu ciekłego w nierozpuszczalne i nietopliwe ciała stałe.

Najczęściej stosowanymi surowcami wyjściowymi przy produkcji tych żywic są bezwodniki kwasu maleinowego, ftalowego fumarowego itp. i alkohole dwuwodorotlenowe, jak glikol etylenowy, dwuetylenowy lub propylenowy oraz styren jako monomer do rozpuszczania wytworzonego poliestru (obniżenia jego lepkości) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Żywice poliestrowe nienasycone stanowiące roztwór poliestru w styrenie mają konsystencję gęstego syropu o lekko żółtym zabarwieniu i charakterystycznym zapachu styrenu. Roztwory te dają się przechowywać w temperaturze pokojowej w ciągu kilku miesięcy (uprawnienia budowlane). Po zmieszaniu ich z inicjatorem i aktywatorem styren wchodzi w reakcję z poliestrami (ko- polimeryzuje) i następuje utwardzenie się żywicy na gorąco w ciągu kilku minut, a w temperaturze pokojowej w czasie 0,5-M godzin.

Jako inicjatorów używa się nadtlenków organicznych (nadtlenek benzoilu, wodoronadtlenek cykloheksanonu i inne). Aktywatorami są zazwyczaj nafteniany (np. nafteniany kobaltu), aminy alifatyczne i inne. Na rynku substancje te występują w postaci roztworów lub past (program egzamin ustny).

szklane do zbrojenia żywic poliestrowych stosuje się w postaci tkanin lub mat. Najlepsze i najekonomiczniejsze jest włókno rovingowe o średnicy elementarnych włókienek ok. 9 ju, nieskręcane, ze szkła nisko- alkalicznego, tzw. E. W celu zwiększenia odporności na wodę włókno jest apreturowane substancjami chemicznymi czynnymi (żywice epoksydowe, połączenia krzemoorganiczne). Związki te wiążą się z powierzchnią szkła, a jednocześnie polimeryzują łącznie z żywicą, przez co zwiększają jej przyczepność do włókien. Tkaniny o rozmaitych splotach są wyrabiane z ciągłej przędzy szklanej. Uważa się, że do wyrobu laminatów najlepsze są tkaniny o luźnych splotach satynowych układające się dobrze na formach.

Maty szklane stanowią warstwę krótkich, kilkucentymetrowej długości bezładnie ułożonych odcinków przędzy szklanej, pozlepianych odpowiednim lepiszczem lub powiązanych mechanicznie. Zaletą tkanin jest możliwość otrzymania laminatów o wyższych wytrzymałościach, podczas gdy maty wykazują większą przesycalność żywicą, brak lokalnych zgrubień oraz jednakową wytrzymałość we wszystkich kierunkach. Są one poza tym tańsze niż tkaniny (opinie o programie).

Metody produkcji laminatów

Laminaty poliestrowe produkuje się przez impregnowanie tkanin lub mat aktywowaną żywicą poliestrową i następnie układanie ich warstwami w odpowiednich formach w ilości zależnej od żądanej grubości przedmiotu. Po stwardnieniu żywicy, które następuje po upływie kilku godzin, z formy wyjmuje się przedmiot będący dokładnym negatywem jej kształtu. Formy stosuje się drewniane, gipsowe i metalowe. Powinny one być pokryte roztworem wosku lub alkoholu poliwinylowego dla ułatwienia oddzielenia i wyjęcia przedmiotu. Metoda ta, zwana kontaktową, jest bardzo prosta, ale pracochłonna (wykonanie ręczne).

Produkowane w ten sposób laminaty są od razu gotowe do montażu po ewentualnej nieznacznej obróbce brzegów.

W celu zmniejszenia pracochłonności i zwiększenia wydajności produkcji metoda kontaktowa (ręczna) została w przypadku wykonania mniejszych detali częściowo zmechanizowana. Formowanie wyrobów odbywa się w ogrzewanych formach na prasach, co skraca czas polimeryzacji do kilku minut. Stosuje się również utwardzanie przedmiotów promiennikami podczerwieni (segregator aktów prawnych).

Dla wyrobów profilowych (rury, pręty) i płyt falistych opracowano metody ciągłego kształtowania w formach zamkniętych i ogrzewanych. Pozwala to na ogromne przyspieszenie i potanienie produkcji.

Pręty i rury wyrabiane są z pasmowych włókien rovingowych przy pewnym naciągu. Przez dociskanie formy zbiera się nadmiar żywicy i w rezultacie otrzymuje się tworzywo zawierające do 70% szkła, o wytrzymałości na rozrywanie do 8000 kG/cm2, podczas gdy laminaty z tkaniny rovingowej wykonywane metodą ręczną mogą zawierać najwyżej 40 do 45% szkła, o wytrzymałości do 2500-3000 kG/cm2.

Laminaty na macie szklanej zawierają do 30% szkła, a ich wytrzymałość osiąga tylko 1600-2000 kG/cm2 (promocja 3 w 1).