Analiza rodzajów uszkodzeń uprawnienia budowlane
Analiza rodzajów uszkodzeń występujących w budynkach realizowanych metodami uprzemysłowionymi pozwoliła z jednej strony określić ze znaczną dokładnością przyczyny ich powstawania i charakter typowych uszkodzeń, z drugiej zaś strony wykazała, że spowodowane one zostały błędami i niedociągnięciami powstałymi we wszystkich fazach cyklu realizacji tych budynków (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jednocześnie wyniki tej analizy wykazały, że w znacznej liczbie zaobserwowanych uszkodzeń występowało jednocześnie wiele stosunkowo drobnych błędów i niedociągnięć, które nakładając się spowodowały dość poważne uszkodzenia budynku.
Występujące w budynkach uprzemysłowionych błędy i niedociągnięcia powstawały w następujących fazach cyklu realizacyjnego:
- w projektowaniu,
- w produkcji elementów prefabrykowanych,
- w wykonywaniu budynków.
Występujące w budynkach już eksploatowanych różnego rodzaju wady i uszkodzenia są poza tym spowodowane przez:
- wady i złą jakość użytych materiałów,
- odkształcenia termiczne budynku,
- korozję i starzenie się materiałów.
W czasie eksploatacji budynków dość często przyczyną powstawania uszkodzeń różnych ich elementów jest niewłaściwy sposób użytkowania budynków przez lokatorów, jak również brak konserwacji i usuwania uszkodzeń we właściwym czasie przez administracje osiedla (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Niedociągnięcia i błędy w fazie projektowania. W początkowym okresie rozwoju budownictwa uprzemysłowionego podstawowe błędy i niedociągnięcia popełnione przy projektowaniu budynków montowanych z elementów prefabrykowanych były spowodowane nieznajomością reguł rządzących tym rodzajem budownictwa oraz stosowaniem niewłaściwych materiałów do produkcji elementów.
Stosowanie podobnych zasad przy projektowaniu budynków z elementów prefabrykowanych jak przy projektowaniu budynków tradycyjnych spowodowało powstanie wielu istotnych błędów w tych rozwiązaniach (uprawnienia budowlane).
Grubość spoin
W budownictwie tradycyjnym, przy znacznej grubości spoin w porównaniu z wymiarami elementów, wszystkie mniejsze lub większe niedokładności wymiarów i kształtu oraz niedokładności przy układaniu elementów (np. cegieł) są wyrównywane zaprawą w spoinach i nie ma to większego wpływu na wartość techniczną i użytkową realizowanych budynków (program egzamin ustny).
W budownictwie z wielkowymiarowych elementów wszystkie niedokładności wymiarów, błędy kształtu i odchyłki montażowe mają poważny wpływ na pewność konstrukcji oraz wartość techniczną i użytkową budynków.
Ścisłe określenie miejsca wmontowania każdego elementu i sposobu ich łączenia (przy warunku bezkolizyjnego montażu) wymagają przy projektowaniu węzłów i połączeń przestrzegania odpowiednich tolerancji wymiarów prefabrykatów oraz dopuszczalnych odchyłek montażu tych prefabrykatów (opinie o programie). Od wielkości tolerancji wymiarów i odchyłek montażowych są ściśle uzależnione wartości maksymalnego i minimalnego luzu w węzłach i spoinach, głębokości oparcia płyt stropowych, właściwe ustawienie elementów ściennych, dokładność wykonania połączeń w węzłach, uszczelnienia spoin itp.
W prawidłowo opracowanym projekcie wielkości tolerancji poszczególnych wymiarów elementów i tolerancji ich montażu powinny być tak dobrane, aby uzyskiwana wielkość luzów w węzłach i spoinach zawarta była w granicach maksymalnych i minimalnych wartości, przy czym wartości te są uzależnione od warunku zapewnienia wymaganej swobody montażu oraz od wymagań technicznych przyjętego w projekcie typu połączeń, sposobu uszczelniania spoin, właściwości zastosowanych w projekcie materiałów i przyjętej metody montażu (segregator aktów prawnych).
Przy montażu prefabrykatów, poza właściwymi czynnościami montażowymi, występuje szereg pomocniczych czynności pomiarowych, jak wyznaczenie bazy pomiarowej, przeniesienie punktów pomiarowych z bazy na stropy poszczególnych kondygnacji budynku, wyznaczenie osi ścian, ustawienie osiowe elementów, pomiar wielkości odchyłek montażowych itp. Każda z tych czynności jest obarczona pewnym błędem przypadkowym, a często nawet i błędem systematycznym.
W związku z tym każda metoda montażu jest związana z wielkością charakterystycznego dla niej błędu, przy czym wielkość błędu jest zależna od liczby dodatkowych czynności niezbędnych przy tej metodzie. Wynikają stąd więc znaczne różnice między dokładnością i wielkością wymaganego luzu, jaka cechuje poszczególne metody montażu (promocja 3 w 1).
Jednocześnie zaś wielkość luzu i wymiar szerokości spoiny wypełnionej lub otwartej powinny być zgodne z wymaganiami technicznymi złącza oraz z właściwościami technicznymi i fizycznymi stosowanych materiałów uszczelniających i wypełniających.
