Analogiczne wartości

Wartości pH mogą być mniejsze od 0 i większe od 14; mogą się one obracać w granicach -1 do +15. Wartość pH = -1 jest równoznaczna z wartością 10′, czyli oznacza, że w 1 litrze roztworu występuje 10 gramojonów wodoru. Jest to stężenie odpowiadające stężeniu 10 N kwasu solnego, zawierającego w 1 1 365 g całkowicie zdysocjowanego HC1. Wartość pH = -0,25 odpowiada stężeniu 2,5 N kwasu solnego (program uprawnienia budowlane na komputer). Analogicznie wartość pH = 15 odpowiada 10 N roztworowi NaOH, tj. roztworowi zawierającemu 400 g stałego NaOH na 1 1 wody.

Roztwory o wartościach pH zamykających się w granicach od 0 do -1 i od 14 do 15 spotyka się w praktyce laboratoryjnej, nie istnieją natomiast wartości pH = -2 lub pH = 16 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Woda destylowana posiada odczyn obojętny, czysta woda nie destylowana - odczyn bardzo słabo kwaśny.
Przez dodanie do wody substancji o charakterze kwaśnym lub zasadowym odczyn powstającego w ten sposób roztworu przesuwa się w kierunku kwasowym lub zasadowym.

Do określania wykładnika wodorowego, a tym samym kwaśnego lub zasadowego charakteru roztworu służą różne metody i aparaty. Metodą taką jest np. metoda kolorymetryczna, polegająca na doborze indykatorów, które przybierają w danych stopniach stężenia charakterystyczną barwę (uprawnienia budowlane). Stosując kolejno poszczególne indykatory i posiłkując się dla dokładnego określenia barwy fotokolorymetrami, możemy wyciągać wnioski co do charakteru roztworu.

Znacznie łatwiejsze w zastosowaniu są pehametry elektryczne, które na podstawie pomiarów elektrycznych pozwalają na bezpośrednie odczytanie wartości pH badanego roztworu.
Wartość pH określa się z dokładnością do jednego miejsca dziesiętnego (program egzamin ustny).

Drewno żywych drzew

Wartość dwóch sąsiednich stopni pH różni się między sobą dziesięciokrotnie, np. pH = 1 odpowiada wartości 10-1 = ^, pH = 2 odpowiada wartości. W tych warunkach różnica 0,1 stopnia odpowiada 10- 0,1 = 1, czyli jednokrotnemu, różnica 0,2 dwukrotnemu itd. zwiększeniu ilości jonów wodorowych.
Drewno żywych drzew ma odczyn słabo kwaśny. Charakter odczynu zmienia się w zależności od gatunku drzewa, od siedliska, od wysokości
przekroju w badanym drzewie oraz od pory roku (opinie o programie).

Na wiosnę, w początkowym stadium tworzenia słoju rocznego twardziel świerkowa i jodłowa wykazują kwasowość o 0,2 do 0,4 stopnia pH większą niż w innych okresach roku. Drewno twardzieli wykazuje na ogół odczyn bardziej kwaśny niż drewno bielu. Kwasowość odczynu zmniejsza się w miarę posuwania się ku wierzchołkowi. Wodne wyciągi z świeżo ściętego drewna wykazują kwasowość pH 3,3 do 6,5. Wartości liczbowe charakteryzujące kwasowość drewna podano w tabelach.
Odczyn drewna ulega zmianom zależnie od odczynu gleby. Gdy wzrasta kwasota gleby odczyn rosnących na niej drzew staje się również bardziej kwaśny (segregator aktów prawnych).

Związek między odczynem drewna a jego odpornością i trwałością nie jest dotychczas zbadany. Wiadomo jednak, że grzyby powodujące rozkład drewna zakwaszają drewno oraz że większość grzybów nie rozwija się lub ustaje w rozwoju na podłożu o odczynie obojętnym lub zasadowym. Według badań Raban u są po opadnięciu drewna przez grzyby kwasota odczynu początkowo wzrasta, po czym w obecności jednych gatunków, np. Polyporus sulphureus (Bull.) Fries, pozostaje nie zmieniona, w obecności innych, np. Coniophora cerebella Schroet. obniża się. Stopień kwasoty drewna odgrywa pewną rolę w początkowym stadium opadnięcia drewna przez grzyby i rozwoju grzybów (promocja 3 w 1).

Zagadnienie odczynu drewna jest dotychczas słabo zbadane. Zagadnienia te odgrywają istotną rolę w badaniach nad odpornością drewna na niszczenie przez bakterie, grzyby i owady, nad zaparzeniem drewna i trwałością drewna, nad normalną, fałszywą i mrozową twardzielą oraz przy badaniu zmian zachodzących w drewnie pod wpływem parzenia.