Asfalty miękkie

Asfalty miękkie otrzymuje się bezpośrednio z destylacji, którą przerywa się w momencie uzyskania pożądanej penetracji.
Asfalty twarde otrzymuje się przez tzw. dmuchanie. Polega ono na wprowadzeniu do asfaltu ogrzanego do temperatury 230-P260 C powietrza pod ciśnieniem lub rzadziej przegrzanej pary wodnej. W czasie „dmuchania” zachodzą w asfalcie procesy polimeryzacji i kondensacji dające w efekcie związki o znacznie wyższych ciężarach cząsteczkowych niż materiał wyjściowy. Zawartość tlenu w asfalcie dmuchanym wzrasta do 5°/o, co wskazuje na utlenianie się niektórych składników (program uprawnienia budowlane na komputer).

Gazy wydzielające się w czasie procesów dmuchania zawierają parę wodną i dwutlenek węgla. Należy więc przypuszczać, że tlen z powietrza wiąże wodór węglowodorów. Powstające w ten sposób związki nienasycone kondensują się między sobą względnie tworzą związki kompleksowe. Przy dmuchaniu można otrzymać asfalty o temperaturze mięknienia do 135°C według metody „Pierścień i Kula”, a nawet wyżej.
Asfalty dmuchane w porównaniu z asfaltami niedmuchanymi mają przy tej samej penetracji wyższą temperaturę mięknienia i niższą ciągliwość. Temperatura łamliwości nie ulega prawie zmianie, a czasem ulega nawet obniżeniu.

Asfalty dmuchane mają charakter bardziej sprężysty („gumowaty”) niż asfalty zwykłe. Zmiany te spowodowane są zwiększeniem w asfalcie zawartości asfaltenów kosztem zmniejszania
składników olejowych. Asfalty dmuchane są mniej wrażliwe na działanie czynników atmosferycznych i temperatury, dzięki czemu są one cennym surowcem do wyrobu materiałów izolacyjnych.
Dla uzyskania asfaltów o wymaganych przez normy właściwościach miesza się często asfalty dmuchane z asfaltami pochodzącymi z destylacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ogrzewanie z siarką (2-p5°/o) do temperatury 200-f-250°C, wpływa na asfalty ponaftowe podobnie jak proces dmuchania. Proces siarkowania przebiega w tej temperaturze bardzo gwałtownie z pienieniem się i wydzielaniem gazów o ostrej, niemiłej woni. Asfalty siarkowane mają niższą penetrację, wyższą temperaturę łamliwości i mięknienia. Asfalty siarkowane odznaczają się zwiększoną przyczepnością do żelaza i nadają się jako surowiec do wyrobu lakierów asfaltowych.

Zagłębienie igły znormalizowanej

Do uszlachetnienia asfaltów stosuje się niekiedy odpadki po rafinacji olejów rozpuszczalnikami selektywnymi. Są to substancje o charakterze żywicowym, zbliżone pod względem charakteru chemicznego do pewnych składników asfaltów polskich. Produkt ten nosi nazwę „naftolu” (uprawnienia budowlane).
Z dodatków specjalnych znajduje zastosowanie kauczuk, polepszający elastyczność asfaltu oraz żywic syntetycznych. Niektóre z nich wpływają bardzo dodatnio na polepszenie szeregu cech asfaltu, w szczególności na zachowanie się w niskich temperaturach oraz na przyczepność do powierzchni materiałów kamiennych (program egzamin ustny).

Asfalty twarde o niskiej penetracji, szczególnie asfalty naturalne, jak asfalt trynidadzki (epure) lub albański, podlegają przed zastosowaniem uprzedniemu zmiękczeniu. Zmiękczenia dokonuje się przez wymieszanie na gorąco z asfaltami miękkimi lub z odpowiednio dobranymi olejami pochodzenia ponaftowego bądź z destylacji węgla kamiennego.
Tego rodzaju zmiękczanie asfaltów w celu uzyskania produktu o właściwej penetracji nosi nazwę fluksowania (opinie o programie).
Ze względu na sposób przygotowania i konsystencję rozróżnia się następujące rodzaje lepiszcz asfaltowych stosowanych w budownictwie.

Asfalty o konsystencji stałej i półstałej, do których należą asfalty otrzymywane przede wszystkim jako produkt końcowy destylacji ropy naftowej, czyli asfalty ponaftowe. Do tej grupy należy również zaliczyć asfalty zmiękczone, otrzymywane przez wymieszanie w odpowiednim stosunku twardych asfaltów ponaftowych ze sobą lub też z olejami fluksującymi (segregator aktów prawnych).
Konsystencję tego rodzaju asfaltów wyraża się w stopniach penetracji ustalonej w temperaturze 25°C. Oznacza ona zagłębienie igły znormalizowanej, opuszczonej w próbkę asfaltową pod obciążeniem 100 g w ciągu 5 sekund. Zakres penetracji tego rodzaju asfaltów może wynosić od 5 do 200, a nawet 300° (promocja 3 w 1).

Są one stosowane do wytwarzania mas asfaltowych, używanych do budowy różnych typów nawierzchni asfaltowych, a gatunki miękkie wysokiej penetracji - do produkcji emulsji asfaltowych, lepików, powierzchniowych powłok izolacyjnych, a w drogownictwie do tzw. powierzchniowych utrwalań nawierzchni tłuczniowych i pokrowców.