Aspekty stosowania tworzyw sztucznych

W roku 1941 Brytyjskie Ministerstwo Robót Publicznych, w pełni rozumiejąc wzrastające znaczenie tworzyw sztucznych, zaprosiło Związek Producentów Tworzyw Sztucznych (British Plastics Federation) do utworzenia komitetu dla opracowania sprawozdania, które zostałoby włączone do studium obejmującego zagadnienie powojennego budownictwa (program uprawnienia budowlane na komputer). Komitet ten ogłosił sprawozdanie w roku 1944 i przedstawił w nim różne aspekty stosowania tworzyw sztucznych w budownictwie oraz sprecyzował następujące zalecenia dotyczące kierunków przyszłych prac badawczych:

• Użycie jako materiału konstrukcyjnego warstwowych tworzyw drewnianych.
• Rozwinięcie produkcji i zakresu stosowania warstwowych tworzyw sztucznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
• Prowadzenie badań nad zastosowaniem rur z tworzyw sztucznych do domowych instalacji sanitarnych.
• Produkowanie stosunkowo dużych elementów budowlanych, jak np. klatek schodowych i ram okiennych.

Już na początku swej działalności komitet zrozumiał, że całkowita produkcja tworzyw sztucznych jest mała w porównaniu z produkcją cegły, stali oraz cementu i że tworzywa sztuczne nie mogą konkurować z wyrobami tych podstawowych przemysłów. Deficyt materiałów tradycyjnych i zdolność produkcyjna przemysłu tworzyw sztucznych skierowały wysiłki badaczy w innych bardziej obiecujących kierunkach.

Duży postęp osiągnięto w czasie wojny i w pierwszych latach powojennych. W niniejszej książce omówione są osiągnięcia z dziedziny tworzyw sztucznych i pewne sugestie dotyczące dalszych prac badawczych (uprawnienia budowlane).

Możliwości, jakie daje stosowanie tworzyw sztucznych, są nieograniczone, a inicjatywa wytwórców powinna być bodźcem do dalszych badań i stosowania w budownictwie tego wszechstronnego materiału. Ostatecznym celem powinno być estetyczne wyposażenie mieszkań i dobre zaprojektowanie przedmiotów codziennego użytku (program egzamin ustny).

Współpraca między wytwórcami

Zapotrzebowanie na pewne elementy uzależnione jest przede wszystkim od ich przydatności i właściwego zaprojektowania, lecz mechaniczne zastępowanie materiałów tradycyjnych tworzywami sztucznymi (przy zachowaniu dawnych kształtów elementów konstrukcyjnych) sprawiłoby, że otrzymane elementy nie harmonizowałyby z rodzajem materiału użytego do ich produkcji. Toteż dotychczas znane wyroby mogą jedynie dawać pewne wskazania co do funkcji i zastosowania określonego elementu. Własności nowych materiałów stwarzają konieczność stosowania odmiennych konstrukcji, innych metod montażu i wykończania. Współpraca między wytwórcami tworzyw sztucznych a budowniczymi jest konieczna dla zmniejszenia strat oraz dla zapewnienia koordynacji między teoretycznym eksperymentowaniem a stosowaniem w praktyce; umożliwia ponadto produkcję elementów zgodnie z ich przeznaczeniem oraz dających użytkownikowi pełne zadowolenie pod względem estetycznym (opinie o programie).

Książka ta ma na celu dać techniczne wskazówki stosowania tworzyw sztucznych w budownictwie. Napisano już wiele książek omawiających technologiczne aspekty tworzyw sztucznych, w tej książce jednak postawiono sobie za cel podejście do tego przedmiotu z praktycznego punktu widzenia (segregator aktów prawnych). Wprowadzanie tworzyw sztucznych do budownictwa przebiega stopniowo, począwszy od opracowania laboratoryjnego, poprzez różne stadia produkcji aż do oddania w ręce konstruktora i architekta nowego tworzywa. Jest rzeczą istotną, aby wytypowanie danego elementu przez projektanta było również właściwie zrozumiane przez budowniczego i wykonawców montujących te elementy, gdyż od właściwego zmontowania zależy w pewnym stopniu trwałość zastosowanych elementów.

Projektant powinien znać możliwości i zakres stosowania tych nowych materiałów, gdyż od znajomości podstawowych własności tworzyw sztucznych zależy ocenianie możliwości ich zastosowania (promocja 3 w 1). Tworzywa sztuczne są substancjami organicznymi (związkami węgla z innymi pierwiastkami, głównie z wodorem, tlenem i azotem) łatwo płynącymi w wyniku zastosowania w pewnej fazie produkcji odpowiedniej temperatury i odpowiedniego ciśnienia. Dlatego też tworzywa te dawniej nazywano masami plastycznymi.