Bałtyckie metropolie

Miasta PRB, uwolnione z gorsetu centralnego sterowania, rozwiną lokalne formy aktywności komunalnej (sfera usług komunalnych, budownictwo), dbając o swą czytelną tożsamość, ład przestrzenny, środowisko przyrodnicze i kulturowe. Trwałą cechą miast PRB powinna być ich lokalność i indywidualizm zagospodarowania, architektury i organizacji życia społecznego, odróżniający je od uniformizacji miast zachodnioeuropejskich (dominanty super marketów, parkingów, itp.) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Miasta te powinny przejść proces reurbanizacji polegający na zintensyfikowaniu wielofunkcyjnych form użytkowania przestrzeni miejskiej oraz przywróceniu - szczególnie obszarom śródmiejskim - charakterystycznych form zabudowy i urządzania terenu. Reurbanizacja polegać też będzie na wzbogaceniu monokultur mieszkaniowych (osiedla wielkopłytowe) funkcjami komplementarnymi oraz realizacji „zielonej strategii" ekosystemów środowiska mieszkaniowego oraz strategii wodo- i energooszczędności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Powinna powstać sieć pozwiązań miast i gmin bałtyckich nie tylko na zasadach miast siostrzanych, ale tworzących sieci związków celowych, np. miasta i gminy, które przyjmują strategię ekorozwoju, miasta i gminy o problemach społecznych (bezrobocie), miasta - bałtyckie metropolie. Aby inicjatywa taka znalazła rozwinięcie, konieczne jest wypracowanie kilkunastu programów kooperacji bałtyckiej, analogicznych do programów Wspólnot Europejskich (PHARE, OUVERTURE, STRUDER, LEDA, SIERRA itp.) (uprawnienia budowlane).

Istota nowej formuły powiązań to bezinteresowny transfer doświadczeń i wzajemne doradztwo kreujące wartości solidarności. Za taką uważać można wstępną fazę powołania Wspólnoty Miast i Gmin Bałtyckich. Wspólnota taka, nie czekając na ustalenia polityczne rządów, mogłaby tworzyć podstawy samorządu wspólnoty bałtyckiej (program egzamin ustny).

Restrukturyzacja rolnictwa i wsi

Rolnictwo PRB rozwijać się będzie w warunkach sprzeczności interesów charakterystycznych dla całego rolnictwa europejskiego. Wyróżniającymi cechami tego zjawiska jest głównie zróżnicowanie form własności; obszary o utrwalonej prywatnej własności szybciej przejdą proces adaptacji do warunków wolnego rynku i ograniczonych dotacji państwa, obszary o strukturze własności państwowej i spółdzielczej przejdą fazę zapaści i następnie ożywienia wskutek znacznego ograniczenia terenów upraw i kreowania nowych form organizacji produkcji rolnej (opinie o programie). Oznacza to:

1. wyłączenie z produkcji rolnej gruntów najsłabszych IV klasy (np. w województwie słupskim stanowi to 50 000 ha) i przeznaczenie ich na zalesienie (pozytywne skutki ekologiczne),
2. restaurację intensywnej produkcji rolnej w formach: rodzinnych gospodarstw rolnych, spółek pracowniczych przejmujących rolne przedsiębiorstwa państwowe (produkcyjne i przetwórcze), państwowych zarządów gospodarstw - do czasu przejęcia przez prywatnych gospodarzy,
3. kształtowanie modelu gospodarstw rolnych o powierzchni ok. 35 ha, silnych ekonomicznie i nasyconych sprzętem rolniczym (segregator aktów prawnych).

Problemem produkcji rolnej jest nawożenie i stosowanie zabiegów chemicznych. Pozytywem tych działań jest wzrost produkcji, negatywem - obciążenie, szczególnie spływy powierzchniowe związków azotu i fosforu kumulowane w Bałtyku. Rolnictwo polskie z dawek nawozów sztucznych w wysokości 195kg/ha w 1988/1989 roku zeszło do 62kg/ha w 1992/1993 roku. jest efekt kryzysu finansowego rolnictwa, jednocześnie Polska przestała być importerem zbóż.

Szansą rolnictwa PRB jest potencjalne otwarcie krajów skandynawskich, jakie produkty rolne, pochodzące z obszarów o wysokich parametrach jakości środowiska, powinny efektywnie konkurowrać z produktami pochodzącymi Unii Europejskiej. Warunkiem jest tu stworzenie powiązań produkcyjno- handlowych oraz redukowanie barier handlowych chroniących produkty Unii Europejskiej (promocja 3 w 1).