Betoniarki wolnospadowe

W roku 1924 zastosowano dwa mieszadła obracające się wokół własnych osi i dodatkowo uruchomiono również mieszalnik, przy czym obrót mieszalnika odbywał się w kierunku przeciwnym do ruchu mieszadeł. Jest to przykład betoniarki o pracy okresowej z mieszaniem przymusowym, przeciwbieżnej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Efekt mieszania w tym przypadku był jeszcze korzystniejszy. W roku 1960 w konstrukcjach betoniarek zastosowano trzy mieszadła obracające się wokół własnych osi w zgodnych kierunkach z mieszalnikiem obracającym się w kierunku przeciwnym. Efekt mieszania w porównaniu do pozostałych trzech układów jest najkorzystniejszy. Przy takim rozwiązaniu cykl mieszania będzie najkrótszy, ale mechanizm napędowy najbardziej skomplikowany (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Betoniarki wolnospadowe należą w zasadzie do grupy maszyn o pracy okresowej (cyklicznej). Ten sposób pracy pozwala prowadzić ścisłą kontrolę przygotowywanych porcji mieszanki, a więc i ogólnej jej ilości. To okresowe wytwarzanie masy betonowej jest w znacznym stopniu korzystne z uwagi na ogólny rytm prowadzenia robót betonowych, w szczególności na średnich i małych budowach oraz na cykliczne zapotrzebowanie masy betonowej w zakładach prefabrykacji.

Betoniarki wolnospadowe mają prostą konstrukcją, małe zużycie energii i w związku z tym stosunkowo niskie koszy eksploatacyjne (np. w stosunku do betoniarek o mieszaniu przymusowym) (uprawnienia budowlane). Do wad tych betoniarek należy łatwość oblepiania się ścian mieszalnika mieszanką betonową, a w szczególności zaprawą cementową mieszanki i to głównie w załamaniach między łopatkami i wewnętrzną powierzchnią mieszalnika, możliwość oddzielania się cięższych ziaren kruszywa od ogólnej masy betonowej oraz stosunkowo długi cykl mieszania, co ma znaczny wpływ na wydajność eskploatacyjną tych maszyn.
Zasada działania betoniarki wolnospadowej z mieszalnikiem nieprzcehylnym typu bębnowego polega na tym, że składniki są dostarczane do mieszalnika przez otwór wsypowy = w czasie obracania się mieszalnika (program egzamin ustny).

Kruszywo z cementem

Kruszywo z cementem w wyniku obracania się bębna zostaje podnoszone na łopatkach zamocowanych do mieszalnika i w czasie spadania ziarenka kruszywa mieszają się z cementem w ten sposób, że każde ziarenko kruszywa i piasku zostaje pokryte warstewką cementu. Po zmieszaniu suchych składników doprowadzona zostaje do mieszalnika woda, która mieszając się z cementem powoduje powstanie mleczka cementowego i nim powleka się każde ziarenko kruszywa i piasku. Mieszanie trwa ok. 2-3 min, przy czym bęben wykonuje 12 do 18 obr./min w zależności od średnicy i pojemności (opinie o programie).

Kształt i układ łopatek przymocowanych do wewnętrznej powierzchni mieszalnika umożliwia również przesuwanie mieszaniny od otworu wsypowego do otworu wysypowego. Betoniarki wolnospadowe mieszają w zasadzie dobrze, jednak zbyt mało efektywnie. Długi cykl mieszania jest zależny od konsystencji masy betonowej oraz wielkości ziarn kruszywa, a także wielkości betoniarki i wynosi od 2 do 3 minut.
Natomiast w betoniarkach wolnospadowych z mieszalnikiem przechylnym mieszanie składników odbywa się nie za pomocą łopatek, lecz przez przerzucanie mieszaniny z jednej ściany na drugą. Poszczególne porcje przerzucanej mieszaniny wzajemnie spotykają się w przerzutach i spadają wspólnie na spód mieszalnika (segregator aktów prawnych).

Taki sposób mieszania jest równie dobry jak przy mieszalniku nieprzechylnym. Niektóre typy betoniarek nie są wyposażone w koła umożliwiające dogodny przejazd, lecz mają podstawę stalą przystosowaną do usytuowania ich na specjalnych konstrukcjach wsporczych w miejscu pracy na dłuższy okres czasu.

Betoniarki napędzane są obecnie indywidualnie za pomocą silników elektrycznych, a w nielicznych przypadkach - silników spalinowych. Coraz częściej stosuje się oddzielne silniki do napędu mieszadeł i oddzielne do napędu wciągarki kosza wsypowego (promocja 3 w 1).